Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι δυνατό να μεταφερθεί το μυθιστόρημα της Βρετανίδας συγγραφέα Τζέιν Όστεν στη σύγχρονη σκηνή, όταν είναι τόσο απόλυτα συνδεμένο με την εποχή που το γέννησε; Η "Περηφάνια και Προκατάληψη" γράφτηκε το 1797 και αποτελεί το δεύτερο σε σειρά δημοσίευσης έργο της Τζέιν Όστεν. Ωστόσο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1813, καθώς δεχόταν συνεχώς την απόρριψη των εκδοτικών οίκων της εποχής. Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης διασκεύασαν την Περηφάνια και Προκατάληψη, ένα έργο το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, στο Θέατρο Αλκυονίς, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρε...

Από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το μυθιστόρημα του Λέοντος Τολστόι Πόλεμος και Ειρήνη περιγράφει τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην τσαρική Ρωσία ύστερα από τη γαλλική εισβολή και ταυτόχρονα αναδεικνύει τον αντίκτυπο της εποχής του Ναπολέοντα στην τσαρική αριστοκρατία. Ο Τολστόι, φωτίζοντας λεπτομερώς τη μετάβαση των ανθρώπων από τη φρίκη του πολέμου στη θαλπωρή της ειρήνης και από το φως του έρωτα στο σκοτάδι και την αποδοχή του θανάτου, εξυμνεί συναρπαστικά τη γενναιότητα, την ομορφιά και το απαράμιλλο, υψηλό φρόνημα ενός ολόκληρου λαού. Η πρωτότ...

Τι ξέρουμε για τον Πλάτωνα Ροδοκανάκη; Ποια πραγματικά γεγονότα της καλλιτεχνικής Αθήνας του 1910 έρχονται στο φως; Μια σειρά από φόνους στο σήμερα εκτυλίσσεται σε ένα φανταστικό αστυνομικό θρίλερ. Για να ερμηνευθούν όμως, καλούμαστε να στρέψουμε το βλέμμα αποκλειστικά στο παρελθόν, καθώς όλα τα στοιχεία για την εξιχνίασή τους βρίσκονται ακριβώς εκεί. Η ιστορία του έργου "Στη μνήμη ενός μικρού παιδιού" της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ωστόσο αποτελεί ολότελα ένα έργο της φαντασίας. Αφορμή της συγγραφής του στάθηκε "Tο βυσσινί τρια...

"Τι είναι ο Ίων; Τραγωδία ή κωμωδία; Και ποιος είναι πρωταγωνιστής; Ο Ίων, ο θεϊκός νόθος, όπως δηλώνει ο τίτλος, ή μήπως η μάνα του, η Κρέουσα; Και ακόμη τι σημαίνει ο υπόγειος διάλογος του έργου με τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή; Και τι σημαίνουν οι απανωτές, προκλητικές σχεδόν, επαναλήψεις μέσα στο έργο; Μήπως διότι μας προτείνει από τον δρόμο του θεάτρου την έξοδο από την επανάληψη του ψυχαναγκασμού και της βίας στις σχέσεις των γενεών και των φύλων κάθε εποχής; [...] Ο Ίων μας προσφέρει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε με όχημα το θέατρο τη σύνδεση ανάμεσα στον...

Από την ώρα που γεννιόμαστε, κλαίμε· επειδή φτάσαμε μόνοι σε μια τεράστια σκηνή γεμάτη με τρελούς. "Είναι οι ήρωες του Βασιλιά Ληρ θεματοφύλακες των οικογενειακών δομών και συγκρούσεων; Εκπρόσωποι του καλού και του κακού; Αρχέτυπα των χαρακτήρων που επινοούμε για τους προγόνους μας και που η εκπλήρωσή τους μας βαραίνει μια ζωή; Κι αυτοί οι φόβοι που μοιάζουν δικοί μας κι όμως δεν είναι; Μπορεί, άραγε, η γλώσσα του Σαίξπηρ να υποκαταστήσει όσα δεν λέγονται στο οικογενειακό τραπέζι; Η ποίηση να επιστρέψει όσα δεν εκπληρώθηκαν ποτέ; Κι αν είναι η σύγκρουση του παρόντος με...

... H οικογένεια Τσέντσι είναι μια θλιμμένη οικογένεια τεράτων, όπως οι περισσότερες οικογένειες αυτού του (επίγειου) κόσμου. H Iόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης ένιωσαν τη θλίψη των Τσέντσι, δεν φοβήθηκαν το μαύρο αίμα τους, δεν μπήκαν στην ευκολία μιας καταγγελτικής αφήγησης. Οι πρωταγωνιστές (επινοημένοι εκ νέου) λένε τα καινούρια τους λόγια έγκλειστοι σε μια βιτρίνα - Αγία Τράπεζα και θυσιαστήριο και "περάστε ν’ αγοράσετε". Όλοι γνωρίζουν τη μοίρα τους, όλοι είναι αιώνια παγιδευμένοι στα σώματά τους - σώματα εξουσίας, υποταγής, έρωτα, μοιρολατρείας. Η (εξαιρετική, εξαι...

Γράφει ο Μάνος Στεφανίδης, προλογίζοντας το βιβλίο της Κάτιας Γέρου "Αλλάζοντας τους παλμούς της καρδιάς": "Τι παράξενο, τι γοητευτικό το παιχνίδι του θεάτρου, η ανηλεής έκθεση των γυμνών σωμάτων, μήπως και εμφανιστεί κάπου, κάπως, αυτό το σκοτεινό αγρίμι που ονομάζουμε ψυχή... Και πόσο βαθιά, πόσο πολύ οφείλει κανείς να σκάψει στο χώμα μήπως και κάπου, κάπως εμφανιστεί ένα κομμάτι αμόλυντου ουρανού. Γιατί, εντέλει, σημαντικό δεν είναι να σύρεις ένα κομμάτι ουρανού στο παλκοσένικο. Το σημαντικό είναι να πείσεις το κοινό από κάτω πως ό,τι βλέπουν είναι ουρανός. Και όχι μό...

Ο θάνατος είναι ένα θέμα που έχει προκαλέσει και προκαλεί το ενδιαφέρον όλων των πολιτισμών του κόσμου. Η ίδια η πράξη του θανάτου αλλά και οι τελετουργίες που την περιβάλλουν ποικίλουν έντονα από πολιτισμό σε πολιτισμό και φωτίζουν με έναν γοητευτικό τρόπο τους πολιτισμούς στους οποίους ανήκουν. Ο Douglas J. Davies, διεθνώς αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους μελετητές στον τομέα αυτό, καταπιάνεται με κάποιες από τις πιο σημαντικές πλευρές του θανάτου -την πράξη του θανάτου αυτή καθαυτή, το θρήνο, την ταφή, τις ερμηνείες της τέχνης για το θάνατο, τους χώρου...