Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι πηγές της Ιστορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συγκεντρωμένες για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία, με παράλληλη μετάφραση και φιλολογικό σχολιασμό. Τα αποσπάσματα των χαμένων έργων 42 ιστορικών, που έγραψαν αποκλειστικά για τη μορφή του Μακεδόνα στρατηλάτη - είτε σύγχρονοί του και συμμέτοχοι της ασιατικής εκστρατείας, είτε μεταγενέστεροι (ως τα ρωμαϊκά χρόνια), των οποίων τα κείμενα συγκρότησαν τη βάση των γνωστών βιογραφιών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απ' τον Αρριανό, τον Πλούταρχο, το Διόδωρο κ.ά. Πλήρης συλλογή του απαραίτητου υλικού για την κριτική των πηγών, με συ...

Οι πηγές της Ιστορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, συγκεντρωμένες για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία, με παράλληλη μετάφραση και φιλολογικό σχολιασμό. Τα αποσπάσματα των χαμένων έργων 42 ιστορικών, που έγραψαν αποκλειστικά για τη μορφή του Μακεδόνα στρατηλάτη - είτε σύγχρονοί του και συμμέτοχοι της ασιατικής εκστρατείας, είτε μεταγενέστεροι (ως τα ρωμαϊκά χρόνια), των οποίων τα κείμενα συγκρότησαν τη βάση των γνωστών βιογραφιών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απ' τον Αρριανό, τον Πλούταρχο, το Διόδωρο κ.ά. Πλήρης συλλογή του απαραίτητου υλικού για την κριτική των πηγών, με συ...

Το αφιέρωµα αυτό αφορά και τους δύο τόµους της "Κενής Διαθήκης" τους εκδοθέντας το 2011 σε έναν ενωµένο και χωρισµένο τόµο µε κείµενα από είκοσι δύο συν ένα έλληνες και ξένους συγγραφείς. Η επιµέλεια του αφιερώµατος οφείλεται στον ποιητή και κριτικό Κώστα Σοφιανό, τον αποτελούντα τον εικοστό τρίτο συγγραφέα του "Αφιερώµατος", µε τα οκτώ πρώτα κεφάλαια, από το ανέκδοτο προς το παρόν βιβλίο του, "Τις ο Λαλών της Κενής Διαθήκης". Τα πρόσωπα των συν-συγγραφέων του Αφιερώµατος είναι κατά αλφαβητική "επιθετικώς" σειρά τα ακόλουθα: ο Βασίλης Αλεξάκης, ο Ελευθέριος Ανευλαβής,...

Όλη η ευρωπαϊκή σκέψη, η οποία προσδιορίζει τη σημερινή μας καλλιέργεια και παιδεία, έχει για βάση της την αρχαιοελληνική σκέψη. Είναι γελοίο να φαντάζεσαι ότι θα μελετήσης σύγχρονη φιλοσοφία χωρίς νάχης διαβάσει αρχαία ελληνική. Δεν είν' εθνικισμός αυτό, ούτε σοβινισμός. Θάσαι απλώς αμαθής. Θα σε παραπέμψουν εξ άλλου οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι!..

...Λέει ένας ορισμός της δημοκρατίας -όχι πολύ ελεύθερος, ενώ παριστάνει ότ' είναι-, που σκαρώσανε οι Γάλλοι: η ελευθερία καθενός τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Πώς είπατε; Η ελευθερία... "τελειώνει"; Αν τελειώνει, δεν είναι ελευθερία! Ποια είν' αυτά τα όρια, και ποιος τα χαράζει; Ο Νόμος;.. δηλαδή η μη ελευθερία;

Αλλά δεν τα δίδαξαν αυτά! Και το αποτέλεσμα; Παρήγαγαν είτε παιδιά-δούλους, είτε παιδιά-φωνακλάδες ψευτοεπαναστάτες με συνθήματα! Και τι βγαίνει με τα συνθήματα που πετάτε συνεχώς; Την επανάσταση την κάνατε ουσία μέσα σας; Την κάνατε μελέτη; Την έχετε αλήθεια; Την κάνατε όργανο που να τσακίζη τα κόκκαλα του απέναντι; Όχι με τη φωνή, μωρέ, μονάχα! Με την ουσία, τη δικαιότερη ουσία, την ανώτερη μόρφωση και συνείδηση! Να δης πως τον συντρίβης τον κάθε τενεκέ!..

Δεν υπάρχει επαναστατικώτερη ιδέα απ' αυτήν! Όλα είναι ρευστά! Σου γυρεύει, λ.χ., ο αστυφύλακας ταυτότητα. Αλλά ποια ταυτότητα; Κανένας δεν είν' "αυτός" την επόμενη στιγμή, ούτε καμμία στιγμή επόμενη. Ποια ταυτότητα λοιπόν "σταθερή"; Ενώ οι κοινωνίες; "Ταυτότητα, παρακαλώ, χαλκά να σε κρατάω! Εσύ είσ' αυτό· γεννήθηκες τότε· κατοικούσες εκεί! Το χαλκά, παρακαλώ, της "χθεσινής" σου ταυτότητας! Γι' αυτό κ' ένας αναρχικός τι λέει; Δεν δέχομαι να με προσδιορίζη ούτε η προηγούμενη στιγμή! Εγώ ξαναποφασίζω ποιος είμαι κάθε στιγμή! Ώστε η ηρακλείτεια θέση είναι κ' η πλέον ελευθερωτ...

Στα όσα πράξατε, ο λαός αυτός, πολύ σοφώτερός σας, πολύ ανθρωπινώτερός σας, δε σας αντέτασσε τα όπλα, που όλοι του βάζατε στα χέρια, παρά ένα τραγούδι, ένα πόνο του ανθρώπου! Δεν σας έλεγε να πάτε να πεθάνετε -καθώς τον στέλνατε σεις. Σας θύμιζε μόνο τη μάνα σας, τη δικιά σας τη μάνα, που όμοια και για σας θα πονούσε, όσο ένοχοι κι αν είσαστε! Πάνω στα υψώματα, απ' τα μεγάφωνα των μονάδων, που ήταν στημένα για την προπαγάνδα, κι απ' τα χωνιά τ' αντάρτικα, που ήταν για τη "διαφώτιση", τρία ολάκερα χρόνια, σαν τελείωναν τα διαταγμένα λόγια τους οι "επίτροποι" κ' οι "Α2", τραγ...

Συνέχεια της "Πυραμίδας 67", του πιο μαχητικού αντιπολεμικού βιβλίου για τον Εμφύλιο, που γράφτηκε από κάποιον που δεν ανήκε σε καμμιά παράταξη, "ο Α2" του Ρένου δίνει την εωσφορική μορφή ενός αμείλικτου αξιωματικού Α2 (πληροφοριών), που από καπετάνιος του ΕΛΑΣ, πέρασε στο στρατό, όταν του σκότωσαν τη μάνα οι ομοϊδεάτες του, και της έστειλε 600 "γράμματα", καθώς τάλεγε -600 αντάρτες, κυνηγημένους έναν-έναν, πιασμένος κ' εκτελεσμένους με το ίδιο του το χέρι-, προσωποποιώντας την κόλαση της αδελφοκτονίας του '47-'49!.. Ο "Α2" πρωτοκυκλοφόρησε το 1968, χωρίς να σταλή στη λο...

Στα όσα πράξατε, ο λαός αυτός, πολύ σοφώτερός σας, πολύ ανθρωπινώτερός σας, δε σας αντέτασσε τα όπλα, που όλοι του βάζατε στα χέρια, παρά ένα τραγούδι, ένα πόνο του ανθρώπου! Δεν σας έλεγε να πάτε να πεθάνετε -καθώς τον στέλνατε σεις. Σας θύμιζε μόνο τη μάνα σας, τη δικιά σας τη μάνα, που όμοια και για σας θα πονούσε, όσο ένοχοι κι αν είσαστε! Πάνω στα υψώματα, απ' τα μεγάφωνα των μονάδων, που ήταν στημένα για την προπαγάνδα, κι απ' τα χωνιά τ' αντάρτικα, που ήταν για τη "διαφώτιση", τρία ολάκερα χρόνια, σαν τελείωναν τα διαταγμένα λόγια τους οι "επίτροποι" κ' οι "Α2", τραγ...

Η μοναδική έγκυρη σχολιασμένη έκδοση όλων των δημοσιευμένων ποιημάτων του Κ.Π. Καβάφη, με συστηματικό φιλολογικό, ιστορικό, κ' αισθητικό υπομνηματισμό, πλούσια νομισματική εικονογράφηση, κατατοπιστική Εισαγωγή για τη ζωή και τη σημασία του έργου του, κριτική Βιβλιογραφία, χρονολογικούς Πίνακες, επιμέρους θεματικά Παραρτήματα και περισσότερες από 600 υποσημειώσεις, που αντικατοπτρίζουν το σύνολο της συγκομισμένης Έρευνας από Έλληνες και ξένους μελετητές πάνω στο έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού. [...]

Ομορφάνθρωπος και χτυπούσε αμέσως στο μάτι. Με την κορμοστασιά του, που, όσο κι αν στεκόταν πάνου από το κοινό μέτρο, δεν έχανε ωστόσο τίποτα από τη λεβεντιά της. Μ' εκείνο τον αγέρα της συγκροτημένης παλληκαριάς, που δεν κρατάει την περηφάνεια και την ακαταδεξιά. Με την ανοιχτή καρδιά του γλεντζέ. Με τη χτυπητή του αρσενικότητα. Κάτου από τα πυκνά του φρύδια, έφερνε από τη μακρινήν Ανατολή του δυό μάτια παιδιού, που γέμιζαν τρυφερότητα και γλύκα. Όμως, σίγουρο ήταν πώς, στα οριζόντια όνειρα των γυναικών του τόπου, έφεγγε, ολόρθη σα φλόγα, η επιθυμητή παρουσία του Γιγαντάρα...