Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Σαν έφτασεν η ορισμένη μέρα, και τα πανιά του σήκωσε να φύγει, πήρε ένα κιάλι η ΄Αννα, μα του κάκου· δεν μπόρεσε στο μάτι της ν' αρμόσει, ίσως γιατί θολό ήταν απ' τα δάκρυα, ή θάτρεμε το χέρι της. Κ' εκείνος απάνω στο κατάστρωμα μονάχος κουνώντας το μαντήλι χαιρετούσε, δίχως εκείνη να τον βλέπει· κ' έτσι ως τη στερνή στιγμή που το πανάκι εχάθη στον ορίζοντα, η Άννα με βουρκωμένα μάτια τ' ακολουθούσε, και κλαίγοντας εγύρισε στο σπίτι. Σα θάνατο θωρούσε το ταξείδι, και στη δουλειά της ζήταε να ξεχνάει..." Η απόδοση σε ελληνικούς στίχους του...