Ξεφλούδας Στέλιος 1901-1984
Xefloúdas Stélios
Στέλιος Ξεφλούδας (1901 [1902] -1984). Ο Στέλιος Ξεφλούδας γεννήθηκε στην Άμφισσα, πέρασε τα γυμνασιακά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και γράφτηκε στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1928) και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, όπου δίδαξε στο Ιταλικό Γυμνάσιο και το 1941 μετατέθηκε στο Υπουργείο Παιδείας. Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Μακεδονικές Ημέρες" και μέλος της Ομάδας των Δώδεκα. Θεωρείται ως ο εισηγητής του εσωτερικού μονολόγου στη νεοελληνική πεζογραφία. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Στέλιου Ξεφλούδα βλ. Άρης Μπερλής, "Στέλιος Ξεφλούδας", στο "Η μεσοπολεμική πεζογραφία: από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939)", τ. Στ΄, Αθήνα, Σοκόλης, 1993, Δημήτρης Σταμέλος, "Ξεφλούδας Στέλιος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 10, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Η κριτική παρουσία του Πέτρου Σ. Σπανδωνίδη
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1992)
Οι στάχτες του χρόνου οι άσπλαχνες δεν είναι δίκαιο να σκεπάσουν το άξιο όνομα του Πέτρου Σ. Σπανδωνίδη (1890-1964). Γιατί το όνομα αυτό το έφερε μια εξέχουσα προσωπικότητα των Νεοελληνικών Γραμμάτων και το υποστηρίζει από την απειλή του καιρού ένα έργο ευρύ, υψηλό και μαζί βαθύ, γνώσης, ευαισθησίας, στοχαστικότητας και κριτικής δεινότητας εντελώς πρώτης γραμμής. Αυτές τις στάχτες παραμερίζουμε σήμερα, τριάντα σχεδόν χρόνια από την κοίμηση του, υψώνοντας στο φως το όνομά του με ποικίλα κριτικά μελετήματα και κείμενα δικά του ανθολογημένα, επιδιώκοντας να ξαναθυμίσουμε στου...
Εσωτερική βιογραφία
Ξεφλούδας Στέλιος 1901-1984
Φιλιππότη (1983)
Έρχονται και με βρίσκουν οι μνήμες, ξαναζώ γεγονότα που πέρασαν, περιπλανήσεις, περιπέτειες, ανασταίνω πρόσωπα που μένουν θαμμένα μέσα μου, ξαναβλέπω πολιτείες και τόπους που γνώρισα. Το παρελθόν παρουσιάζεται μπροστά μου δίχως χρονολογική σειρά, ταυτίζομαι μαζί του σα να μην υπάρχει κανένα παρόν. Καταργώ το χρόνο, μεταπηδώ από μίαν εποχή σε άλλη χωρίς κανένα εμπόδιο. Όλα έχουν ξεθωριάσει, γυμνωθεί από λεπτομέρειες, συγχέονται, περιπλέκονται μεταξύ τους, φαντάσματα που βγαίνουν απ' τους τάφους τους ζητώντας να συνεχίσουν την ύπαρξή τους. Κάποτε θέλω να θυμηθώ ένα όνομα και...
