Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος "Σε σκοτεινούς δρόμους: το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο", που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 16-25 Νοεμβρίου 2007, με επιμέλεια του Αλέξη Δερμεντζόγλου και συντονισμό των Ελένης Ανδρουτσοπούλου, Χαράς Παπαδημητρίου και Έλενας Χριστοπούλου. Περιέχονται τα κείμενα: - Δέσποινα Μουζάκη, "Ένα ξένο είδος που έγινε ελληνικό" (πρόλογος) - Αλέξης Ν. Δερμεντζόγου, "Είναι δικές μας, πιστέψτε το (τες)" (εισαγωγή) - Πάνος Κοκκαλένιος, "Αναζητώντας τα ίχνη του φιλμ νουάρ στον ελληνικό κιν...

Ο Jan Svankmajer, παρά το εύρος και την αναμφισβήτητη αξία του έργου του, ήταν ως τώρα εντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, διοργανώνοντας φέτος, στο παίσιο του προγράμματος "Independence Days", ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον σπουδαίο Τσέχο δημιουργό, έρχεται να καλύψει αυτό το κενό, φέρνοντας για πρώτη φορά το ελληνικό κοινό σε επαφή με τον υπερρεαλιστικό, μαγικό κόσμο του Svankmajer. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο, το 1964, ο τριαντάχρονος τότε Svankmajer είχε ήδη ενστερνιστεί τον υπερρεαλισμό, και είχε θητεύσει σε μορφές θεάτρου που στηρ...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Patrice Chereau, που διοργανώθηκε από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (18-27 Νοεμβρίου 2005). Περιέχονται τα κείμενα: - Δέσποινα Μουζάκη, "Ένας σκηνοθέτης των συγκρούσεων" Ο κινηματογράφος του Patrice Chereau - Μπάμπης Ακτσόγλου, "Patrice Chereau, ένα σινεμά του σώματος" - Κωνσταντίνος Κυριακού, "Παραλλαγές της μορφής του πλάνου" - Τάσος Γουδέλης, "Μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου" Οι ταινίες - Μπάμπης Ακτσόγλου, ""Η σάρκα της Ορχιδέας": Η σάρκα της serie noire" - Μαρία Γαβαλά, ""...

Το βιβλίο πραγματεύεται τη σχέση του κινηματογράφου με τον έρωτα, με τις σχέσεις των δύο φύλων, τη σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό· τη νοηματοδότηση των θεμάτων αυτών μέσα στο αισθητικό φιλμικό σύνολο, την κινηματογραφική μορφή που παίρνουν αυτές οι σημασίες, και την ιδιαίτερη αισθητική και το νόημά τους στο κινηματογραφικό σύμπαν, ανά ταινία και σκηνοθέτη. Η επιλογή των σκηνοθετών έγινε με αφετηρία την αισθαντικότητά τους, αλλά όχι μόνον. Έγινε γιατί έχουν αναπτύξει στα έργα τους έναν προβληματισμό γύρω από το θέμα του έρωτα, γιατί έχουν σκύψει πάνω από τη ζήτημα της σεξου...

Ο Σταύρος Τσιώλης αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά κινηματογραφικά δεδομένα: χιουμορίστας και ποιητής, θυμόσοφος και ταξιδευτής, ανάλαφρος και ερωτικός, παραδοσιακός και μοντέρνος. Στις ταινίες του ("Ο μικρός δραπέτης", "Πανικός", "Η ζούγκλα των πόλεων", "Μια τόσο μακρυνή απουσία", "Σχετικά με τον Βασίλη", "Έρωτας στην χουρμαδιά", "Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε", "Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά" κ.ά.) συνυπάρχουν ο δημιουργικός αυθορμητισμός της σκηνοθεσίας, το χιούμορ των διαλόγων και η μελαγχολία της ματιάς του πάνω σ' ένα κόσμο που γνωρίζει πολύ καλά, τον...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της πλήρους αναδρομής στο έργο του Γιώργου Πανουσόπουλου από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 18 έως 27 Νοεμβρίου 2005. Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβλήθηκαν οι ταινίες "Ταξίδι του μέλιτος", "Οι απέναντι", "Μανία", "Μ' αγαπάς;", "Ελεύθερη κατάδυση", "Μια μέρα τη νύχτα", "Τεστοστερόνη", "Αβραάμ εγέννησε Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε Ιακώβ, Ιακώβ εγέννησε...", "Ο καφές". "Ο Γιώργος Πανουσόπουλος δεν είναι απλώς ένας άξιος σκηνοθέτης. Είναι ο μόνος κινηματογραφικός δημιουργός, μαζί με τον...

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Προς τα μέσα της δεκαετίας του '70, ο ελληνικός κινηματογράφος ευτύχησε να έχει τρεις σκηνοθέτες, όχι μόνο διεθνούς βεληνεκούς, αλλά και με αυτόνομη, νεωτερική και ξεχωριστή γραφή. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος δεν συνδέονται ως προς την ομοιογένεια και την επικοινωνία των αισθητικών επιλογών, ενώ ξεχωρίζουν από την διαφορετικότητα των δημιουργικών κινηματογραφικών τους προτάσεων. Το μόνο κοινό, ενοποιητικό στοιχείο τους είναι η γενναία, ρηξικέλευθη και αποτελεσματική αναθεώρηση των θεματικών και αισθητικών επιλογών του παλιού εμπο...