Γούτης Στέλιος

Η Χάνελε πάει στον παράδεισο

Ωκεανίδα (2019)

Εξερευνώντας τον ψυχισμό του κεντρικού χαρακτήρα και παρατηρώντας τα φαντάσματα που τον επισκέπτονται, ο συγγραφέας καταφέρνει χωρίς αμφιβολία να πλέξει με δεξιοτεχνία τα βασικά συστατικά του νατουραλισμού και του συμβολισμού. Περιπλανάται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον κόσμο των ιδεών. Τέλος, επιτυγχάνει να δημιουργήσει στον θεατή μια σειρά από διλήμματα, αφού από τη μια παρουσιάζει έναν φανταστικό κόσμο που μοιάζει απόλυτα λογικός, ενώ από την άλλη αφήνει την πιθανότητα η πρωταγωνίστρια απλώς να πάσχει από ψυχώσεις και παραισθήσεις. Το συγκεκριμένο έργο, επηρεασμένο...

Ο χορός του θανάτου

Ωκεανίδα (2019)

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον "Χορό του Θανάτου" ως ένα έργο απελπισίας, καθώς κύριος στόχος του είναι να λειτουργήσει ως μια μορφή κριτικής της κοινωνίας, αυτοκριτικής του συγγραφέα, αλλά και του κάθε θεατή ξεχωριστά. Εκεί ακριβώς έγκειται όλο του το μεγαλείο. Αν θέλουμε να κατατάξουμε το έργο σε κάποιο είδος, θα ταίριαζε μάλλον περισσότερο σε αυτό του θεάτρου της ειρωνείας. Αποτελείται από μια άρτια σύνδεση κωμικών και τραγικών στοιχείων. Στην αλληλογραφία του με τον συγγραφέα, ο Φρίντριχ Νίτσε εκφράζει τη μεγάλη έκπληξη και τον ενθουσιασμό του...

Η αλφάβητος

Νόβολι (2010)

Στην "Αλφάβητο" η κρίση του γάμου ενός συνομήλικου ζευγαριού είναι ο σπινθήρας για να μας δείξει ο T.W. πώς οι άνθρωποι είναι θύματα αντιφατικών στοιχείων που συνυπάρχουν μέσα τους, πώς μεταμορφώνονται και πώς το ένα τροφοδοτεί το άλλο, με αποτέλεσμα αντικρουόμενες απόψεις, -στην περίπτωση των ζευγαριών- να οδηγούν τους ήρωες του να τρέφονται με ό,τι μισούν και φοβούνται.

Ο χορός του θανάτου

Ελληνικά Γράμματα (1993)

Βόυτσεκ

Γρηγόρη (1971)

[...] Ο μύθος του "Βόυτσεκ" είναι γραμμικά λιτός. Ο Βόυτσεκ είναι πρόσωπο περιφρονημένο. Οι ανώτεροί του, και όλοι σχεδόν είναι ανώτεροί του, τον βλέπουν σαν ζώο κατοικίδιο. Υποφέρει από νευρώσεις, αισθάνεται κατατρεγμένος από παντού, λες και έχει γεννηθή γι' αυτό. Παιδεύει το μυαλό του, βασανίζεται από τη συνείδησή του. Το αίσθημα του ανεξήγητου διωγμού, όπως εμφανίζεται στον Κάφκα και του αποξενωμένου στον "Ξένο" του Καμύ το βλέπουμε για πρώτη φορά στον "Βόυτσεκ". Και η γλώσσα του ακόμη έχει κάτι από την εποχή μας· σπασμένες φράσεις, μισοτελειωμένοι διάλογοι κτλ. Όλα αυτά...

Συνολικά Βιβλία 5
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου