Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

100 κείμενα, γραμμένα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας από επιστήμονες και ερευνητές, σχολιάζουν διαφορετικές όψεις μιας πρωτόγνωρης κατάστασης. Σε στιγμές σαν αυτές που περνάμε και που μας καθιστούν υποκείμενα του κινδύνου και άρα φορείς του άλλου "ιού", του φόβου, ενισχύονται εκθετικά οι φαντασιακές επιβεβαιώσεις του αναπόδραστου "έτσι είναι" αλλά και οι προβολές εμπιστοσύνης στους φέροντες εξουσία. Κι όμως σε αυτή τη συνθήκη μιας -έστω και όχι πλήρους- "παύσης", μιας εξαιρετικά συρρικνωμένης κίνησης, ενός "σημειωτόν" της προόδου, μπορούμε ίσως να συγκρατήσουμε τ...

Στις 20 Μαΐου του 1971, στο κλαμπ Tahar Haddad της Τυνησίας, ο Φουκώ δίνει την τελευταία από μια σειρά ομιλιών που ξεκίνησαν το 1967, σχετικά με τη ζωγραφική του Μανέ. Σε αυτήν την τελευταία ομιλία, ο Φουκώ εξετάζει τη συμβολή του Μανέ στην ανατροπή των παραδοσιακών αξιών της ζωγραφικής σχολιάζοντας δεκατρείς πίνακες του Γάλλου ζωγράφου. "Σίγουρα ο Μανέ δεν εφεύρε τη μη αναπαραστατική ζωγραφική, καθώς σε αυτόν όλα είναι αναπαραστατικά, αλλά συνυπολόγισε στην παράσταση τα θεμελιώδη υλικά στοιχεία του καμβά. Ήταν πολύ κοντά στο να ανακαλύψει την εικόνα-αντικείμενο, τη ζωγραφι...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ξεχωριστή μαρτυρία: είναι η πρώτη και μοναδική συνάντηση μεταξύ του ιδρυτή της γενετικής επιστημολογίας (ευρύτερα γνωστής ως αναπτυξιακής ψυχολογίας) και του ιδρυτή της γενετικής γλωσσολογίας, δύο συστημάτων που ενέπνευσαν αναρίθμητα επιστημονικά έργα. Ο Ζαν Πιαζέ και ο Νόαμ Τσόμσκι συζητούν τις κοινές βάσεις των δύο θεωριών καθώς και τις διαφορές τους. Από τη διακριτή σκοπιά αφενός της νόησης και αφετέρου της γλώσσας ελέγχουν κριτικά εμπειρικές θεωρίες της γνώσης, συμπεριφοριστικές συλλήψεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, καθώς και αντιλήψεις γ...

Κάθομαι πάνω στις πρώτες λέξεις, με ταξιδεύουνε στα χρόνια πίσω τα παλιά σ' ένα γραφείο με παλιά αντικείμενα. Εκεί βρίσκεται ο φοβερός παππούς, ο ήρωας της πρώτης σελίδας, και στεγνώνει το μελάνι. Βιάζομαι να ξεφυλλίσω όλο το βιβλίο, να τα δώ όλα, γλιστράω από τη μια σελίδα στην άλλη, περνάω γρήγορα τη σελίδα του χαρτοκόπτη -μη με ρωτήσετε γιατί- καθυστερώ κοντά στη γλυκιά μαμά χαρτοπετσέτα, και με ξεσηκώνει η μουσική που συνοδεύει το ρολό της κουζίνας. Λέω να τεντώσω ένα άσπρο πανί, μια λάμπα στο πίσω μέρος ...μικρές χάρτινες φιγούρες στερεωμένες σε ξυλάκια να κινούνται...

Η απεραντοσύνη της θάλασσας κρύβει θησαυρούς, μυστήρια, χαρά, ζωή και τροφή. Ταξιδέψτε, κολυμπήστε, παίξτε και ονειρευτείτε στις θάλασσες και στις παραλίες αυτού του τόμου.

Ένα πρόσωπο μπορεί να είναι αστείο ή σοβαρό, χαρούμενο ή θλιμμένο. Ανακαλύψτε σε αυτόν τον τόμο τα πολλά πρόσωπα που η φαντασία μπορεί να δώσει σε ένα πρόσωπο.

Υπάρχουν ζώα γοητευτικά, αλλά και άσχημα, χρωματιστά ή ασπρόμαυρα. Μερικά από αυτά μας μοιάζουν. Παρατηρήστε τα να κινούνται, να ξεκουράζονται, να δουλεύουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου.

Φαγητό από μπογιά πάνω σε καμβά, αλλά και φαγητό από πηλό και γύψο. Με άλλα λόγια, φαγητό για τα μάτια και όχι για το στόμα.