Παπαγιαννάκης Μιχάλης 1941-2009
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης (1941-2009) γεννήθηκε στην Καλαμάτα, με καταγωγή από την Κρήτη. Σπούδασε νομικά, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσέ και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελιέ. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Παντείου Πανεπιστημίου και συνεργάστηκε και αρθρογράφησε στο "Βήμα", τον "Οικονομικό Ταχυδρόμο", το "Αντί", την "Αυγή" και τον "Πολίτη". Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-1973) εντάχτηκε στη Δημοκρατική Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ενωμένης Αριστεράς (ΕΑΡ), καθώς επίσης και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμματείας της. Εντάχθηκε στον Συνασπισμό, έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του, καθώς και της Πολιτικής Γραμματείας του. Εξελέγη ευρωβουλευτής του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη βουλευτής στη Β΄ Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του. "Έφυγε" από τη ζωή στις 26 Μαΐου 2009, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Οι άνθρωποί μου
Συλλογικό έργο
Ποταμός (2010)
"Πάντα αναρωτιόμουν για τις ζωές των ανθρώπων που έβλεπα. Ωραία, τέλειωσε ο χτίστης το ρετιρέ, σε τι σπίτι γυρνάει; Πώς αγκαλιάζει ο "μπάτσος" και πώς ο κρατούμενός του; Η καλόγρια τι όνειρα βλέπει το βράδυ; Κάποια στιγμή άρχισα να ξεστρατίζω και να αναζητώ νέες εικόνες. Το πάθος της παρατήρησης έγινε σιγά σιγά επάγγελμα. Θυμάμαι με πόση έκπληξη έζησα το 1989 την εξέγερση στο Κόσσοβο. Με είχαν στείλει από την "Πρώτη" με κομμουνιστικές οδηγίες. Να γράψω πόσο καλοί είναι οι μεν και πόσο κακοί είναι οι δε. Και εγώ έγραφα ότι δεν βλέπω κανένα καλό. Το ένα χωριό το έκαιγαν ο...
Ευριπίδη Ικέτιδες: Μια μουσική παράσταση: Οι συνεντεύξεις
Συλλογικό έργο
Κοάν (2006)
Επειδή ο πραγματικός μύθος του έργου είναι η τρέχουσα Ιστορία και επειδή όλα έχουν ειπωθεί (και μάλιστα αν λάβει κανείς υπόψη του την 50χρονη εμπειρία του ελληνικού φεστιβάλ) θα μπορούσα να πω ότι την παράσταση την ενδιαφέρουν τρία πράγματα: - Ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο εφαρμόζεται σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. - Πάνω από όλα η Μουσική. Η παράσταση μοιάζει να είναι ένας τρόπος να αποκαλύψει κανείς και να διαχειρισθεί την μουσική που παράγεται όταν ο ποιητικός λόγος (αρχαίος ή σύγχρονος) προσκρούει πάνω στα γεγονότα της Ιστορίας. - Όλα αυτά που ακόμα δεν...
Οι δρόμοι της αειφορίας
Συλλογικό έργο
Ελληνικά Γράμματα (2003)
Η αειφορία δεν εξαντλείται μόνο στην ηθική ρητορεία για την αναδιαπραγμάτευση των δικαιωμάτων της φύσης και των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο. Μπαίνει στα βαθιά νερά της οικονομικής επιστήμης και προτείνει νέα πρότυπα για την μέτρηση της ευημερίας. Το ΑΕΠ δεν είναι ο μοναδικός δείκτης της προόδου, ίσως είναι και απατηλός. Η ίδια η πρόοδος αμφισβητείται και επιχειρείται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την ροή των αγαθών και την παραγωγή της ρύπανσης. [...]
Από το Άμστερνταμ στη Νίκαια
Συλλογικό έργο
Κριτική (2001)
Μπροστά στην πρόκληση της διαμόρφωσης ενός βαθύτερου ενοποιητικού συστήματος μέσα στην Ε.Ε., η Ελλάδα καλείται να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο αλλά και να προωθήσει αποτελεσματικά τα εθνικά της συμφέροντα. Αυτή η συλλογική έκδοση, που επιμελήθηκε ο διεθνολόγος Σωτήρης Ντάλης, φιλοδοξεί αφενός μεν να καταγράψει το διάλογο για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως αυτός αναπτύχθηκε την περίοδο από τη Σύνοδο του Ελσίνκι το Δεκέμβριο του 1999 μέχρι και τη Σύνοδο της Νίκαιας το Δεκέμβριο 2000, και αφετέρου να απαντήσει σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν το μέ...