Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Νανά και Νούλα, Νούλα και Νανά. Δυο κορίτσια κλεισμένα στο ιλουστρασιόν χαρτόκουτο της Ιστορίας. Πεντάρφανες και πολύφερνες, κι ας ποζάρει η Μητέρα ως χρυσελεφάντινη Παρθένος. Η Νούλα θέλει ν' αγοράσει μίνι φούστες και να φλερτάρει δανούς τουρίστες στο Σύνταγμα. Η πρωτότοκη Νανά προσπαθεί να κρατήσει την προίκα ανέγγιχτη. Δεν γίνεται, όμως. Έξω έχουν πάρει φωτιά οι κάδοι, έξω η Πόλη κλαίει και χορεύει κι οι Πρίγκιπες έπιασαν στασίδι στις καφετέριες της πλατείας Αγίας Ειρήνης.

"Θέλω να με πας στα πανηγύρια" Σ' αυτά τα τριήμερα που τραγουδάει η Ξανθή Περράκη ακόμη κι όταν δεν τραγουδάει, με χάρτινα τραπεζομάντιλα μες στη λίγδα, να καθίσουμε κάτω απ' τα ηχεία, να μην ακούς αυτά που σου λέω και να μην καταλαβαίνω αυτά που μου λες. Να είναι της Παναγιάς ανήμερα και να 'χει κλάψει η εικόνα και να 'χουν βγει τα φιδάκια να γλείψουν τα δάκρυα και νά 'χουν μοσχοβολήσει τα κρινάκια. Όλα να 'ναι νάι νάι νάι κι εσύ ο πιο Παναγιώτης, γιατί θα σ' έχω ξεματιάσει αποβραδίς με λάδι και αλάτι και θ' αστράφτεις σαν πάλκο. Κι όλο θα φέρνεις μπίρες κουτάκια με το εύ...

Χωρίς ζητιάνους θα 'σασταν χαμένοι Θα 'στελνε ο Θεός τους κεραυνούς του Θα 'καιγε τα χωράφια και τις βίλλες Τα εξοχικά σας κι όλα τα κοπάδια.

Οι θεατράνθρωποι ανίχνευσαν μια δυνατότητα στην ποιητική γραφή της Γλυκερίας Μπασδέκη, ικανή να αφοιμοιώσει και να αναμυθεύσει. Δεν πρόκειται για θεατρικά, αλλά για ποιήματα στην διάθεση της παράστασης. Η Μπασδέκη περιδιαβάζει γλωσσικά ιδιόλεκτα με μιαν ικανότητα που το αποτελεσμά της σε αφήνει φορές άφωνο. Προφανώς έχουμε την ανάδυση ενός λόγου πρώτου μεγέθους, σε κλειδί απλό για τον απλό και σύνθετο για τον απαιτητικό. Γι αυτό και το κείμενο διαβάζεται σαν μια απερίγραπτη απόλαυση.

Είναι, λοιπόν, καιρός της καυχήσεως, καθώς είναι καιρός της εργασίας και της ταπεινοφροσύνης. Ξεκινώντας το 2009, στόχος μας ήταν ένα φεστιβάλ, όπως αυτό των Φιλίππων, να έχει δικό του χαρακτήρα, δικό του χρώμα, δικό του ρυθμό, δικό του βλέμμα, διαφορετικό κάθε χρόνο. Να μπορεί να παραγγέλνει παραστάσεις, να έχει δικές του παραγωγές, πέρα από αυτές που φιλοξενεί και υποδέχεται, να είναι τόπος ενός πραγματικού ραντεβού που αφορά πάντα το σήμερα. Ένα φεστιβάλ "τοπικό", με την πατούσα του "εδώ και τώρα" και το μέτωπο ψηλά, άγρυπνο και ανήσυχο. Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε...

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στον ανά χείρας τόμο δημοσιεύτηκαν το δεύτερο εξάμηνο του 2001 στη "Βιβλιοθήκη", το ένθετο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία για το βιβλίο. Πρόκειται για τα κομμάτια που ξεχώρισαν στο διαγωνισμό διηγήματος τον οποίο προκήρυξε η "Βιβλιοθήκη". Η συμμετοχή στο διαγωνισμό υπήρξε απροσδόκητα μεγάλη (πάνω από εννιακόσια κείμενα), σε εποχή κατά την οποία η απευθείας πρόσβαση νέου συγγραφέα σε εκδοτικό οίκο (το όριο ηλικίας ήταν τα τριάντα πέντε) μόνο ακατόρθωτη δεν είναι. Ας σημειωθούν, επιπροσθέτως, η έντονη παρουσία των γυναικών και η ζωηρή ανταπόκριση τη...

Συμβάλλοντας στον εμπλουτισμό της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, οι Εκδόσεις Μίνωας και το περιοδικό Γυναίκα διοργάνωσαν διαγωνισμό διηγήματος πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και τα κείμενα άρτια. Το έργο της κριτικής επιτροπής δύσκολο και ερεθιστικό. Οι συγγραφείς Αμάντα Μιχαλοπούλου, Έρση Σωτηροπούλου, Φαίδων Ταμβάκης και Μισέλ Φάις, ο κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου και οι δημοσιογράφοι Άννυ Κολτσιδοπούλου και Όλγα Μπατή κατέληξαν σε δεκαπέντε διηγήματα που ξαφνιάζουν με την ποικιλία των ιδεών τους και τη φρεσκάδα της γραφής τους....

Δείγμα γραφής: Κάθε βράδυ βγαίνει βόλτα με ένα καρότσι. Μέσα του δεν υπάρχει μωρό, αλλά γάτα. Τη φωνάζει Αγαύη και είναι τριών μηνών. Κάθεται πάντοτε στο ίδιο παγκάκι. Στον Βοτανικό κήπο. Την παίρνει αγκαλιά και απαγγέλει στίχους από τον Άμλετ. Γύρω του μαζεύονται διάφοροι: πόρνες, φονιάδες, τραβεστί, νταβατζήδες, νάνοι από το διπλανό τσίρκο, άρρωστοι με Έητζ που το 'σκασαν από το Λοιμωδών. Τους αφήνει να τη χαϊδέψουν κι αν έχει κέφια, τους δίνει να την κρατήσουν για λίγο στην αγκαλιά τους. Μόλις αρχίσει να φέγγει σηκώνεται βάζει την Αγαύη στο καρότσι και...