Καψής Παντελής
Γεννήθηκε πριν από 60 και κάτι χρόνια στην Αθήνα. Από μικρό παιδί αγαπούσε τον αθλητισμό και μέχρι το πανεπιστήμιο ήταν μια καθημερινή του ενασχόληση. Μετά άρχισαν τα γνωστά, πολιτικές νεολαίες, τσιγάρα, ξενύχτια, έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα στη διάρκεια του οποίου έγινε δημοσιογράφος, ακολουθώντας μια οικογενειακή παράδοση τριών γενεών. Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του ρεπορτάζ, πέρασε από το ραδιόφωνο και από την τηλεόραση, κατά βάση όμως ήταν άνθρωπος των εφημερίδων, έφτασε να διευθύνει "ΤΑ ΝΕΑ" και μετά "ΤΟ ΒΗΜΑ". Όταν έκλεισε τον πρώτο του δημοσιογραφικό κύκλο μπήκε για λίγο στην πολιτική, αρχικά σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος του Λουκά Παπαδήμου και στη συνέχεια στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχοντας την ευθύνη για την αποτυχημένη τελικά προσπάθεια ανασυγκρότησης της ΕΡΤ με σεβασμό στη δημοσιογραφική της ανεξαρτησία. Σήμερα είναι σχολιαστής στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, αρθρογραφεί για τα πολιτικά μας πράγματα και ασχολείται ερασιτεχνικά με το τρέξιμο. Τρέχει ο ίδιος και γράφει στην Athens Voice και στο longrun.mediaglobe.gr, το σάιτ που έχει δημιουργήσει. Οι επιδόσεις του είναι εξαιρετικά μέτριες, η αγάπη του όμως και η απόλαυση μεγάλη.
My Long Run
Καψής Παντελής
Athens Voice (2017)
Ξεκίνησα να τρέχω, όπως οι περισσότεροι, για λόγους υγείας και για να ελέγξω το βάρος μου. Για πολλά χρόνια ήταν μόνο αυτό. Έτρεχα συστηματικά κι ένιωθα καλά με το σώμα μου. Σιγά-σιγά, όμως, το τρέξιμο άρχισε να σημαίνει πολλά περισσότερα. Ήταν η απαντοχή μου σε δύσκολες στιγμές, ήταν μια συνεχής πρόκληση να ξεπερνώ τα όριά μου κι ήταν ένα ταξίδι με πολλούς φίλους πάνω στο οποίο ο καθένας από εμάς μπορούσε να επενδύει προσδοκίες και όνειρα. Ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή μου, από αυτά που σε ανανεώνουν και σου ανοίγουν νέους ορίζοντες. Κάποια στιγμή το συνδύασα με την άλλη...
Ημερολόγιο: Παιδιά του κόσμου
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Γκοβόστη (2013)
Ένα ημερολόγιο ντοκουμέντο για τις τέσσερις εποχές του χρόνου και για τις άπειρες εποχές της παιδικής ηλικίας. Ένα ημερολόγιο, του οποίου η κάθε εβδομάδα είναι ανεξίτηλα σημειωμένη με την αλησμόνητη μορφή ενός παιδιού.
Ένας Γκρέκο από τον Τσεσμέ
Καψής Παντελής
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (2005)
Λένε: Πεθαίνει μόνο εκείνος που τον λησμονούν. Αλήθεια είναι. Αλλά όχι ολόκληρη η αλήθεια. Υπάρχει ένας θάνατος ακόμη πιο ολοκληρωτικός. Είναι ο θάνατος αυτών που λησμονούν. Θλιβερά τραμπάκουλα στη μαύρη απεραντοσύνη της ανυπαρξίας, χωρίς ξεκίνημα και χωρίς προορισμό, έχουν πάψει να ζουν πριν πεθάνουν. Δε λησμόνησα τον πατέρα μου. Εκείνο που άργησα να συνειδητοποιήσω είναι ότι ακόμη πιο πολύ δε με είχε ξεχάσει εκείνος. Κι όμως στάθηκε καθοδηγητής και αυστηρός κριτής μου σε κάθε μου βήμα. [...] Γιάννης Καψής