Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο δρόμος της υπερβολής οδηγεί στο παλάτι της σοφίας". William Blake. "Η λέξη μπητ (beat) δεν είναι παρά ένα στερεότυπο που μας "κόλλησαν". Η κίνηση μπητ είναι ένα ψυχεδελικό παραλήρημα των "μήντια". Εμείς οι πρωτεργάτες, είμαστε ο καθένας μας ιδιόρρυθμοι συγγραφείς, ικανοί ν' αγγίξουμε ακόμη τις νέες γενιές: Ο Κέρουακ με τον ρομαντικό ενθουσιασμό του, ο Μπάροουζ με την ευφυέστατη κριτική του για το αστυνομικό κράτος και τον έλεγχο του πνεύματος, κι εγώ με την ειλικρίνεια μου." Allen Ginsberg. "Στη δεκαετία του 1950 ο κινηματογράφος είχε τον James Dean και τον Marlon Br...

Έκανε την καθιερωμένη ερώτηση. "Γιατί πιστεύετε πως έχετε ανάγκη τα ναρκωτικά, κύριε Λι;" Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όταν κάποιος σου κάνει αυτήν την ερώτηση δεν γνωρίζει το παραμικρό για την πρέζα. "Τη χρειάζομαι για να σηκωθώ το πρωί απ’ το κρεβάτι, τη χρειάζομαι για να πλυθώ και να βάλω κάτι στο στόμα μου" . "Εννοώ την οργανική σας εξάρτηση". Σήκωσα τους ώμους μου. Αυτός περίμενε να του κάνω τη διάγνωση και να τον βγάλω από τον κόπο. "Γιατί με φτιάχνει". Το "Τζάνκι" είναι ένα μυθικό βιβλίο, ένα διερευνητικό μυθιστόρημα του άγριου κόσμου των ναρκωτικών ουσιών. Με...

Οι περισσότεροι χαρακτήρες και οι χώροι αναπτύσσονται μόνοι τους, οι πιο έγκυροι για καλλιτεχνικούς σκοπούς. Αν διάβαζα και δεν έγραφα, κυριολεκτικά θα έβγαινα εκτός σώματος και θα πήγαινα στα μέρη και τους χαρακτήρες μου, σαν το ζωγράφο που υποκλίθηκε τρεις φορές και εξαφανίστηκε μέσα στον πίνακά του.

Οι συνεντεύξεις που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο και καλύπτουν μία περίοδο τεσσάρων δεκαετιών καταγράφουν το παράδοξο κάποιου που σταθερά αρνείται να είναι ο οποιοσδήποτε. Ωστόσο, ο Μπάροουζ αποκαλύπτει πολλά περισσότερα από όσα θα ανέμενε ο ίδιος. Σε αυτές τις αυθόρμητες συνομιλίες εμφανίζεται πνευματώδης, ιδιοσυγκρασιακός στις προτιμήσεις του και απροκάλυπτα συναισθηματικός, ιδίως ως προς τις γάτες του... Συζητά ανοιχτά τους εφιάλτες του και την κατάσταση του διαρκούς φόβου, μιλώντας με μεγάλη ενάργεια και ειλικρίνεια για το θάνατο, το γήρας και, βέβαια, όλα όσα συνε...

Στο κέντρο της διήγησης βρίσκεται ο πειρατής του 18ου αιώνα Κάπταιν Μίσιον, που σχεδόν έναν αιώνα πριν από τη γαλλική και αμερικανική επανάσταση διακήρυξε την πλήρη ισότητα, την κατάργηση της δουλείας, των βασανιστηρίων και της θανατικής ποινής, την ελευθερία του θρησκεύματος και το τέλος κάθε τυραννίας. Ίδρυσε στις ακτές της Μαδαγασκάρης μια αποικία, τη Λιμπερτάτια, μα ιθαγενείς υποκινούμενοι από Άγγλους πράκτορες την κατέστρεψαν και ο Κάπταιν Μίσιον σκοτώθηκε. "Η ευκαιρία υπήρχε, η ευκαιρία χάθηκε". Μα τι θα γινόταν αν ο Κάπταιν Μίσιον είχε επιζήσει; Η εξιστόρηση των π...

Τον Ιανουάριο του 1953 ο William Burroughs ξεκινά ένα εξερευνητικό ταξίδι στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής που θα κρατήσει επτά μήνες, αναζητώντας το yage, το μυθικό παραισθησιογόνο και τηλεπαθητικό φυτό του Αμαζονίου (λίγο νωρίτερα, το Junky έκλεινε με τη φράση "Το Γιαχέ ίσως να 'ναι το απόλυτο φτιάξιμο"). Παράλληλα, καταγράφει με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον και σατιρικό βλέμμα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση των χωρών που επισκέπτεται, την Κολομβία (που βρίσκεται σε εμφύλιο), το Εκουαδόρ και το Περού. Δέκα χρόνια αργότερα, ο William Burroughs συνθέτει από τις επιστο...

Ποιοι είναι και γιατί μονομάχησαν ο Ουίλιαμ Σ. Χωλ και ο Μάικ Τσέιζ στο νεκροταφείο της πόλης Μπώλντερ του Κολοράντο το 1899, είναι τα ερωτήματα που ζητούν απάντηση, καθώς το μυθιστόρημα εξελίσσεται μέσα στο χώρο και το χρόνο, ώσπου να διαγράψει έναν πλήρη κύκλο. Οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι ο Χωλ γράφει μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Κιμ Κάρσονς, ο οποίος είναι τελικά ο πρωταγωνιστής και ο ήρωας (ή ο αντιήρωας;) του μυθιστορήματος. Η αφήγηση προχωράει σε κύκλους μέσα σε κύκλους μέσα σε κύκλους - μια τεχνική του Ουίλιαμ Μπάροουζ γνώριμη στους αναγνώστες του προηγούμενου μυθ...

Το πρώτο μυθιστόρημα της γενιάς των μπιτ. "Είχα την εντύπωση ότι σε ολόκληρη την Αμερική, στις γωνίες των δρόμων, σε μπαρ και εστιατόρια, συνέβαιναν τέτοιοι ηλίθιοι καβγάδες. Σε ολόκληρη την Αμερική οι άνθρωποι έτριβαν τις περγαμηνές που μόλις είχαν βγάλει από την τσέπη στα μούτρα κάποιων άλλων για να αποδείξουν ότι κάπου έχουν πάει ή κάτι έχουν κάνει. Και σκέφτηκα πως κάποια στιγμή όλοι οι Αμερικανοί θα πεταχτούν ξαφνικά πάνω και θα πουν: "Εγώ δεν τις σηκώνω αυτές τις μαλακίες!" και θα αρχίσουν να σπρώχνονται και να βρίζονται και να πλακώνονται με όποιον βρουν μπροστά τ...

Πάντα με συνάρπαζαν οι συνεντεύξεις του "Paris Review", και παλιά και τώρα. Όλες μαζί συνιστούν την αρτιότερη ίσως διαθέσιμη διερεύνηση στο "πώς" της λογοτεχνίας, το οποίο είναι από πολλές απόψεις πολύ πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση από το "γιατί". (Σάλμαν Ρούσντι) Αν θέλετε απλώς να έρθετε σε μια πρώτη επαφή με τον αγαπημένο σας συγγραφέα, μπορείτε να πάτε σε μια παρουσίαση βιβλίου του. Αν όμως θέλετε πραγματικά να τον γνωρίσετε, τότε πρέπει να διαβάσετε μια συνέντευξή του στο "Paris Review". "The Times" Όταν μιλούν οι μεγάλοι συγγραφείς μάς μιλάνε τα βιβλία τους......