Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Χερτς είναι εβδομήντα τριών χρονών κι αντιμετωπίζει το μεγάλο πρόβλημα όλων των υπερήλικων συνανθρώπων του. Τι θα κάνει στην υπόλοιπη ζωή του; Ποιο θα είναι το τέλος του; Κάπως έπρεπε να γεμίσει ευχάριστα το χρόνο που του απόμενε. Αλλά πώς; Σ' αυτό το πιο έξυπνο, το πιο παράξενο μέχρι τώρα μυθιστόρημά της η Ανίτα Μπρούκνερ έχει συλλάβει όλη την αγωνία, την προσμονή, την αναζήτηση καινούργιων κόσμων, τη σπαρακτική εικόνα της μοναξιάς που σφίγγει την καρδιά, τη μεγαλειώδη αυτογνωσία που φέρνει μόνο η μεγάλη ηλικία και η πείρα. Με μια λαβή ατσάλινη απλώνει το χέρι της και...

Συνετός, αξιοπρεπής και ιππότης σε όλη του τη ζωή, ο Τζορτζ Μπλαντ αντιμετωπίζει τη συνταξιοδότησή του με μιαν αβεβαιότητα την οποία επιτείνει ο πρόωρος θάνατος του καλύτερού του φίλου, καταδικάζοντάς τον στη μοναξιά. Όμως τα πράγματα παίρνουν απροσδόκητη τροπή όταν κάνει την εμφάνισή της η Κέιτι Γκιμπ, μια αδιάκριτη και αδίστακτη νεαρή γυναίκα, η οποία αλλάζει διαρκώς πρόσωπα και προσωπεία για να πετύχει τους σκοπούς της. Τα κίνητρά της είναι καθαρά ιδιοτελή, αλλά ο Τζορτζ παρασύρεται από την αινιγματική της προσωπικότητα και οδηγείται σ' εκείνα ακριβώς τα ηθικά διλήμματα...

Ο Χάρτμαν και ο Φίμπιχ έφτασαν στην Αγγλία πολύ μικρά παιδιά. Φεύγοντας από τη ναζιστική Γερμανία χωρισμένοι για πάντα από τους γονείς τους. Αυτή η κοινή μοίρα σφραγίζει τη φιλία τους, φιλία ακατάλυτη, μιας ολόκληρης ζωής. Παλεύουν σκληρά κι επιτέλους φτάνουν, αργοπορημένοι στην επιτυχία. Ο Χάρτμαν χαίρεται τη ζωή αποφασισμένος να ξεχάσει, ενώ ο Φίμπιχ, με ψυχή αμετάκλητα πληγωμένη, ζει κυνηγημένος από τις μνήμες του παρελθόντος... Γύρω από αυτούς τους δυο βασικούς ήρωες, τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, σε κλίμακα τριών γενεών, η Αννίτα Μπρούκνερ πλέκει την υπόθεσ...

Οι όμορφοι και δυνατοί αποκτούν ό,τι θέλουν. Η μοίρα των συνεσταλμένων και σεμνών ανθρώπων είναι πολλές φορές η καταφρόνια και η μοναξιά. Ένα τέτοιο μοναχικό πλάσμα, η Φράνσις, είναι η ηρωίδα σ' αυτό το μυθιστόρημα της Αννίτα Μπρούκνερ, το καλύτερό της, όπως πιστεύουν πολλοί. Κοπέλα της ανώτερης μεσοαστικής τάξης, πολύ καλλιεργημένη, απλή και διακριτική, χωρίς φανταχτερή εμφάνιση, λαχταράει την ανθρώπινη ζεστασιά κι αντικρίζει τον κόσμο γύρω της με μάτια που ικετεύουν ντροπαλά: Κοίταξέ με. Στη βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου Ιατρικών Ερευνών όπου εργάζεται, η Φράνσις...