Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ένας άγνωστος ακόμα σκηνοθέτης από το ξεχασμένο, συκοφαντημένο και παραμελημένο τότε Ιράν ήταν η μεγάλη, ανανεωτική μορφή που απρόσμενα διέψευσε όσους είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν στον δυτικό κινηματογράφο εμφανή σημάδια κόπωσης, συμβατικότητας και επανάληψης. Ο Αμπάς Κιαροστάμι, με το "Close-up", την ταινία με την οποία ξάφνιασε ευχάριστα κοινό και κριτικούς στη Δύση, ανέτρεψε αυτή την καλλιτεχνική κατήφεια της εποχής και, λίγα χρόνια αργότερα, το 1997, στις Κάννες, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα με τη "Γεύση του κερασιού", επιβεβαιώνοντας τη...

Η τέχνη της παρατήρησης δεν είναι ένα απλό ζήτημα - δεν περιορίζεται στο κοίταγμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. Προϋποθέτει τη συμμετοχή, την προσωπική αφοσίωση. Η Μπάρμπαρα Κοπλ έχει εξελιχθεί σε ειδικός του cinema verite, ακολουθώντας μεν τις αρχές του, εμπλουτίζοντας το δε, με την ξεχωριστή της αφηγηματική δομή. Η Μπάρμπαρα Κοπλ μπορεί να παρατηρεί, αλλά πλησιάζει, κοντοστέκεται πλάι στους χαρακτήρες της και καταργεί τις αποστάσεις, διατηρώντας όμως μια σπάνια ισορροπία: ούτε τους κοιτά αφ' υψηλού, ούτε επιβάλλει αυταρχικά την υποκειμενική της σκοπιά. Από τα, βραβευμένα...

Η τέχνη της παρατήρησης δεν είναι ένα απλό ζήτημα - δεν περιορίζεται στο κοίταγμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. Προϋποθέτει τη συμμετοχή, την προσωπική αφοσίωση. Η Μπάρμπαρα Κοπλ έχει εξελιχθεί σε ειδικός του cinema verite, ακολουθώντας μεν τις αρχές του, εμπλουτίζοντας το δε, με την ξεχωριστή της αφηγηματική δομή. Η Μπάρμπαρα Κοπλ μπορεί να παρατηρεί, αλλά πλησιάζει, κοντοστέκεται πλάι στους χαρακτήρες της και καταργεί τις αποστάσεις, διατηρώντας όμως μια σπάνια ισορροπία: ούτε τους κοιτά αφ' υψηλού, ούτε επιβάλλει αυταρχικά την υποκειμενική της σκοπιά. Από τα, βραβευμένα...

Η τέχνη της παρατήρησης δεν είναι ένα απλό ζήτημα - δεν περιορίζεται στο κοίταγμα μέσα από την κλειδαρότρυπα. Προϋποθέτει τη συμμετοχή, την προσωπική αφοσίωση. Η Μπάρμπαρα Κοπλ έχει εξελιχθεί σε ειδικός του cinema verite, ακολουθώντας μεν τις αρχές του, εμπλουτίζοντας το δε, με την ξεχωριστή της αφηγηματική δομή. Η Μπάρμπαρα Κοπλ μπορεί να παρατηρεί, αλλά πλησιάζει, κοντοστέκεται πλάι στους χαρακτήρες της και καταργεί τις αποστάσεις, διατηρώντας όμως μια σπάνια ισορροπία: ούτε τους κοιτά αφ' υψηλού, ούτε επιβάλλει αυταρχικά την υποκειμενική της σκοπιά. Από τα, βραβευμένα...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Carol Reed, "Πέρα από τον Τρίτο Άνθρωπο", από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από 13 έως 18 Σεπτεμβρίου 2007 στον κινηματογράφο "Απόλλων Cinemax Class" και στη Θεσσαλονίκη από 20 έως 26 Σεπτεμβρίου 2007 στον κινηματογράφο "Ολύμπιον Galaxia Vacation Club". Η επιλογή των ταινιών έγινε από τον Λευτέρη Αδαμίδη.

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Carol Reed, "Πέρα από τον Τρίτο Άνθρωπο", από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από 13 έως 18 Σεπτεμβρίου 2007 στον κινηματογράφο "Απόλλων Cinemax Class" και στη Θεσσαλονίκη από 20 έως 26 Σεπτεμβρίου 2007 στον κινηματογράφο "Ολύμπιον Galaxia Vacation Club". Η επιλογή των ταινιών έγινε από τον Λευτέρη Αδαμίδη.

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Carol Reed, "Πέρα από τον Τρίτο Άνθρωπο", από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από 13 έως 18 Σεπτεμβρίου 2007 στον κινηματογράφο "Απόλλων Cinemax Class" και στη Θεσσαλονίκη από 20 έως 26 Σεπτεμβρίου 2007 στον κινηματογράφο "Ολύμπιον Galaxia Vacation Club". Η επιλογή των ταινιών έγινε από τον Λευτέρη Αδαμίδη.

Έκδοση που έγινε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Eric Rohmer από το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, από 23-29 Μαρτίου 2001 στον κινηματογράφο Απόλλων Renault, και σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στη συμπρωτεύουσα από 30 Μαρτίου έως 5 Απριλίου στο Ολύμπιον. Η μονογραφία περιλαμβάνει φωτογραφίες, κείμενα, συνεντεύξεις του δημιουργού, φιλμογραφία με ζενερίκ, συνόψεις και κριτικές αναλύσεις των ταινιών. Αναλυτικά περιέχονται τα κείμενα: - Νίκος Σαββάτης, "Ο ανθρωπολόγος της διπλανής πόρτας" - Serge Daney, "Η...

Περνώντας στον έκτο της χρόνο, η τηλεοπτική εκπομπή "Εξάντας" έχει πλέον εδραιωθεί ως μια έγκυρη, συναρπαστική σειρά ντοκιμαντέρ, αγαπημένη στο κοινό και αναγνωρισμένη από τους ειδικούς. Ως όρος, η λέξη εξάντας αναφέρεται στο όργανο που χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί για να μετρήσουν τα ύψη των ουράνιων σωμάτων από καταστρώματα πλοίων, παρά τη μη σταθερότητα του παρατηρητή. Οι τηλεοπτικές εκπομπές της ομάδας του σκηνοθέτη / δημοσιογράφου Γιώργου Αυγερόπουλου μπορεί να μην μετράνε την απόσταση μας από τον ουράνιο θόλο, αλλά κάνουν κάτι εξίσου θαυμαστό: ταξιδεύουν, ριζωμένες στη...

"Εκτός από εμβληματική ενσάρκωση της κλασικής σκηνοθεσίας, ο Fritz Lang παραμένει, για τους κινηματογραφόφιλους όλου του κόσμου [κυρίως από την εμφάνισή του στην "Περιφρόνηση" (1963), όπου υποδύεται τον εαυτό του], ίσως η ύστατη και κορυφαία έκφραση του δημιουργού-καλλιτέχνη που, με την ολύμπια επιβλητικότητά του, προσφέρει την τέχνη του στο κοινό· μια τέχνη της ισορροπίας και της πληρότητας, που μοιάζει παράταιρη, στο κατακερματισμένο και ανολοκλήρωτο σύμπαν του Godard. Η ταινία αυτή, γυρισμένη από το τρομερό παιδί της Νουβέλ Βαγκ, ενώ επικυρώνει απόλυτα το μύθο του Lang,...

Με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό σέρβο δημιουργό Γκόραν Πασκάλιεβιτς εκδίδεται δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Πρόλογο της Δέσποινας Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Δημήτρη Κερκινό. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Pierre - Henri Deleau. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Adriano Piccardi. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο του σκηνοθέτη από έλληνες και ξένους κριτικούς όπως: Δημήτρης Εϊπίδης, Δημήτρης Κερκινός, Θωμάς Λιναράς, Νίκος Σαββάτης, Geoff Andrew, Irene Bignardi, Dan Fainaru, Klaus Eder, Giorgio Gosetti, Larry Kardi...

Με την ευκαιρία του αφιερώματος στον σημαντικό σέρβο δημιουργό Γκόραν Πασκάλιεβιτς εκδίδεται δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει: - Πρόλογο της Δέσποινας Μουζάκη. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Δημήτρη Κερκινό. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Pierre - Henri Deleau. - Εισαγωγικό κείμενο από τον Adriano Piccardi. - Πρωτότυπα και ανέκδοτα στην Ελλάδα δοκίμια για το έργο του σκηνοθέτη από έλληνες και ξένους κριτικούς όπως: Δημήτρης Εϊπίδης, Δημήτρης Κερκινός, Θωμάς Λιναράς, Νίκος Σαββάτης, Geoff Andrew, Irene Bignardi, Dan Fainaru, Klaus Eder, Giorgio Gosetti, Larry Kardi...

Το έργο της Heddy Honigmann σκιαγραφεί έναν κόσμο απλό και ταυτόχρονα πολύπλοκο. Με άνεση και σιγουριά προσεγγίζει χαρακτήρες και καταστάσεις ξεκινώντας από φαινομενικά απλές στιγμές της καθημερινής ζωής και συνεχίζει εκτυλίσσοντας τα θέματα της σε εκ του σύνεγγυς εκμυστηρεύσεις. Η Honigmann πλησιάζει τους ανθρώπους με σεβασμό στην ιδιαιτερότητά τους και απόλυτη διακριτικότητα. Δεν δείχνει καμία διάθεση να παραβιάσει την εμπιστοσύνη τους. Αντίθετα, με την ευκολία και την πειστικότητα ενός φίλου, συνομιλεί μαζί τους και αυτοί αβίαστα ανταποκρίνονται και της εκμυστηρεύονται...

Το αφιέρωμα των Νέων Οριζόντων στον Jaime Humberto Hermosillo έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό, καθώς το έργο του διακεκριμένου μεξικανού σκηνοθέτη ήταν μέχρι και πρόσφατα ελάχιστα γνωστό οτον ευρωπαϊκό χώρο. Η σταδιοδρομία του Hermosillo ξεκίνησε εντυπωσιακά το 1971 με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, "Η αληθινή κλίση της Μαγκνταβένα", και έκτοτε κάλυψε μια σημαντική διαδρομή που απέδωσε μέχρι τώρα 22 ταινίες μεγάλου μήκους, καθώς και έναν αριθμό βιβλίων, σεναρίων και θεατρικών έργων, καθιστώντας τον έναν από τους πιο αξιόλογους και παραγωγικούς σκηνοθέτες του Μεξικο...

Τα ντοκιμαντέρ απεικονίζουν την πραγματικότητα. Δεν μπορούν όμως και να την ορίσουν. Κάποιες φορές η πραγματικότητα είναι τόσο πολύπλοκη που υπερβαίνει την οποιαδήποτε απεικόνισή της. Ο Τζο Μπέρλινζερ και ο Μπρους Σινόφσκι, εκπρόσωποι ενός κινηματογραφικού άμεσου, πολύ κοντά στην παράδοση των συμπατριωτών τους Φρέντερικ Ουάισμαν, Ρίτσαρντ Λίκοκ και Έρολ Μόρις, γνωρίζουν πολύ καλά πως μια απλή καταγραφή, όσο πιστή κι αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει τις πολλαπλές όψεις αυτού που ονομάζουμε πραγματικότητα. Οι "καταγραφές" τους είναι επίπονες και χρονοβόρες, αφήνουν άφθονο χώρ...

Τα ντοκιμαντέρ απεικονίζουν την πραγματικότητα. Δεν μπορούν όμως και να την ορίσουν. Κάποιες φορές η πραγματικότητα είναι τόσο πολύπλοκη που υπερβαίνει την οποιαδήποτε απεικόνισή της. Ο Τζο Μπέρλινζερ και ο Μπρους Σινόφσκι, εκπρόσωποι ενός κινηματογραφικού άμεσου, πολύ κοντά στην παράδοση των συμπατριωτών τους Φρέντερικ Ουάισμαν, Ρίτσαρντ Λίκοκ και Έρολ Μόρις, γνωρίζουν πολύ καλά πως μια απλή καταγραφή, όσο πιστή κι αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει τις πολλαπλές όψεις αυτού που ονομάζουμε πραγματικότητα. Οι "καταγραφές" τους είναι επίπονες και χρονοβόρες, αφήνουν άφθονο χώρ...

Η ιδεολογία δεν είναι ποτέ μια απόλυτα διανοητική υπόθεση. Προϋποθέτει κατά κύριο λόγο τη διαρκή επαφή με το συναίσθημα. Η Τζούλια Ράιχερτ, ταγμένη εδώ και δεκαετίες σ' ένα πολιτικά και κοινωνικά ευαισθητοποιημένο σινεμά, δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία "νονά" του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά. Το πολιτικό περίβλημα των ντοκιμαντέρ της αντιστέκεται στην ευκολία της προπαγάνδας, καθώς υποστηρίζεται από τον ανθρώπινο παράγοντα. Από τα πρώτα ακτιβιστικά της βήματα ως τις πιο πρόσφατες και περισσότερο προσωπικές δουλειές της, η αμερικανίδα δημιουργός αναδεικνύει πτυχές της ζωής...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Κέντζι Μιζογκούτσι, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 14 έως 20 Ιανουαρίου 2000, στον κινηματογράφο "Ολύμπιον-Παύλος Ζάννας", και στην Αθήνα, από 22 έως 28 Ιανουαρίου 2000, στον κινηματογράφο "Παλλάς". Αναλυτικά περιέχονται τα κείμενα: - Μιχάλης Δημόπουλος, "Μιζογκούτσι, ο δάσκαλος" - Γιάννης Βασιλειάδης, "Η αληθινή οθόνη των ονείρων" - Νίκος Σαββάτης, "Ο μύθος του μεγαλύτερου σκηνοθέτη" - Jean Luc Godard, "Ήταν ο μεγαλύτερος ιάπωνας σκηνοθέτης" - Jean Douchet, "Η αντανάκλαση της επιθυμίας" -...

Αν θεωρήσουμε πως "τα όρια της γλώσσας μας είναι και τα όρια του κόσμου μας", όπως είχε πει ο φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, τότε μπορούμε να φανταστούμε και το πώς ο κινηματογράφος συμβάλλει καταλυτικά, ως μέσον και ως γλώσσα, στην επέκταση των ορίων που περικλείουν την αντίληψή μας για τον κόσμο. Το ντοκιμαντέρ συγκεκριμένα φαίνεται να είναι το κατεξοχήν κινηματογραφικό είδος που είναι ταγμένο στην εξερεύνηση των άγνωστων, παραγνωρισμένων πτυχών της ζωής σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια συνολικότερη, ευρύτερη εικόνα των διεργασιών και εκφάνσεών της που θα ευνοήσει...

Αν θεωρήσουμε πως "τα όρια της γλώσσας μας είναι και τα όρια του κόσμου μας", όπως είχε πει ο φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, τότε μπορούμε να φανταστούμε και το πώς ο κινηματογράφος συμβάλλει καταλυτικά, ως μέσον και ως γλώσσα, στην επέκταση των ορίων που περικλείουν την αντίληψή μας για τον κόσμο. Το ντοκιμαντέρ συγκεκριμένα φαίνεται να είναι το κατεξοχήν κινηματογραφικό είδος που είναι ταγμένο στην εξερεύνηση των άγνωστων, παραγνωρισμένων πτυχών της ζωής σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια συνολικότερη, ευρύτερη εικόνα των διεργασιών και εκφάνσεών της που θα ευνοήσει...