Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Aime Degare είναι μια αλληγορική ιστορία η οποία συμπυκνώνει την ιδέα ότι το πνεύμα υπερτερεί των σωματικών ιδιοτήτων, μένει αναλλοίωτο στο χρόνο, αφήνοντας υστεροφημία. Παρόλα όσα ο καλλιτέχνης μπορεί να υποφέρει από τον εαυτό του και από τις ίδιες του τις αδυναμίες, η τέχνη του τον μεταφέρει σε μια πανανθρώπινη σφαίρα. Είναι η ιστορία ενός ασυνήθιστου ανθρώπου ο οποίος στερήθηκε από μικρός την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και μεγάλος δεν εντρύφησε στον κόσμο των ενηλίκων. Ένα "τερατώδες μυστικό" έτρωγε καθημερινά την ψυχή του, υπενθυμίζοντάς του πως στην κάθε του κί...

Εμπειρίες, όνειρα, παρελθόν και το βασανιστικό τώρα. Ότι έχει να κάνει με τα ρήματα αισθάνομαι, φαντάζομαι, φοβάμαι, ονειρεύομαι, στερούμαι, πεθαίνω. Και ένα μεγάλο Υπάρχω. Τα ρήματα που συνθέτουν την υπαρξιακή αγωνία και καταλήγουν στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον γύρω κόσμο, μα αδυνατεί διότι χάνεται στις ίδιες του τις αισθήσεις και εντυπώσεις· αποτυγχάνει να εκπληρώσει την αθανασία. Τέλος, όλα τα κείμενα μαζί καταλήγουν στην ιδέα της ανθρώπινης οντότητας και αγωνίας της ύπαρξης, σαν ψευδαίσθηση. Συμπυκνώνουν το απόσπασμα της Ασκητικής που λέει πως - ήσυ...

Εμπειρίες, όνειρα, παρελθόν και το βασανιστικό τώρα. Ότι έχει να κάνει με τα ρήματα αισθάνομαι, φαντάζομαι, φοβάμαι, ονειρεύομαι, στερούμαι, πεθαίνω. Και ένα μεγάλο Υπάρχω. Τα ρήματα που συνθέτουν την υπαρξιακή αγωνία και καταλήγουν στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον γύρω κόσμο, μα αδυνατεί διότι χάνεται στις ίδιες του τις αισθήσεις και εντυπώσεις· αποτυγχάνει να εκπληρώσει την αθανασία. Τέλος, όλα τα κείμενα μαζί καταλήγουν στην ιδέα της ανθρώπινης οντότητας και αγωνίας της ύπαρξης, σαν ψευδαίσθηση. Συμπυκνώνουν το απόσπασμα της Ασκητικής που λέει πως - ήσυχ...

ΑΝΗΛΙΚΙΩΣΗ Σου 'κλεισα τα μάτια με το φθαρμένο μαντίλι Το 'χα από παιδί στην τσέπη Είχε το χρώμα του τριαντάφυλλου Μύριζε γλυκιά μαστίχα Πίσω στο κεφάλι σου το 'δεσα Κι όπως το καστανό σου χρώμα ακούμπησε το ύφασμα Θύμισες κορίτσι. Σβούρες γύρω από τον εαυτό σου σ' έφερνα Σου άνοιγα τα χέρια- σε στροβίλιζα όλο και πιο πολύ Μέχρι που το χαμόγελο σου σταμάτησε Να υφαίνει στα χείλη Μέχρι που παχιά δάκρυα μούσκεψαν το παλιό υφάδι. Το 'βγαλες από τα μάτια -ήταν θολά κι αγνώριστα- Άνοιξες την πόρτα του σπιτιού Περπάτησες με τη ζαλάδα στα πόδια Και το χέρι κόντρα...

Επίλογος τόσο καιρό ενόσω είχες τα μάτια μου για προσευχή γλεντούσα πισώπλατους έρωτες τώρα που εγκατέλειψες πώς να ξαναερωτευθώ;

Ακόμα μια χρονιά πλούσιας ποιητικής συγκομιδής, γεγονός που έκανε το έργο των ανθολόγων κοπιώδες προκειμένου να ξεδιαλέξουν την ήρα από το σιτάρι, πιστοί στο πνεύμα της ετήσιας ποιητικής ανθολογίας της Κοινωνίας των (δε)κάτων, όπου επιχειρείται κάθε φορά να διυλιστεί η λογοτεχνική παραγωγή ώστε να εξαχθεί το αιθέριο έλαιο, το νέκταρ το καλό. Οι ανθολόγοι μερίμνησαν ιδιαίτερα για την αντιπροσωπευτικότητα των επιλογών τους με μόνο κριτήριο την ποιότητα έτσι ώστε να καλύπτεται όλο το φάσμα το εκδοτικό, το ηλικιακό και το αισθητικό. Η πληθωρική παραγωγή ποιητικών συλλογών...

ΦΩΣ εκεί στο βάθος μιας αυλής αναδιπλώνεται κάθε ενιαίο το πρωί κρατά το ψέμα στη σκιά των χεριών το μεσημέρι έχει την θαμπάδα της πρώιμης μνήμης το απόγευμα κάθε τι πλησιάζει στην αλήθεια του και η νύχτα τα κοντεύει όλα στ’ άστρα εκεί στο βάθος μιας αυλής αναδιπλώνεται κάθε ενιαίο το μαρμάρινο τραπέζι με τις καρέκλες και το πορτοκάλι όπως και η γυναίκα

Ερωτικά γράμματα του -επί πενήντα χρόνια- συντρόφου του Υβ Σαιν Λωράν, Πιερ Μπερζέ, έπειτα από τον θάνατο του αγαπημένου του, και κλασικά περσικά ποιήματα με κύριο θέμα τον Έρωτα συγκροτούν το περιεχόμενο αυτού του μικρού βιβλίου. Μέσα από την ανάγνωσή του προβάλλεται το πρόσωπο ενός αληθινού ποιητή της μόδας του 20ού αιώνα.