Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ανοίξτε τα παράθυρα του νου σας να μπει η αλλαγή δροσάτη, σαν πελαγίσιο πνεύμα, αγέρινο, και ν’ ακουστεί παντού σαν αηδονιού σκοπός". Αυτά πρόλαβε η Καπετάνισσα να πει πριν το ταξίδι μέσα στ’ όνειρο νωρίς τελειώσει και την αλήθεια άφησε απ’ τα χέρια της να φτερουγίσει πάνω απ’ τη θάλασσα.

Στεγνοί σα χορτάρια του βράχου ατενίζουμε το αύριο κι είναι στιγμές που η οργή αποφασισμένη σε μια γροθιά κουβαριάζει τα δάχτυλα, ενώ η καρδιά προσπαθεί με αγωνία ν’ αφουγκραστεί τα βήματα της άνοιξης, μιας άνοιξης που καρτερούμε από καιρό και δεν ήρθε ακόμα...

Είναι παλιού καιρού τα ξεχασμένα σημάδια; Είναι γεγονότα θαμπά περασμένων εποχών που ξανάρθανε; Μια ιστορία γράφεται, ίσως, απ' της δίκαιης οργής το ξεχείλισμα. Η αμαξοστοιχία κινείται με τρόπο που δηλώνει μια πορεία αβέβαιη. Κι ο οδηγός πεισματικά αγνοεί πως η Μοίρα στο τέλος θα πει το ίδιο τραγούδι για όλους...