Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Άντρες, σας βαρέθηκα πια! Με πρήξατε! Μπούχτισα µε τις ατιµίες σας! Σειρά σας τώρα να υποφέρετε!" Η φωνή µου αντηχεί σ’ όλη τη γειτονιά. Και τότε, µουσκεµένη, τρεκλίζοντας, αποκαµωµένη, παίρνω µια απόφαση την οποία ορκίζοµαι να µην ανακαλέσω ποτέ: δεν θα τους αφήσω σε χλωρό κλαρί. Μηδενίζουµε τα κοντέρ. Αλλάζουµε πορεία. Το καθοίκι ο Υγκ θα πληρώσει. Θα πάρω εκδίκηση για όλα. Εφόσον καµιά ευτυχία δεν κατεβαίνει απ’ τον απατηλό ουρανό, είµαι έτοιµη να πάω να βρω τη λιγοστή που µου αναλογεί στα βάθη της κόλασης. Η καλή κι ευγενική Μαρί πέθανε, πνίγηκε σε τούτο το κανάλ...

Για πείτε µου, ποια είναι η µεγαλύτερη ανοησία που έχετε κάνει στη ζωή σας; Η Ζυλί έχει κάνει ένα σωρό. Για παράδειγµα, εκείνη τη φορά που πάσχιζε να φορέσει το πουλόβερ της κουτρουβαλώντας τη σκάλα ή την άλλη που φτιάχνοντας την πρίζα κρατούσε τα καλώδια µε τα δόντια της... Και τελευταία, η εµµονή της µε τον νεοφερµένο γείτονα, χωρίς καν να τον έχει δει στ’ αλήθεια - εµµονή που της κόστισε το µάγκωµα του χεριού της στο γραµµατοκιβώτιό του... Μα ακόµη κι αυτό δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα, µπρος στα παράλογα πράγµατα που θα αποτολµήσει για να πλησιάσει αυτό τον άντ...