Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι λογοτέχνες που πρωτοεμφανίζονται στην εικοσαετία του Μεσοπολέμου (1918-1939) -μια περίοδο πολύμορφων κρίσεων που παρουσιάζει πολλές αναλογίες με τη σημερινή- βρίσκονται αντιμέτωποι με ποικίλα ερωτήματα αναφορικά με τον ρόλο της λογοτεχνίας στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι, την επικοινωνιακή της λειτουργία ή δυσλειτουργία, τις ιδεολογικές της παραμέτρους, τη σχέση της με τις άλλες τέχνες, όπως και τη σχέση του δημιουργού με το κοινωνικό σύνολο. Παράλληλα, την εποχή αυτή δοκιμάζονται εκφραστικοί τρόποι, ανασημασιοδοτούνται μορφικά στοιχεία, αρθρώνονται διάλογοι ανοιχτο...

Συμμετέχουν οι: Ευριπίδης Γαραντούδης, Κώστας Καρδάμης, Άννα Μαυρολέων, Παναγιώτης Αντωνόπουλος, Αλέξανδρος Κατσιγιάννης, Άννα Χρυσογέλου-Κατσή, Βάνια Παπανικολάου, Στέση Αθήνη, Νίκος Φαλαγκάς, Βίκυ Πάτσιου, Μαριλίζα Μητσού, Άλκηστις Σοφού, Χριστίνα Παλαιολόγου, Γεώργιος Κοτελίδης, Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης, Παναγιώτης Κιμουρτζής, Άννα Μανδυλαρά, Μιχάλης Ν. Κονάρης, Αλεξάνδρα Σφοίνη, Βασιλική Χρυσοβιτσάνου, Μαρία Βελιώτη-Γεωργοπούλου, Λουκία Ευθυμίου, Εύη Πετροπούλου, Κωνσταντίνα Ριτσάτου, Μαρία Δημάκη-Ζώρα, Καίτη Διαμαντάκου-Αγάθου, Ηρώ Κατσιώτη, Μιχάλης Γεωργίου, Βαρβάρα Γεω...

Ο τόμος απαρτίζεται από 32 κείμενα που έχουν την αφετηρία τους στις ανακοινώσεις του ομότιτλου συνεδρίου νεοελληνικών σπουδών που οργάνωσε το Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2013 προς τιμήν του Αλέξη Πολίτη, κορυφαίου μελετητή του νεοελληνικού πολιτισμού. Με κεντρικούς άξονες τις διάφορες μορφές και λειτουργίες του λόγου και του χρόνου από την εποχή του Διαφωτισμού ως τις παραμονές των Βαλκανικών πολέμων ανιχνεύονται οι δράσεις, οι ιδέες και οι πραγματώσεις της ελληνικής κοινωνίας και χαρτογραφούνται οι σημαντικότεροι αναβαθμοί που οδήγησαν στη διαμόρφωσή της....

Το βιβλίο περιλαμβάνει 33 μελέτες παλαιότερων και νεότερων νεοελληνιστών, πανεπιστημιακών και κριτικών, που συγκροτούν μια εναλλακτική, πολυπρισματική και ιστορικά προσανατολισμένη θεώρηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα. Εστιάζει στη λογοτεχνική δημιουργία και στις σχέσεις της με την ευρωπαϊκή, στην ιστοριογραφία και στην κριτική ως διαμορφωτή λογοτεχνικών αντιλήψεων. Παράλληλα εξετάζεται το έργο που αποτέλεσε το αρχικό έναυσμα: η οκτάτομη "Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" του Αλέξανδρου Αργυρίου, στη μνήμη του οποίου αφιερώθηκε τον...

Όταν το καλοκαίρι του 2008 συναντηθήκαμε για να σχεδιάσουμε το πρόγραμμα των "Οροσήμων των ελληνο-γερμανικών σχέσεων", δεν φανταζόμασταν πόσο επίκαιρο θα ήταν το θέμα στον καιρό που θα γινόταν το συμπόσιο. Σήμερα η Ελλάδα είναι δυστυχώς πρώτο θέμα στην Ευρώπη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι ειδήμονες επιδιώκουν να τραβήξουν την προσοχή με υπονοούμενα ή με ευρηματικά σχόλια για την κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα και τη μελλοντική εξέλιξη της οικονομίας της. Ωστόσο, για τους περισσότερους από αυτούς ισχύει ότι δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτε για την Ελλάδα μετά το Μέγα Α...

Η δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους αποτελεί σημαντική τομή τόσο στην πολιτική και κοινωνική ζωή όσο και στην πολιτισμική και ιδεολογική συμπεριφορά των κατοίκων του Bασιλείου. Στα 1830 κλείνει ο κύκλος του νεοελληνικού Διαφωτισμού, μετατοπίζεται το ελληνικό κέντρο από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα, πραγματώνονται παλαιά αιτήματα και προκύπτουν νέα. Στα αμέσως επόμενα χρόνια ο ελληνισμός θα βρεθεί αντιμέτωπος με δυσεπίλυτα προβλήματα, τα οποία τίθενται με τη μορφή διλημμάτων: κλασική αρχαιότητα ή Bυζάντιο, Ανατολή ή Δύση, Ελλάδα ή Ευρώπη, καθαρεύουσα ή δ...

Ο Στράτης Καλοπίχειρος είναι ένα φτωχό αγροτόπαιδο, που γαλουχείται με τα σχολικά αναγνώσματα της προεπαναστατικής Ελλάδας, διαμορφώνει την προσωπικότητά του, μέσα από διαρκείς συγκρούσεις και περιπέτειες, στα χρόνια του Αγώνα και καταλύει, ώριμος πολίτης, στην προσωρινή πρωτεύουσα του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Το έμμετρο αφήγημα Στράτης Καλοπίχειρος του γνωστού επιγραφολόγου, βιβλιογράφου και λεξικογράφου Στέφανου Α. Κουμανούδη (1818-1899) έχει απασχολήσει την έρευνα κυρίως ως παράδοξο προϊόν αυτολογοκρισίας. Τυπωμένο δυό φορές όσο ακόμη ζούσε ο συντάκτης του (1851, 1...

Ο Στράτης Καλοπίχειρος είναι ένα φτωχό αγροτόπαιδο, που γαλουχείται με τα σχολικά αναγνώσματα της προεπαναστατικής Ελλάδας, διαμορφώνει την προσωπικότητά του, μέσα από διαρκείς συγκρούσεις και περιπέτειες, στα χρόνια του Αγώνα και καταλύει, ώριμος πολίτης, στην προσωρινή πρωτεύουσα του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Το έμμετρο αφήγημα Στράτης Καλοπίχειρος του γνωστού επιγραφολόγου, βιβλιογράφου και λεξικογράφου Στέφανου Α. Κουμανούδη (1818-1899) έχει απασχολήσει την έρευνα κυρίως ως παράδοξο προϊόν αυτολογοκρισίας. Τυπωμένο δυό φορές όσο ακόμη ζούσε ο συντάκτης του (1851, 1...

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει τις ανακοινώσεις της ΙΑ΄ επιστημονικής συνάντησης του τομέα Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών Σπουδών που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2004 στη Θεσσαλονίκη και ήταν αφιερωμένη στον Ψυχάρη με την αφορμή της επετείου των 150 χρόνων από τη γέννηση και των 75 από τον θάνατό του. [...] Η εξαιρετικά συνοπτική παρουσίαση των ανακοινώσεων σε καμιά περίπτωση δεν εξαντλεί τον πλούτο και τις αποχρώσεις που περιλαμβάνει καθεμιά από αυτές. [...] (από το προλογικό σημείωμα της επιμελήτριας του τόμου) Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Εμμανουήλ Κριαράς,...

Το θεματικό πλαίσιο της ημερίδας υπαγορεύτηκε από το ίδιο το έργο του Σεφέρη, σε όλες του τις εκφάνσεις: μεταφραστικό, επιστολικό, δοκιμιογραφικό-κριτικό και ποιητικό. Και επίσης από το γεγονός ότι σ' αυτό, όπως ομόφωνα αποδέχεται η κριτική, ο Σεφέρης συνδιαλέγεται ποικιλοτρόπως με την ελληνική και την ξένη λογοτεχνία. Ο ίδιος, εξάλλου, ως γνωστόν, θεωρούσε το έργο του Eliot ως ένα όριο τεχνικής, επειδή ακριβώς ο άγγλος ποιητής και κριτικός κατάφερε να ενσωματώσει σ' αυτό όλη την ευρωπαϊκή λογοτεχνική παράδοση από τη Σαπφώ ως τη σύγχρονή του εποχή. Το ίδιο μπορεί να πει καν...

Ακολουθώντας πιστά τα νήματα της σκέψης του Αριστοτέλη όπως εκτυλίσσεται μέσα στα έργα του, ο Άγγλος συγγραφέας αναδεικνύει με φιλολογική ακρίβεια τα κύρια γνωρίσματα μιας φιλοσοφίας η οποία έθεσε, σε μεγάλο βαθμό, τις βάσεις της νεότερης επιστήμης. Σχολιαστής μάλλον των κειμένων στην ιστορική προοπτική τους παρά ερμηνευτής ή τιμητής των απόψεων που εκφράζουν, ο Ρος αποφεύγει συνήθως να προχωρήσει σε κριτικό απολογισμό, θεωρώντας ότι η ίδια η ιστορία της φιλοσοφίας έχει αποφασίσει για την αντοχή των αριστοτελικών ιδεών: άλλες τις αφομοίωσε δημιουργικά και άλλες τις απέρριψε...

Αρχικά, η Χρονογραφία αποτελούσε συμπλήρωμα των Ευρισκόμενων (1966) του ποιητή, αλλά η αυτόνομη έκδοσή της έχει διορθωθεί και εμπλουτιστεί με όσα νέα (ανέκδοτα ή άγνωστα) στοιχεία προέκυψαν από τη φιλολογική έρευνα είκοσι ετών.

Τι είναι, λοιπόν, σήμερα ο Μαρξισμός; Σε ποιο σημείο βρίσκεται; Τι αντιπροσωπεύει; Είναι, άραγε, μια ξεπερασμένη επιστήμη; Είναι ένα αυθεντικό κομμάτι της γνώσης; Είναι μια φιλοσοφία, που έχει βέβαια αιώνια αξία, αλλά ταυτόχρονα απομακρύνεται στο χώρο και στο χρόνο από τις ιδέες; Ή μήπως είναι μια "θεωρία"; Και με ποια σημασία; Κανείς δεν αγνοεί την αμφισημία αυτού του όρου που άλλοτε είναι επαινετικός (λ.χ. η "θεωρία" της σχετικότητας, των κβάντα, των πληροφοριών, κλπ.) και άλλοτε υποτιμητικός (λ.χ. η πλατωνική "θεωρία" των ιδεών, η "θεωρία" του Φουριέ για το φαλανστήριο,...

Οι περισσότερες σχολικές αποτυχίες δεν οφείλονται τόσο στις δυσκολίες της ύλης που διδάσκεται στα παιδιά όσο στον τρόπο της διδασκαλίας. Σ' αυτά τα δύο δοκίμια ο Πιαζέ αναπτύσσει τις βασικές απόψεις του πάνω στα θέματα της εκπαίδευσης και δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει πως ο ρόλος του δασκάλου δεν είναι να παρέχει έτοιμες γνώσεις αλλά να παροτρύνει την αυτόνομη σκέψη του παιδιού. Γιατί η κατανόηση σαν προϋπόθεση της μάθησης είναι πάνω απ' όλα επινόηση, ανακάλυψη, εφεύρεση από το ίδιο το παιδί.