Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Νομίζεις ότι δεν πόνεσα; Πιστεύεις ότι δεν υποφέρω; Οι τύψεις με τυραννούν ανηλεώς, μέρα και νύχτα... ο ύπνος αρνείται να μου σφαλίσει τα μάτια, κι όταν το κάνει, ποτέ δεν μου χαρίζει έστω και μια στιγμή την ανακούφιση της λήθης... κλείνω τα μάτια μου και τη βλέπω, τ' ανοίγω, και είναι πάλι εκεί! Νεκρή, και καταματωμένη, με τα βλέφαρά της κλειστά... και ύστερα, να σου την, εμφανίζεται μπροστά μου, ζωντανή, κι όμως πάλι νεκρή, τα χέρια μου γλιστράνε μέσα της, το κορμί της δεν είναι παρά αχνός και αέρας..." Μέσα στους κρύους τοίχους του κάστρου του Τύμβρη, μια κατάρα περι...

"Είχες δίκιο για μένα Ρωξάνη, είχες δίκιο από την αρχή! Είμαι ένα τέρας, ένα σιχαμερό, ποταπό, άθλιο τέρας! Δεν έχεις άδικο που με μισείς... είμαι καταραμένος, Ρωξάνη, είμαι καταραμένος, κι εγώ, και όλοι οι υπόλοιποι δυστυχείς που παρέσυρα μαζί μου..." Κανείς δεν τολμάει να πλησιάσει το παλιό, εγκαταλελειμμένο κάστρο που δεσπόζει στο λόφο του Τύμβρη. Όλοι πιστεύουν πως είναι στοιχειωμένο. Η δεκαεξάχρονη Ρωξάνη δεν πιστεύει στα φαντάσματα, και το να μπει στο κάστρο είναι απλά μια πρόκληση. Αυτό, όμως, που ανακαλύπτει στο εσωτερικό του, κλονίζει όλα όσα ήξερε· η αλήθεια...