Τρανού Μαρία
Η Μαρία Τρανού σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Critical and Cultural Theory στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ και Writing for the Stage and Broadcast Media στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Θεατρικά έργα της έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο, στο BAC (Battersea Arts Council, Accidental Festival), στο Central School of Speech and Drama (ομάδα Factory), στο Βρετανικό Μουσείο (A History of the World in 100 objects), στο Ηράκλειο Κρήτης (τείχη Βηθλεέμ), στο θέατρο Επί Κολωνό και στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Κείμενα για το διαδίκτυο έγραψε για τα έργα [d y s t y p : A] και "This is Your Home Now" του γλύπτη Δημήτρη Φωτίου. Το 2006 της απονεμήθηκε το 1ο κρατικό βραβείο του ΥΠ.ΠΟ. για τη Συγγραφή Θεατρικού Έργου για Παιδιά. Ποιήματα και αποσπάσματα έργων έχουν δημοσιευτεί στα έντυπα "Μανδραγόρας", η "Αυγή", "The Greek Vanguard", "Theatron".
Ποιητικές συνARTήσεις 2016
Συλλογικό έργο
Άπαρσις (2016)
Το ποιητικό-εικαστικό λεύκωμα "Ποιητικές Συνartήσεις 2016" είναι η αποτύπωση σε χαρτί του ομώνυμου διημέρου εκδηλώσεων (16-17 Απρίλη), το οποίο συνδιοργανώθηκε από τις Εκδόσεις Άπαρσις και την Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία στον παλιό Σταθμό Πελοποννήσου. Περισσότεροι από 100 εικαστικοί (γνωστοί καλλιτέχνες, φοιτητές ΑΣΚΤ, σπουδαστές φωτογραφικών εργαστηρίων) εξέθεσαν τα έργα τους, εμπνευσμένα από ποιήματα 25 συλλογών των Εκδόσεων Άπαρσις. Πραγματοποιήθηκαν επίσης δύο συζητήσεις με θέματα "Επίδραση του κοινωνικού λόγου στη δυναμική των τεχνών, σε καιρούς κρίσης" και "Ναζ...
Ο έφορος και οι κόρες
Τρανού Μαρία
Άπαρσις (2015)
Έμμετρη σουρεαλιστική κωμωδία για την κρίση και την επίδραση της στους απλούς ανθρώπους. Ένας φοροεισπράκτορας με αποστολή να συλλέξει την παραμικρή σταγόνα ΦΠΑ που θα βρεθεί στο δρόμο του, εξοπλισμένος με όλο το κουράγιο που του δίνει το αξίωμά του, συναντά δυο αδερφές με ένα αδήλωτο στην εφορία μωρό που καταφέρνουν μετά από περιπέτειες να επιζήσουν στη φύση.
Ο τροπαιούχος ζογκλέρ
Τρανού Μαρία
Μανδραγόρας (2013)
"Στο μέλλον όμως στο μέλλον" Συνέχεια πρέπει να είσαι με μια σκούπα στο χέρι Ο ουρανός αδειάζει μαύρες στάχτες μικρές. Πέφτουν αργά, με τις ώρες. Δεν τις κοιτάω άλλο, φτάνει, ποιος ξέρει από πότε έχει αποθέματα. Θα περιμένω να τελειώσουν να πλύνω. Μυρίζει σαν καμένο μαλλί, στις ειδήσεις δεν είπε τίποτα για πυρκαγιά. Η γειτόνισσα λέει πως καίγεται καρδιά φτιαγμένη από νύχια, γι' αυτό μυρίζει έτσι. Η γειτόνισσα είναι τρελή. Γλυτώνει και δεν τη μαζεύουν στα Σφουγγαράδικα γιατί είναι πιο μπαμπόγρια από μένα. Όσο και να λένε τα κλείσανε δεν κάνει να πιστεύεις καν...
