Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όλοι το γνωρίζουμε - μία ώρα μαθήματος μπορεί να αλλάξει μια ζωή, να χαράξει μια άλλη κατεύθυνση στο πεπρωμένο, να δώσει μορφή σε αυτό που, μέχρι πριν από λίγο, μόλις που διαφαινόταν. Κάθε φορά που υπάρχει μάθημα, υπάρχει πάντοτε ένα αποτέλεσμα υποκειμενοποίησης, ένας παράγοντας της τύχης, μια απρόσμενη συνάντηση με κάτι που μας αγγίζει, με μια πραγματικότητα που εξάπτει και ανατρέπει. Η διδασκαλία είναι η δυνατότητα μεταμόρφωσης των γνωστικών αντικειμένων σε ερωτικά σώματα.

Οι ήρωές μου ήταν φτιαγμένοι από το ίδιο αίμα με το δικό μου... Η ηρωοποίηση είναι μια ψυχοκοινωνική διαδικασία που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρωπότητας.Ο ήρωας θα εμφανιστεί σε καιρό πολέμου αλλά και πληκτικής ειρήνης. Θα ξυπνήσει τις ναρκωμένες μας ψυχές, θα εξευγενίσει τον θάνατο, θα αποτελέσει μια μορφή προσκόλλησης όμοια με αυτήν που μας καθησύχαζε όταν ήμασταν παιδιά. Μια διαφωτιστική μελέτη του νευροψυχιάτρου Boris Cyrunlik στο θέμα της ηρωοποίησης.

Ένα παιδί ατενίζει το πέλαγος. Είναι ο Τηλέμαχος, που ζητά δικαιοσύνη: δεν υπάρχει πλέον Νόμος στη γη του, μόνο η φαινομενικά ατελείωτη Νύχτα των Μνηστήρων... Ο Τηλέμαχος περιμένει τον πατέρα του, τον Οδυσσέα, για να επαναφέρει τη συμβολική τάξη στον ρημαγμένο από τους Μνηστήρες οίκο του. Αντίθετα με τον Οιδίποδα, που πέφτει τυφλωμένος από ενοχή για την εγκληματική του επιθυμία, αντίθετα με τον Νάρκισσο, που θαμπώνεται από τη στείρα ομορφιά της εικόνας του, ο Τηλέμαχος ατενίζει το πέλαγος με μάτια ορθάνοιχτα αναζητώντας απελπισμένα τον πατέρα, το Νόμο του πατέρα. Τα...

"Είναι παράξενη η ζωή, δεν είναι; Aλλά γι’ αυτό είναι και συναρπαστική. Φανταστείτε να ζούσαμε μια ζωή ήρεμη και ισορροπημένη, χωρίς γεγονότα, χωρίς κρίσεις, χωρίς τραύματα να ξεπεράσουμε, αλλά μόνο με ρουτίνα, χωρίς κάτι άξιο να συγκρατήσουμε στη μνήμη: δεν θα είχαμε καν τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε. Κανένα γεγονός και επομένως καμία ιστορία, καμία ταυτότητα. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε: "Moυ συνέβη αυτό, ξέρω ποιος είμαι αφού ξέρω τι είμαι ικανός να κάνω μπροστά στις αντιξοότητες". Τα ανθρώπινα όντα είναι συναρπαστικά επειδή η ζωή τους είναι παράξενη". Ο...

"Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές που μου είχε αφήσει ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη". Ο Alexandre Jollien, έχοντας διέλθει νοερά μέσα από διαφορετικούς σταθμούς, προσεγγίζει τώρα την έννοια της εγκατάλειψης ως αρωγό του στην αντιμετώπιση της αναπηρίας του και ως στάση ζωής που λυτρώνει και ελευθερώνει....