Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αρχικά τα μυθιστορήματα του Θοδωρή Καλλιφατίδη περιέγραφαν τις συνθήκες της καθημερινής ζωής των μεταναστών στη σύγχρονη Σουηδία. Για να κατακτήσει όμως την επίλεκτη θέση του στη σύγχρονη σκανδιναβική πεζογραφία, συνέβαλαν και οι αυτοαφηγήσεις του. Οι αναπλάσεις, μέσω της μυθιστορηματικής φαντασίας, των βιωμάτων και αναμνήσεών του από τα παιδικά και νεανικά χρόνια στην Ελλάδα του ’40 και του ’50 και από τις δοκιμασίες της ενσωμάτωσής του, ως ξένου, σε μια τελείως διαφορετική κοινωνία. Ωστόσο, εκτός από τα αυτοαναφορικά του τεκμήρια, το τι είδε, έπαθε και ένιωσε αυτός ο ίδιο...

Μπορεί ο Τζόνης το Μοναχοπαίδι να τα βάλει με τον Λουκά τον Μπέη ή Κουβά ή Αχμέτ, που δουλειά του είναι να προμηθεύει με κάθε είδους πολεμικό εξοπλισμό τους επίδοξους αυτόχειρες και δολοφόνους; Γιατί η δεκαεφτάχρονη Ισιδώρα με κορμί που πάλλεται και αστράφτει από νιάτα και ομορφιά θα παραδοθεί άνευ όρων στον ώριμο Στάθη και θα εκτελέσουν από κοινού τις πιο απίστευτες αρμονικές ταλαντώσεις; Μήπως ο Χριστόφορος ο φουσκωτός ή αλλιώς Ντουλάπας, στο κλαμπάκι Ro-koko, πήγαινε γυρεύοντας όταν χτύπησε αναίτια τον έφηβο Βαγγέλη τον αυτιά καθώς και τα υπόλοιπα παιδιά του δεκαπε...

Τι βλέπει αυτή η ξύλινη μορφή στον τοίχο και γιατί χαμογελάει; Γιατί χαμογελάει όταν στρέφουμε τα μάτια μας πάνω της και γιατί σωπαίνει όταν κανείς δεν την κοιτά; Αυτό το ξύλινο πρόσωπο χτισμένο στον πέτρινο τοίχο όπως οι άγριοι Κέλτες με τα κρανία του εχθρού ποιός είναι; Ποιός είναι ο νέος άντρας στο ξύλινο κάδρο με το βλέμμα κατευθείαν μπροστά του και τι κοιτάζει; Τι κοιτάζει ο ξύλινος άντρας εμπρός του σε τι καταγίνεται και τι βλέπει; Όταν κανείς δεν τον κοιτά πώς γυρνούν τα μάτια της ξύλινης μορφής πώς γυρνούν τα μάτια της προς τα μέσα και κρύβονται; Και αν γυρνού...

Αφήνω στο συρτάρι τις φωτογραφίες, γλιστράω κάτω από το τραπέζι, ξαπλώνω και σηκώνω το βλέμμα προς τα πάνω. Στο κενό διάστημα ανάμεσα στις διαγώνιες τραβέρσες και την ξύλινη επιφάνεια του τραπεζιού, ξεχωρίζει η άκρη ενός περιοδικού. Απλώνω το χέρι και τραβάω το έγχρωμο έντυπο. Γυρνάω μπρούμυτα στο πάτωμα και το ξεφυλλίζω. Μπροστά μου, στο εξώφυλλο, μια γυναίκα με κοιτάει στα μάτια με έναν τρόπο που δε με έχει κοιτάξει καμιά γυναίκα ως τώρα. Φοράει ένα ριγέ μπικίνι που αποκαλύπτει περισσότερα από όσα κρύβει. Χαμογελάει και τα δόντια της είναι κάτασπρα. Ανοίγει τα χέρια σα...

"Στη χρυσή εποχή της καπνεργασίας, στον μεσοπόλεμο, τότε πού ολόκληρη σχεδόν η πόλη της Καβάλας ζούσε από τα καπνά, αλλά και η κοντινή Θάσος, το καταπράσινο νησί με τους πλούσιους ελαιώνες και τα αμπέλια, το πιο δημοφιλές δίστιχο, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου, ήταν αυτό που τραγουδούσαν οι καπνεργάτες κάθε Σάββατο, ημέρα πληρωμής του βδομαδιάτικου: Σάββατο να ΄ναι μάστορα κι ας είναι χίλιες ώρες." Ένα παιδί μεγαλώνει μετά τον πόλεμο μέσα σε έναν κόσμο όπου μαζί με το καθημερινό και το επαναλαμβανόμενο, συμπλέκονται αξεδιάλυτα το όνειρο, η φαντασία, η μαγεία και το πα...

Τον Μάρτιο του 1998 οι Έλληνες Εβραίοι Καρολίνα Ναχμούλη-Γαβριηλίδου (1919-2008) και ο σύζυγός της, Γαβριήλ (Μπίλλης) Γαβριηλίδης (1917-2008), κάτοικοι Αθηνών, δίνουν μπροστά στον φακό της βιντεοκάμερας δύο ξεχωριστές μεταξύ τους συνεντεύξεις, απαντώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις που τους απευθύνει η εντεταλμένη για τη διεξαγωγή της συνέντευξης, Ελληνίδα ομόθρησκή τους, Παυλίνα Ματαθία. Ο συνολικός χρόνος της μαγνητοσκοπημένης συνομιλίας εκτείνεται στις τρεις περίπου ώρες για την Καρολίνα Γαβριηλίδου, από τις ελάχιστες γυναίκες ομήρους που επέζησαν των στρατοπέδων Άουσβιτς...