Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Άραγε υπάρχει κανείς, σε έναν άλλο χώρο και χρόνο, που φυλάει τα όνειρά μας; Μπορεί... Μπορεί σε μια χώρα πολύ μακρινή, πέρα από τα όρια του κόσμου που ξέρουμε, χαμένη στα βάθη του μυαλού και ξεχασμένη στην απεραντοσύνη της καρδιάς, χώρα που κανένας χάρτης δεν τη σημειώνει, να υπάρχουν... ονειροφύλακες. Ονειροφύλακες με μεγάλα και δυνατά, γυάλινα φτερά, για να ταξιδεύουν τα όνειρά μας ψηλά σε ονειρόδρομους μαγικούς. Στη Χώρα των Ονειροφυλάκων γεννιέται κι η Έρση, που το όνομά της σημαίνει δροσοσταλίδα. Η Έρση όμως γεννιέται αδύναμη κι έχει μικρά κι ασθενικά φτερ...

Ένας δάσκαλος που ονειρεύεται ένα μέλλον καλύτερο, ένας απατεώνας θείος που αναζητάει ένα θησαυρό, μια αναλφάβητη γιαγιά, ένας αστυνομικός που παίζει κρυφά βιολί, ο διευθυντής ενός τσίρκου και μια όμορφη ακροβάτισσα είναι κάποιοι από τους μεγάλους που αποδεικνύονται άλλοτε σύμμαχοι κι άλλοτε εχθροί στην προσπάθεια τριών παιδιών να σώσουν έναν πληγωμένο άγγελο, λίγο πριν τους προλάβει ο πόλεμος...

Κάποτε ήταν ένα κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του. Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν... Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του κι ανακάλυπτε τον κόσμο. Χάρη σε αυτό το μικρό πουλί ήταν που το δέντρο έπαψε να είναι μοναχικό, κι απέκτησε φτερά. Χάρη σε αυτό το δέντρο το πουλί έμαθε την αξία του να σε νοιάζεται κάποιος και να σου προ...

"Παλιά, όταν περνούσε το τρένο, χαιρετούσα. Τώρα όχι. Το 'κοψα. Μου λείπει ο ενθουσιασμός και μου περισσεύει η θλίψη" παραδέχεται η δεκαεξάχρονη Νεφέλη. Και πηγαινοέρχεται "σαν υβρίδιο προγραμματισμένο" σχολείο - σπίτι - φροντιστήριο γυρεύοντας να αυτοπροσδιοριστεί. Ζωή σαν σκόρπια κομμάτια παζλ· οι απόντες και σκληροί γονείς, οι βαρετοί συμμαθητές, οι αδιάφοροι καθηγητές. Αδερφικές κόντρες, φιλία, προδοσία, έρωτας, η ανάγκη να οραματιστείς ένα μέλλον που "δεν το θεωρείς ακριβώς προσωπική σου υπόθεση". Και να που έρχονται αναπάντεχα η μουσική και η ποίηση για να φωτίσουν...

Μια πυκνή απειλητική σκοτεινιά, πιο μαύρη κι από τον ίσκιο, σκεπάζει τη Χώρα των Ονειροφυλάκων. Λίγοι θα την αντιληφθούν και λίγοι θα παραδεχτούν την εξασθένηση των ονείρων. Η χώρα μοιάζει να πολιορκείται από αόρατους μυστικούς εχθρούς? είναι οι Ονειροκτόνοι, θα ισχυριστούν κάποιοι - αλλά οι Εκλεγμένοι θα το αρνηθούν. Όταν οι αποτυχημένες πτήσεις Ονειροφυλάκων αυξάνονται, η παλιά προκατάληψη απέναντι στους διαφορετικούς φουντώνει και διχάζει εκ νέου τη φυλή σε ικανούς και σε κατώτερους. Η Αστερινή, το κορίτσι μυστήριο, παρά τις όποιες επιθέσεις εναντίον της δείχνει απο...

Πρώτη ηµέρα του Νοέµβρη σήµερα, άρα κάποιος θα πεθάνει. Ακόµη και κάτω από έναν τόσο λαµπερό ήλιο, η παγερή, φθινοπωρινή θάλασσα έχει χρώµατα νυχτερινά: βαθύ µπλε, µαύρο, καφετί. Οι αµέτρητες οπλές των αλόγων φτερνοκοπούν την άµµο, σκαρώνοντας σχέδια που αλλάζουν διαρκώς. Οι αναβάτες καβάλα στ’ άλογά τους τρέχουν στην παραλία, σ’ ένα µονοπάτι που αχνοφαίνεται ανάµεσα στα µαύρα νερά και στους απόκρηµνους βράχους από κιµωλία. Τελείως ακίνδυνος δεν είναι ποτέ αυτός ο τόπος, αλλά και ποτέ τόσο επικίνδυνος όσο σήµερα, ηµέρα των αγώνων.Κάποιοι παίρνουν µέρος στους αγώνες για...

Αυτή είναι η ιστορία ενός παιδιού συνηθισμένου σαν όλα τα παιδιά και ξεχωριστού σαν κάθε παιδί. Η ιστορία ενός παιδιού που µεγάλωνε φορώντας την γκρίζα θλίψη ενός δανεικού παλτού που του έπεφτε µεγάλο. Όλοι το φώναζαν Παλιόπαιδο -ίσως επειδή ήταν το πιο φτωχό και θλιµµένο απ’ όλα τα παιδιά. Κάποια στιγµή λοιπόν αποφάσισε πως, αν σε λένε Παλιόπαιδο, πρέπει και να γίνεις. Όµως, είσαι στ’ αλήθεια... παλιόπαιδο; Μια ιστορία εµπνευσµένη από αληθινές ιστορίες µουσικών του El Sistema και της διεθνούς φήµης συµφωνικής ορχήστρας "Μπολιβάρ" της Βενεζουέλας. Μια ιστορία για...

Κάποτε ήταν ένα κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του. Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν... Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του κι ανακάλυπτε τον κόσμο. Άραγε γίνεται τα πουλιά να έχουν ρίζες και τα δέντρα να έχουν φτερά; "Κι όμως, γίνεται!" θ' απαντήσουν τα παιδιά και θα χαμογελάσουν. Ευτυχισμένα. (Και στο εξής θα ονειρεύονται δέντ...

Κάποτε ήταν ένα κορίτσι που είχε ακούσει τα αγάλματα να τραγουδάνε, είχε χορέψει μαζί τους στο φως του φεγγαριού, τα είχε δει να δακρύζουν. Επειδή τα αγάλματα τις νύχτες ζωντανεύουν. Η Αγγελίνα το ήξερε καλά αυτό αφού μεγάλωσε μέσα στο μουσείο σχεδόν. Άλλωστε, το ότι είχε ένα ολόκληρο κι ένα μισό, «καταραμένο» χέρι την έκανε να τους μοιάζει ακόμα περισσότερο. Με εξαίρεση τον Τίκο, τον μόνο σάρκινο φίλο της, τα αγάλματα ήταν οι καλύτεροί της φίλοι. Όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, ο φόβος ότι θα επικρατήσει το σκοτάδι του ναζισμού έγινε ακόμα ισχυρότερος. Κι...

Η πριγκίπισσα Ωραία, απόγονος της Ωραίας Κοιμωμένης, συνεχώς βαριόταν και νύσταζε. Βαριόταν να είναι ωραία και να κάνει τα ίδια πράγματα και όλα της προκαλούσαν υπνηλία. Μια μέρα συνάντησε ένα αγόρι που ταξίδευε στον κόσμο αναζητώντας ωραία βιβλία και ξεχασμένες ιστορίες. Όταν η Ωραία του είπε πόσο πολύ βαριόταν εκείνος της έδωσε ένα βιβλίο που, όπως της είπε, θα την κρατούσε ξύπνια. Έτσι κι έγινε. Η Ωραία κοιμήθηκε μόνον αφού τέλειωσε την ανάγνωση του βιβλίου και ο ύπνος της ήταν γεμάτος όμορφα όνειρα. Διάβασε κι άλλα βιβλία και όσο διάβαζε τόσο πιο πολύ άνοιγαν τα μάτια τ...

Πείτε πως όλα ήταν όνειρο, που πάει και χάθηκε σαν μια σκιά. Εμείς καλή ζωή σας ευχόμαστε με το χέρι στην καρδιά! Μια φορά κι έναν καιρό στην Αθήνα. Ο άρχοντας Θησέας ετοιμάζεται να παντρευτεί την αμαζόνα Ιππολύτη. Παντού σ’ όλες τις γειτονιές στήνονται πανηγύρια και χοροί κι όλοι οι κάτοικοι είναι ενθουσιασμένοι. Ή μάλλον όχι όλοι. Τέσσερις νέοι, η Ερμία, ο Λύσανδρος, η Ελένη κι ο Δημήτρης είναι λυπημένοι. Τα έχουν λίγο μπερδέψει με το ποιος αγαπάει ποια! Έτσι είναι καμιά φορά ο έρωτας: όλο μπλεξίματα και παρεξηγήσεις!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή γοργόνα όμορφη και γεμάτη περιέργεια. Μάταια η γιαγιά της την προειδοποιούσε να προσέχει γιατί δεν έπρεπε να τη δει κανείς, έτσι γοργόνα που ήταν. Κι έφτασε η μέρα που σε μια από τις βόλτες της την είδε ένας... φωτογράφος! Κι όχι μόνο την είδε αλλά τη φωτογράφισε κιόλας. Η φωτογραφία της έκανε τον γύρω του κόσμου. Ύστερα από αυτό όλοι ήθελαν να τη συναντήσουν. Όταν όμως εκείνη αγάπησε έναν νεαρό, ο οποίος πάντα ονειρευόταν να γνωρίσει μια γοργόνα, τότε άρχισαν τα δύσκολα. Πού να ζήσουν; Στη στεριά εκείνη δεν μπορούσε, αλλά ούτε αυτός στ...

Το φανταστικό έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει τόσο μακριά όσο φτάνει ο νους. Και η ελληνική παράδοση μάς χαρίζει πλούσιες υπερβατικές ιστορίες από τα βάθη της. Νεράιδες και ξωτικά, δράκοι και φίδια, γοργόνες, νάνοι και μάγισσες, πόρτες που κρύβουν θησαυρούς, τέρατα αλλά και γενναίοι ήρωες ζωντανεύουν στη νέα σειρά "Ιστορίες Νεοελληνικής Μυθολογίας", η οποία είναι εμπνευσμένη από τους θρύλους, τα ήθη και τα έθιμα της παράδοσής μας. Οι Μοίρες είναι τρεις. Ζουν σε μια μεγάλη σπηλιά στην άκρη του κόσμου, τόσο μεγάλη και φανταχτερή που είναι σαν παλάτι. Οι Μοίρες μοιάζουν...

Το φανταστικό έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει τόσο μακριά όσο φτάνει ο νους. Και η ελληνική παράδοση μάς χαρίζει πλούσιες υπερβατικές ιστορίες από τα βάθη της. Νεράιδες και ξωτικά, δράκοι και φίδια, γοργόνες, νάνοι και μάγισσες, πόρτες που κρύβουν θησαυρούς, τέρατα αλλά και γενναίοι ήρωες ζωντανεύουν στη νέα σειρά Ιστορίες Νεοελληνικής Μυθολογίας, η οποία είναι εμπνευσμένη από τους θρύλους, τα ήθη και τα έθιμα της παράδοσής μας. Μια νεράιδα θέλησε να παραβγεί με το καράβι της το ίδιο το φεγγάρι. Εκείνο πάλευε τρία μερόνυχτα να την νικήσει και τελικά τα κατέφερε. Το φε...

Μα κάτ’ από τη μέση της γεμάτη ήταν λέπια κι αντί για πόδια είχε ουρά, μεγάλη και ψαρίσια. Μισή ήτανε άνθρωπος, μισή ήτανε ψάρι· πλάσμα τρανό και μαγικό που το έλεγαν Γοργόνα. Η σειρά "Ιστορίες Νεοελληνικής Μυθολογίας" μάς καλεί να θυμηθούμε και να γοητευτούμε ξανά από τα λόγια αλλοτινών καιρών, λόγια που παρηγορούσαν, συντρόφευαν, λόγια που προσπαθούσαν να εξηγήσουν όσα φόβιζαν ή μάγευαν κάποτε τους ανθρώπους. Ιστορίες βασισμένες στις παραδόσεις μας, που περνούσαν προφορικά από γενιά σε γενιά... για να τις διαβάζουμε μαζί με τα παιδιά μας σήμερα· σήμερα που δεν αφηγ...

Τότε η ελιά καμάρωνε, φούντωνε και χαιρόταν, γλυκό και πιότερο καρπό ήθελε να καρπίζει, να φάνε, να ευχαριστηθούν πολλοί απ’ τις ελιές της? χαρά που τη μοιράζεσαι, χαρά είναι πιο μεγάλη. Η σειρά "Ιστορίες Νεοελληνικής Μυθολογίας" μάς καλεί να θυμηθούμε και να γοητευτούμε ξανά από τα λόγια αλλοτινών καιρών, λόγια που παρηγορούσαν, συντρόφευαν, λόγια που προσπαθούσαν να εξηγήσουν όσα φόβιζαν ή μάγευαν κάποτε τους ανθρώπους. Ιστορίες βασισμένες στις παραδόσεις μας, που περνούσαν προφορικά από γενιά σε γενιά... για να τις διαβάζουμε μαζί με τα παιδιά μας σήμερα· σήμερα π...

"Θα µας οδηγήσει πίσω το άρωµα από τις τριανταφυλλιές µας. Δε θα χαθούµε" είπε ο Δρόσος στην Αρετή, παρόλο που ήξερε πως ήταν ψέµα: οι τριανταφυλλιές τους είχαν καεί µαζί µε την πρώτη τους ζωή. Στη νέα τους ζωή µένουν σ’ ένα θεωρείο θεάτρου, µε µια άγνωστή τους γυναίκα που λέει πως είναι παιδιά της. Τα όνειρα κι οι εφιάλτες τους µπερδεύονται µε των υπόλοιπων ενοίκων και µε άγνωστες σκιές. Ίσως γι’ αυτό η Αρετή αποφασίζει να ζει κρυµµένη µέσα σ’ ένα µπαούλο· µέχρι που κάποια στιγµή εξαφανίζεται µυστηριωδώς. Ένα αγόρι που βιοπορίζεται ως τσιράκι στην αγορά, µια κοπέλα που...

And wrapped she was with scales bellow the waist, instead of legs, she had a big, fish tail. Her body was half human and half fish; she was a magical and mythical mermaid.