Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ήταν τόσο απίστευτη η ακρίβεια με την οποία μιλούσε για τα περασμένα, ανασύροντας αργά αργά ακόμα και τις πιο ασήμαντες αναμνήσεις από σαφώς ανεξιχνίαστα βάθη, ώστε, ακούγοντάς τον να μιλά, άρχισα λίγο λίγο να πείθομαι για το αλάθητο μνημονικό του, συνειδητοποιώντας όμως ταυτόχρονα πόσο δυσκολευόταν να θυμηθεί τι ακριβώς τον συνέδεε με αυτές τις μνήμες. Να γιατί οι διηγήσεις του ήταν γι' αυτόν πραγματικό μαρτύριο και συνάμα μια προσπάθεια να λυτρωθεί, να γιατί ήταν ένα είδος σωτηρίας και μαζί ο κατήφορος προς την ανελέητη αυτοκαταστροφή". Η δυσφορία που χαρακτηρίζει τους...

Η Ουλρίκε Μάινχοφ ήταν παιδί του πολέμου. Προερχόταν από μια γνήσια γερμανική οικογένεια, μέσα στην οποία οι χριστιανοί προτεστάντες συνθηκολόγησαν με τον ναζιστικό φασισμό. Ήδη από τα νεανικά της χρόνια βρέθηκε στην πλευρά της "αντιπολίτευσης", άκουγε τζαζ, έπαιζε βιολί και ντραμς, και ήρθε σε ρήξη με τη θετή μητέρα της Ρενάτε Ρήμεκ. Είχε, όμως, τη μεγάλη ατυχία να μεγαλώνει στη Γερμανία, ανάμεσα σε γερασμένους φασίστες που κάθονταν ξανά σε θέσεις εξουσίας. Ως δημοσιογράφος στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο έκανε πάταγο με τις αιχμηρές πολιτικές αναλύσεις της και την κοινων...

Το 1972 η Γενική Συνέλευση της UNESCO ψήφισε στο Παρίσι τη Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Ο κατάλογος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO συγκεντρώνει πόλεις, αρχιτεκτονικά μνημεία, γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικά τοπία και προστατευόμενες φυσικές περιοχές χλωρίδας και πανίδας, που απειλούνται με εξαφάνιση. Στόχος του προγράμματος είναι η διατήρηση και η προστασία πολιτιστικών μνημείων -σύγχρονων και αρχαίων- και μοναδικών φυσικών τοπίων. Έτσι, στον κατάλογο περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αινιγματικές βραχογραφίες στην ανατ...

Το 1972 η Γενική Συνέλευση της UNESCO ψήφισε στο Παρίσι τη Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Ο κατάλογος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO συγκεντρώνει πόλεις, αρχιτεκτονικά μνημεία, γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικά τοπία και προστατευόμενες φυσικές περιοχές χλωρίδας και πανίδας, που απειλούνται με εξαφάνιση. Στόχος του προγράμματος είναι η διατήρηση και η προστασία πολιτιστικών μνημείων -σύγχρονων και αρχαίων- και μοναδικών φυσικών τοπίων. Έτσι, στον κατάλογο περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αινιγματικές βραχογραφίες στην ανατ...

Το 1972 η Γενική Συνέλευση της UNESCO ψήφισε στο Παρίσι τη Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Ο κατάλογος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO συγκεντρώνει πόλεις, αρχιτεκτονικά μνημεία, γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικά τοπία και προστατευόμενες φυσικές περιοχές χλωρίδας και πανίδας, που απειλούνται με εξαφάνιση. Στόχος του προγράμματος είναι η διατήρηση και η προστασία πολιτιστικών μνημείων -σύγχρονων και αρχαίων- και μοναδικών φυσικών τοπίων. Έτσι, στον κατάλογο περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αινιγματικές βραχογραφίες στην ανατ...

Το 1972 η Γενική Συνέλευση της UNESCO ψήφισε στο Παρίσι τη Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Ο κατάλογος Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO συγκεντρώνει πόλεις, αρχιτεκτονικά μνημεία, γεωλογικούς σχηματισμούς, φυσικά τοπία και προστατευόμενες φυσικές περιοχές χλωρίδας και πανίδας, που απειλούνται με εξαφάνιση. Στόχος του προγράμματος είναι η διατήρηση και η προστασία πολιτιστικών μνημείων -σύγχρονων και αρχαίων- και μοναδικών φυσικών τοπίων. Έτσι, στον κατάλογο περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι αινιγματικές βραχογραφίες στην ανατ...

"Το γεγονός ότι μόνο εγώ γνώριζα και ακόμη γνωρίζω την ηθική αλήθεια των χτυπημάτων, που βουίζουν μέχρι σήμερα μες στο κεφάλι μου, με καθιστά πολύ πιο αρμόδιο ως κριτή εν συγκρίσει όχι μόνο με τον δράστη αλλά και με την κοινωνία, η οποία δεν νοιάζεται παρά μόνο για την επιβίωσή της". Το 1964, με αφορμή τις δίκες για τα εγκλήματα του Άουσβιτς στη Φρανκφούρτη, ο Αυστροεβραίος Ζαν Αμερύ έσπασε τη σιωπή είκοσι χρόνων, νιώθοντας επιτακτική μέσα του την ανάγκη να καταθέσει τους στοχασμούς που είχε αντλήσει από την προσωπική εμπειρία του ως θύμα και επιζών της ναζιστικής κτηνωδ...

"Όποιος ρίχνεται με τα μούτρα στο διάβασμα και διαβάζει σχεδόν ολόκληρη την ημέρα αλλά περνά τον ενδιάμεσο χρόνο του χωρίς διόλου να στοχάζεται, χάνει με τον καιρό την ικανότητα να σκέφτεται μόνος του - όπως κάποιος που, κυκλοφορώντας μονίμως καβάλα στο άλογο, ξεχνά στο τέλος πως να βαδίζει. Τέτοια είναι, όμως, η περίπτωση ουκ ολίγων λογίων: από το πολύ διάβασμα έχουν αποβλακωθεί. [...] Όπως η πολυφαγία καταστρέφει το στομάχι και βλάπτει ολόκληρο το σώμα μας, έτσι και το πνεύμα φράζει ασφυκτικά από την υπερβολική πρόσληψη πνευματικής τροφής. [...] »Στη λογοτεχνία, τα πρά...

Ατύχημα ή φόνος; Ο αρχιφύλακας Στούντερ αναλαμβάνει να διαλευκάνει μια σκοτεινή υπόθεση σε ένα περιβάλλον μάλλον γνώριμο στον Φρήντριχ Γκλάουζερ, μιας και ο ίδιος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ψυχιατρεία και κλινικές αποτοξίνωσης. Τη δεκαετία του 1930, σε μια εποχή όπου ένα άλλο είδος παραφροσύνης απλώνει τα δίχτυα του για να σπείρει τη φρίκη στην Ευρώπη, ο αινιγματικός αρχίατρος δρ Λαντούνερ ζητά από τον δαιμόνιο αρχιφύλακα της αστυνομίας της Βέρνης να ερευνήσει όχι μόνο την εξαφάνιση του διευθυντή του ψυχιατρείου αλλά και την απόδραση ενός παιδοκτόνου, φρο...

Από το 1933 έως το 1939 η Γερμανοεβραία δημοσιογράφος Charlotte Beradt, κατοπινή φίλη και μεταφράστρια της Hannah Arendt, συγκέντρωσε όνειρα Γερμανών πολιτών, Εβραίων και μη, που ζούσαν, όπως και η ίδια, κάτω από την πραγματικότητα του πρώιμου Τρίτου Ράιχ. Στη συνέχεια τα κρυπτογράφησε και, αφού πρώτα τα έκρυψε στη βιβλιοθήκη της, τα ταχυδρόμησε στο εξωτερικό, απ’ όπου τα περισυνέλεξε μετά το 1939, όταν διέφυγε και η ίδια στη Νέα Υόρκη. Στο βιβλίο της, η Μπέραντ παραθέτει και σχολιάζει τα καταγεγραμμένα όνειρα, αφήνοντας να ανακύψει το ερώτημα κατά πόσο υπό το ναζιστικό κα...

Πριν από περίπου μία δεκαετία, τα βιβλία του Ζωρζ-Αρτύρ Γκόλντσμπιτ, της Ρουτ Κλύγκερ, του Λούις Μπέγκλεϋ και του Ίμρε Κέρτες ήρθαν να υποδείξουν νέες γλωσσικές φόρμες στο πεδίο της αντιπαράθεσης με το Ολοκαύτωμα, θέτοντας όχι μόνο σε νέα βάση το ερώτημα περί της επιβίωσης και της μνήμης, αλλά και απευθύνοντάς το στον αναγνώστη. Αν και κατά είκοσι χρόνια παλαιότερο, "Το έβδομο πηγάδι" ανήκει στον ίδιο ακριβώς ιδιαίτερο τύπο βιβλίου. "Πώς να γράψει κανείς ιστορίες που στο τέλος καταλήγουν σχεδόν πάντα στον θάνατο, σε φόνους, σε εκτελέσεις, στην πείνα, στους θαλάμους αερίων...