Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Α Π Ο Λ Ο Γ Ι Α Σ Ω Κ Ρ Α Τ Ο Υ Σ Το δράμα της δίκης και της καταδίκης του Σωκράτους, και κυρίως η απλή και σοφή εξιστόρηση της ζωής και της διδασκαλίας του, όπως μας δίδεται από τον ίδιον τον Σωκράτη, ενώ απολογείται υπερασπιζόμενος τον εαυτόν του κατά των κατηγόρων του. Ανασύνθεση και δραματουργική επεξεργασία κειμένου, με σκοπό την σκηνική του παρουσίαση εν είδει μονολόγου.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η σύγχρονη ρωσική ποίηση γράφτηκε στο μεγαλύτερο μέρος της με το αίμα των ποιητών της. Οι περισσότεροι είχαν τραγικό τέλος: Ο Πούσκιν και ο Λερμοντώφ σκοτώνονται σε μονομαχίες, ο πρώτος σε ηλικία 37 ετών, ο δεύτερος 27 ετών. Ο Μπάλμοντ κάνει απόπειρα αυτοκτονίας στα 22 του χρόνια, ο Γκόρκι αποπειράται να κάνει το ίδιο όταν ήταν 20 ετών, αλλά η απόπειρα αποτυγχάνει. Ο Μπλοκ πεθαίνει στα 41 του. Ο Γκουμιλιώφ -πρώτος σύζηγος της Αχμάτοβα- φυλακίζεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και τουφεκίζεται. Ο Κλούεβ πεθαίνει στο τρένο πηγαίνοντας στη Σιβη...

Ο μύθος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή θεωρείται από τους πιο έγκυρους μελετητές το σημαντικότερο αυτόνομο κείμενο του Ντοστογιέφσκι, αν και περιέχεται στο μυθιστόρημά του "Αδελφοί Καραμαζόφ". Συμπυκνώνει, με αξιοθαύμαστη λιτότητα, τα βασικά νοήματα τόσο της Χριστιανικής κοσμοαντίληψης, όσο και ολόκληρου του έργου τού Ντοστογιέφσκι. - Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος: "Σκέψεις (σκόρπιες) μετά από τρία χρόνια παραστάσεων" - Μοναχός Νικόδημος: "Γιατί ο Ντοστογιέφσκι είναι μεγάλος και αθάνατος" - Θανάσης Ντόκος: "Οι κοινοτομίες του Ντοστογιέφσκι - εργοβιογραφία"

Η αγαπημένη μου γιαγιά, Ελπίδα, όταν ήθελε να μου μάθει κάτι ή να μου περάσει κάποιο μήνυμα, μου έλεγε μια ιστορία ευχάριστη, παραμυθένια, η οποία έδινε στο παιδικό μυαλό μου -με εξαιρετικά παραστατικό τρόπο- το ερέθισμα να σχηματίσει την εικόνα ενός χαρακτήρα, μιας κατάστασης. Μέσα στiς τρεις υπέροχες ιστορίες του βιβλίου, που είναι: 'Το βασιλόπουλο που έμαθε να υφαίνει', 'Ο Φιλάργυρος', και το 'Όποιος θέλει τα πολλά...' απεικονίζεται με τον πιο ζωντανό τρόπο το μεγαλείο της παραδοσιακής και λαϊκής μας κληρονομιάς!

Αμέσως ένα κοπάδι πανέμορφες πυγολαμπίδες, ανέβασαν μέχρι το παράθυρό του ένα κουκλίστικο φορεματάκι που ήταν φτιαγμένο από ροδοπέταλα, φύλλα γιασεμιού, και ήταν ραμμένο με φεγγαραχτίδες. ...Με το μαντήλι στην τσέπη ο μικρός απομακρύνθηκε από τη γιαγιά χωρίς να το καταλάβει. Όμως, η προηγούμενη μαγεία συνεχιζόταν: Άκουγε ακόμα και το σύρσιμο των σκουληκιών κάτω απ' τη γη, το χαμηλό τρίξιμο από τις ρίζες που βάθαιναν. Έφτασε στο ποτάμι· το νερό τραγουδούσε, μιλούσε, του έλεγε: "`Ελα, έλα εδώ κοντά μου, έλα, έλα να σου πω, πώς κυλάει το νερό το ξέρεις πού φτάνει, πώς...

Θα μ' αγαπάς, θα σ' αγαπώ σαν το κρασάκι θα σε πιω και στην πιο γρήγορη στροφή θα φτάσουμε στην οροφή. Στιχάκια, σκιτσάκια και τραγούδια του ΛοΓό ...για τον έρωτα!

Αυτά τα πανέμορφα λαϊκά παραμύθια είναι κληρονομιά που μου έχουν αφήσει οι προπαππούδες και οι προγιαγιάδες μου. Πέρασαν από στόμα σε στόμα, και μεγάλωσαν πολλές γενιές. Χρέος δικό μου, να μην αφήσω να λησμονηθούν, ελάχιστο αφιέρωμα στη μνήμη αυτών των ανθρώπων που δε γνώρισα, αλλά μεγάλωσα με τις υπέροχες ιστορίες τους...

Tώρα σαν πέφτει χιόνι τις ηλιόλουστες μέρες, καταφθάνουν εδώ -φορώντας τα χιονοπέδιλά τους- άνθρωποι κάθε ηλικίας για να προμηθευτούν τους γρύλους τους. Όταν όλα ησυχάζουν τα βράδια, έχω τους δικούς μου που μου κρατούν συντροφιά· χτυπούν ρυθμικά τα εκπαιδευμένα τους έλυτρα, κάνουν θρύψαλα την απειλητική μοναξιά, που προσπαθεί να εισχωρήσει στο είναι μου ανάμεσα από δύο ανάσες μου.

Ανοίγοντας σιγά σιγά τα νυσταγμένα τους ματάκια, ξεδιπλώνουν τα όμορφα, μεταξωτά τους ρούχα και ετοιμάζονται...

Ανοίγοντας σιγά σιγά τα νυσταγμένα τους ματάκια, ξεδιπλώνουν τα όμορφα, μεταξωτά τους ρούχα και ετοιμάζονται...

Η Αγάπη, όπως την ένιωσαν και την έβαλαν σε στίχο οι ποιητές μας. Το μαγισσάκι μάς πάει ακριβώς εκεί: σε ότι έχει αγιαστεί από της αγάπης το άγγιγμα... Γιατί η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει...Αιώνια τα ταξίδια της, μαγικά και ατελεύτητα...

Η Αγάπη, όπως την ένιωσαν και την έβαλαν σε στίχο οι ποιητές μας. Το μαγισσάκι μάς πάει ακριβώς εκεί: σε ότι έχει αγιαστεί από της αγάπης το άγγιγμα... Γιατί η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει...Αιώνια τα ταξίδια της, μαγικά και ατελεύτητα...