Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γιάννης Μίχας Νεονάκης ή αλλιώς Dave γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1983 στην Αθήνα. Μεγάλωσε και ζει μέχρι και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή του Βύρωνα και στην ηλικία των 13 ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με την ραπ μουσική αλλά και με την τέχνη του γραπτού λόγου. Είναι στιχουργός, ερμηνευτής και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος "Φράξια" ένα από τα πιο βαθιά πολιτικοποιημένα και ανθρωποκεντρικά συγκροτήματα της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής. Έχει γράψει και ερμηνεύσει σχεδόν εξ ολοκλήρου όλη τη δισκογραφία των Φράξια : τρεις δίσκοι, τρείς προσωπικοί και διάφορες συμμετοχές σε άλλα projects και συνεργασίες. Με το συγκρότημα πραγματοποίησε lives σε σημεία της Αθήνας αλλά και της επαρχίας. Η πρώτη φορά που διέδωσε τον γραπτό του λόγο ήταν κάπως παράξενη και ασυνήθιστη αφού σε νεαρή ηλικία άφηνε χαρτιά με σκέψεις του κάτω από εισόδους πολυκατοικιών. Δηλώνει πρωταγωνιστής παρασκηνίου, περιθωριακά ρομαντικός, συνοδηγός και κομπάρσος του "λίγο απ' όλα". Ανοίγει διαλόγους καθημερινά με τον εαυτό του με τον οποίο συνήθως διαφωνεί και το αγαπημένο του ταξίδι είναι η Προσμονή. Το 2015 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Έχω τον λόγο μου" από τις εκδόσεις Κονιδάρη. Επί σειρά ετών αρθρογραφεί σε διάφορα sites και ανεξάρτητες εφημερίδες. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί στα sites "Tetartopress.gr" και στο blog "Meterizi", όπου δημιούργησε ο ίδιος. Το 2012 δημιούργησε το site "Αντάρτικο" το οποίο αποτελούσε και μια ομάδα κοινωνικής εξόρμησης με παρεμβάσεις αλληλεγγύης που οργάνωνε ο ίδιος. Μέσω του site διατηρούσε και ραδιοφωνική εκπομπή. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε εκδηλώσεις για το πολιτικό τραγούδι και για την δυναμική του λόγου στην κουλτούρα της ραπ μουσικής. Είναι μέλος της ομάδας "Ρεσώ" , μια ομάδα που ασχολείται με την καταγραφή και αποτύπωση των " πραγμάτων " κυρίως μέσω της τέχνης της φωτογραφίας. Θεωρείται από αρκετούς ως ένας σύγχρονος ποιητής της γενιάς του, αλλά και κινηματικός καλλιτέχνης με αιχμηρό, επικίνδυνο αλλά και βαθιά ρομαντικό στίχο. Η γραφή του άμεση και όχι επιτηδευμένη, απόλυτα λυρική έχει ξεπεράσει πλέον προ πολλού την εμβάθυνση και αγγίζει τα όρια της ανθρωποκεντρικής έρευνας.