Βασιλάκος Χάρης
Ο Χάρης Βασιλάκος γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1984 στη Σπάρτη. Σπούδασε στο τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου έλαβε και Πιστοποιητικό Εξειδίκευσης στις Μαθησιακές Δυσκολίες και τη Δυσλεξία. Το 2017 ολοκλήρωσε με επιτυχία στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο το Πρόγραμμα Κατάρτισης στο Management. Είναι πτυχιούχος Αρμονίας και Ωδικής, με σπουδές στο πιάνο και την ακουστική κιθάρα. Μιλάει αγγλικά και γερμανικά. Τα τελευταία 11 χρόνια εργάζεται ως καθηγητής στον ιδιωτικό χώρο της εκπαίδευσης και ως δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο FLY 89.7 και την ενημερωτική ιστοσελίδα www.flynews.gr. Παράλληλα, καταπιάνεται με τη βιβλιοπαρουσίαση και την επιμέλεια-διόρθωση κειμένων. Διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας και μέλος του ΔΣ του Νομικού Προσώπου Πολιτισμού του Δήμου Σπάρτης. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται διοικητικά ως επικεφαλής στον Πολιτιστικό Σύλλογο Νέα Ζωή και στο Αθλητικό Σωματείο Λακωνικός.
Κλεψύδρα
Βασιλάκος Χάρης
Εκδόσεις Πνοή (2020)
Με φόντο τα Αναφιώτικα, η Κλεψύδρα είναι μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τον χρόνο και τη χαοτική αναζήτηση της αγάπης. Μια διεισδυτική αποτύπωση του ψυχισμού της σύγχρονης κοινωνίας του χρηματιστηρίου, της διαφθοράς, της οικονομικής κρίσης και της ανθρώπινης απληστίας. Τρεις κινηματογραφικές λήψεις με κεντρικό άξονα την οικογένεια Βερνάρδου, τα ένοχα μυστικά της και τα παιχνίδια της μοίρας. Τρία κάδρα ενός στιλιζαρισμένου ερωτικού δράματος με αποχρώσεις ψυχολογικού θρίλερ. Οι προβληματικοί χαρακτήρες, εγκλωβισμένοι ασφυκτικά σε κλειστοφοβικές σκέψεις και βίαια δ...
Εκεί που πετάει ο νους
Βασιλάκος Χάρης
Εκδόσεις Πνοή (2017)
Περνούσαμε ώρες ατελείωτες στην αυλή. Είχαμε φτιάξει μαζί μια κούνια. Εκείνη, με απερίγραπτη λαχτάρα, προσπαθούσε να φτάσει ψηλά. Έπιανε με τα δυο της χέρια τα σχοινιά, κουνούσε τα πόδια μπρος πίσω, κι εγώ, κάπου εκεί, να της δίνω ώθηση. Να ακουμπώ την πλάτη της με τα δάχτυλά μου, να της δανείζω άνεμο στο πέταγμα και να αισθάνομαι στην επαφή μας κάθε αναρχικό της κύτταρο. Τη φοβόμουν, γιατί με έκανε ρομαντικό. Με απελευθέρωνε. Έπαιρνε καθετί ξένο και το έκανε οικείο στο δέρμα και στην ψυχή μου. Βέβαια, εκείνη ποτέ δεν παραχωρούσε το καλύτερό της. Το άφηνε πάντα για τον εαυτ...