Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, ανάσκελα, διαβάζω (χαλαρώνω) (σε μια πνευματική πειθαρχία). Ο σταυρός είναι κάτι το οδυνηρό. Όπως έχω παρατηρήσει, αψίδες σχηματίζονται μπροστά μου ψηλές αψίδες από γέφυρες. Τώρα γιατί το σκέφτομαι αυτό; - Στον σταυρό μου δίνω την ανάσα μου... Έχουμε μια όχθη από κάτω μας... Νερό... Υποψία Ποίησης

"Μια νύχτα ονειρεύτηκα κάτι που ’χα ξεχάσει Το όνειρο το αλλιώτικο και το αλλοτινό Ένα Φεγγάρι όμορφο στην πιο γλυκιά του χάση Που το υμνούσα εκστατικός σαν ωδικό πτηνό Κι ακόμη ονειρεύτηκα θάλασσες και πελάγη Και ένα δάκρυ κρύσταλλο, διαμάντι καθαρό Τα θαύματα που κάνανε του Ύνυς Μόνα οι μάγοι Που τέτοια άλλα παρόμοια δεν έχω δει θαρρώ Τα γαλανά τα μάτια της, τα κόκκινά της χείλη Το δέρμα, την ανάσα της, το γέλιο, τη φωνή Την ομορφιά της που ’τανε σαν σπάνιο κοχύλι Που με γεννά και με πονά και με δολοφονεί Μα όσο κι αν με κέντησε, όσο κι αν με σκοτώνει Α...

Ιστορίες του χειμώνα: παγερές, κρυστάλλινες, σε κόσμους γνώριμους και ξένους, με άρωμα Χριστουγέννων ή μη, με τέλος ευτυχισμένο ή και όχι. Ιστορίες του χωριού και της πόλης, ιστορίες από το τώρα κι από μια φορά κι έναν καιρό. Τις ιστορίες αυτές τις ενώνει το χιόνι και η φωτιά που τριζοβολάει ενάντια στο κρύο. Ποιος λέει και ποιος ακούει; Οι φωνές είναι πολλές, κι η φωνή που τις αγκαλιάζει φιλόξενα ακατάδεκτη: Οι ιστορίες στους κόσμους όλους είναι τόσες κι άλλες τόσες όσα τα στόματα που μιλούν και βουβαίνονται, που υπόσχονται και προδίδουν, που αγαπούν και φτύνουνε φαρμάκι...

Είκοσι ένας νέοι κύπριοι ποιητές (δεκαεφτά Ελληνοκύπριοι και τέσσερις Τουρκοκύπριοι) συστεγάζονται στην Ανθολογία αυτή· από αυτούς, εννιά είναι γυναίκες και δώδεκα άντρες, που γεννήθηκαν στα χρόνια 1980-1994 και άρχισαν να δημοσιεύουν ποιήματά τους κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα. Ίσως είναι νωρίς να μιλήσουμε για μια νέα ποιητική γενιά, με ευδιάκριτα χαρακτηριστικά ή με τέτοια συνεκτικά στοιχεία που να δικαιολογούν τον όρο "γενιά". Επίσης, δεν ήρθε η ώρα να αξιολογήσουμε με σιγουριά την ποιοτική στάθμη του έργου τους, και θα ήταν παρακινδυνευμένο να προδιαγράψ...

Φυλακισμένος κάθομαι κι απ' τις πληγές μουγκρίζω Μέρα και νύχτα φύλακες πενήντα με φυλούν Και το Φεγγάρι κρύφτηκε στο σύννεφο το γκρίζο Μ' αυτή την ώρα αναπολώ τα μάτια της Aelun [...]

Κάθε άνθρωπος έχει μια ιστορία να πει, την ιστορία της ζωής του. Είναι το μοναδικό πράγμα που στην πραγματικότητα κληροδοτεί στις επόμενες γενιές, και όποιος τον θυμάται, τον θυμάται ακριβώς γι' αυτό, για την ιστορία που άφησε πίσω του. Δυστυχώς δεν ζούμε για πάντα, αλλά αν υπάρχει ένας τρόπος για να καταφέρουμε να ζήσουμε λίγο παραπάνω από τη μικρή ζωή μας, είναι να διηγηθούμε την ιστορία μας στους επόμενους, κι οι επόμενοι στους επόμενους και ούτω καθεξής. Δεν είμαστε άνθρωποι. Δεν έχουμε σάρκα, οστά, αίμα. Το μόνο που έχουμε είναι λέξεις, λέξεις που μας καθορίζουν, μας...

21 συγγραφείς σε 45 δοκιμία μέσα από την ξεχωριστή δική τους (δια)κριτική ματιά εκθέτουν το έργο λογοτεχνών ή μιλούν για την Ουσία της Λογοτεχνίας, την ανάγνωση, την εκπαίδευση. Μία ξεχωριστή συλλογή κριτικών δοκιμίων που στόχο έχει να παρουσιάσει πτυχές της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας. Έργα και λογοτέχνες παρουσιάζονται μέσα από το σύγχρονο αναλυτικό-κριτικό πνεύμα. Ο Καβάφης, ο Βάρναλης, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, συναντούν τον Τάσο Λειβαδίτη, το Νίκο Καρούζο, το Μανόλη Αναγνωστάκη, το Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Καββαδία και το Μίλτο Σαχτούρη. Ο...

Οι Εκδόσεις iWrite, στα πλαίσια του διαγωνισμού "Ιστορίες της Πόλης μας" προσκάλεσαν όλους τους συγγραφείς της Αλεξανδρούπολης, ανεξαρτήτως ηλικίας, ερασιτέχνες και μη, να συμμετέχουν με ένα διήγημα τους που σαν φόντο να έχει την πόλη τους. Σκοπός του διαγωνισμού είναι η προώθηση του πολιτισμού της Αλεξανδρούπολης, μέσα από την εμπειρία της συγγραφής και της διηγηματικής εξιστόρησης. Στόχος μας, να γνωρίσουμε όλοι την Αλεξανδρούπολη μέσα από μία σειρά λογοτεχνικών κειμένων. Μέσα από έναν έρωτα, μία ιστορία μυστηρίου, να περπατήσουμε μαζί με τους πρωταγωνιστές των διηγημ...

"Η Τέχνη βρίσκει τη δική της τελειοποίηση μέσα της και όχι απ' έξω. Δεν πρέπει να κρίνεται με εξωτερικά μέτρα ομοιότητας. Είναι πέπλο μάλλον παρά καθρέφτης. Έχει άνθη που κανένα δάσος δεν γνωρίζει, πουλιά που κανένας δασότοπος δεν τα έχει. Φτιάχνει και ξαναφτιάχνει πολλούς κόσμους, και το Φεγγάρι από τον ουρανό να το κατεβάσει μπορεί με μια μοναχά βυσσινόχρωμη κλωστή... Οι Δρυάδες κρυφοκοιτάζουν μέσα από τα χαμόκλαδα καθώς διαβαίνει και οι Φαύνοι παράξενα της χαμογελούν καθώς τους πλησιάζει. Γερακοπρόσωπους θεούς έχει να τη λατρεύουν και Κένταυρους στο πλάι της να καλπάζουν...