Σιφονιός Μάνος
Sifoniós Mános
Ο Μάνος Σιφονιός γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών, εργάστηκε ως βιολόγος και στη συνέχεια σπούδασε ηλεκτρονική δημοσιογραφία και σκηνοθεσία. Συνεργάστηκε σε εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ως δημοσιογράφος ή διευθυντής παραγωγής, καθώς και με περιοδικές εκδόσεις. Συμμετείχε στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση των προγραμμάτων ενημέρωσης του Κέντρου Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων (Κ.Ε.Ε.Λ) από τη θέση του γραφείου τύπου και ως μέλος της Επιτροπής Ενημέρωσης Πληθυσμού. Εργάστηκε στο χώρο της επικοινωνίας σε θέσεις account manager και director, αλλά και ως ανεξάρτητος σύμβουλος. Το 2000 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Λιβάνη" το βιβλίο του "Τι σημαίνει ΜΜΕ; Μη μιλάς εσύ, μιλάω μόνο εγώ", μια οργανωμένη συλλογή με πάνω από 1000 αποφθέγματα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχει δώσει ομιλίες για την πρόληψη του AIDS και τη επικοινωνία. Έχει οργανώσει και υλοποιήσει προγράμματα ολοκληρωμένης επικοινωνίας, media training και διαχείρισης κρίσεων. Σήμερα είναι διευθύνων σύμβουλος της Run Communications, μιας εξειδικευμένης εταιρίας δημοσίων σχέσεων στην Ελλάδα.
Μαστριγάργαρος
Κεκάτου Βάννα
Κέδρος (2005)
Μετά τη Διατροφική Επανάσταση (ΔΕ) τα πράγματα στη Χώρα του Παντού έχουν αλλάξει. Συνθετικό κρέας, γλυκά σε σκόνη, φρούτα σε χάπια (μπλιάχ!)... Σχεδόν κανείς δε θυμάται πια τις γεύσεις των αληθινών φαγητών. Πού τα ψητά στο φούρνο (μιαμ!), πού οι κουραμπιέδες (σλιουρπ!), πού τα φρέσκα φρούτα... Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τις γεύσεις τους... Οι μόνοι που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι είναι οι γαστριμάγοι. Τι; Δεν ξέρετε τους γαστριμάγους; Καλά, οι γαστριμάγοι, λοιπόν, γεννήθηκαν με ένα πορτοκαλί σημάδι στο μικρό δαχτυλάκι του αριστερού ποδιού τους. Αλλά κι αυτοί αργούν... Σ...
Cut
Σιφονιός Μάνος
Μίνωας (2005)
Τελικά, υπάρχει το μηδέν; Και, αν ναι, είναι το σύμβολο του τέλους ή αποτελεί την αφετηρία; Μηδενίζεται άραγε ο χρόνος κι αρχίζει να μετράει από την αρχή; Κλείνει ο κύκλος φτιάχνοντας ένα τέλειο μηδέν, που αγκαλιάζει την αιωνιότητα; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να μετράμε από το μηδέν και όχι από τη μονάδα; Μήπως είναι η γενιά μας που θα έχει την οδύνη να δει το τελευταίο cut στην ταινία της ζωής, που όλοι είμαστε κομπάρσοι; -άντε και μερικοί πρωταγωνιστές, χώρια ο σκηνοθέτης! Ακόμα κι αν είναι έτσι, η ελπίδα πάλι θα γεννιέται από την πραγματική αγάπη και θα περιμένει την επ...
Ιστορίες καπνού
Συλλογικό έργο
Μίνωας (2006)
Δώδεκα διηγήματα από δώδεκα Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι δίνουν ο καθένας, μέσα από την ιστορία του, το δικό του χαρακτήρα και ρόλο στο τσιγάρο. Το τσιγάρο καίγεται διακριτικά σε ένα σταχτοδοχείο, συντροφιά του πρωταγωνιστή. Παίρνει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γίνεται στοιχείο απόλαυσης, διέξοδος αμηχανίας και, σε όλες τις περιπτώσεις, πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Απολαύστε και τα δώδεκα διηγήματα, με ή χωρίς τη συνοδεία τσιγάρου, λαμβάνοντας υπόψη ότι το κάπνισμα, αν και προσωπική επιλογή των ενηλίκων, μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία.
Στην Πάτρα
Σιφονιός Μάνος
Μίνωας (2008)
Απωθημένα, μυστικά, ενοχές κι οι σκελετοί κρυμμένοι καλά στο ντουλάπι... Εννιά φίλοι, μια σχέση ζωής, ένας παθιασμένος έρωτας, ένα ανομολόγητο, συγκλονιστικό μυστικό με φόντο την πόλη της Πάτρας στις αρχές της δεκαετίας του '80. Λίγο πριν το 2000, οι πρωταγωνιστές ανακαλούν τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους. Το τέλος της εφηβικής ηλικίας, την απώλεια της αθωότητας, τα μετεφηβικά σύνδρομα που, όπως και η πόλη, τους στοιχειώνουν ακόμα. Το "Στην Πάτρα" είναι μια αφιέρωση στην πόλη, αλλά και ένας γεωγραφικός προσδιορισμός. Η Πάτρα είναι το συμβολικό λίκνο της εφηβικής κ...
πΛέξεις
Σιφονιός Μάνος
Γαβριηλίδης (2012)
Φοβάμαι πως θα μου φερθούν Τα νέα που σύντομα θαρθούν Λες να με νανουρίσουνε; Λες να με λυπηθούνε; Αν με ποδοπατήσουνε θα βρω να τ' ανταλλάξω; Αν με προβληματίσουνε θα στέρξω να τα ψάξω; Μήπως με παρακάμψουνε και χάσω την ορμή μου; Μήπως με ερεθίσουνε και δούνε την οργή μου; Χαχ... Τραγούδια ηρωϊκά κι ανώδυνα για τους (πανταχού) κατιόντες. Που φτιάξανε τον κόσμο τους από τυχαίες σπόντες, στο χάος της αταξίας. Κοίταξε τους... Όσο μεγαλώνει η γενιά χάνεται το κέντρο. Κι όσο στεγνώνει η ανάσα τους ξεραίνεται το δέντρο, της ανθρώπινης αξίας. Φεύγω!...