Ξανθόπουλος Λευτέρης 1945-2020
Xanthópoulos Leftéris
Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος (1945-2020) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18.2.1945. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χωρίς να δώσει πτυχιακές εξετάσεις, και κινηματογράφο στο Λονδίνο. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές "Αντίψυχα" (1972, β' έκδ. Ανδρομέδα 1982, γ' έκδ. Μετρονόμος 2017), "Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων" (Νεφέλη, 1981), "Το κόκκινο δωμάτιο" (Παρασκήνιο, 1988), "Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα" (Δελφίνι, 1995), "Η ορμή του νερού και των υδάτων" (Στιγμή, 1998), "Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή" (Κέδρος, 2002), "Η έβδομη βροχή" (Γαβριηλίδης, 2010), "Οι εχθροί και οι φίλοι μου" (Γαβριηλίδης, 2014), "Κάτι τρέχει" (Γαβριηλίδης, 2015), "Άνθρωπος μηδενικών αποχρώσεων" (Γαβριηλίδης, 2018), το αφήγημα "Άγγελος των πρώτων ημερών" (Λιβάνης, 1999, β' έκδ. Γαβριηλίδης, 2016), καθώς και τη συλλογή διηγημάτων "Γάτες αλλού" (Γαβριηλίδης, 2011). Σκηνοθέτησε τις ταινίες μεγάλου μήκους "Καλή Πατρίδα Σύντροφε (Beloiannisz)", δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, 1986· "Ο δραπέτης", μυθοπλασία, 1991, τις τηλεταινίες "Ο γάμος", 1994· "Χωρίς άλλοθι", 1993, και τα ντοκιμαντέρ "Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης", 1978, "Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα", 1979, "Στα Τουρκοβούνια", 1982, "Επί Κολωνώ", 1983, "Διαδρομές (Παύλος Ζάννας)", 1988, "Η μεγάλη πομπή (Αλέξης Πανσέληνος)", 1988, "Παραδοσιακή τυπογραφία (Αιμίλιος Καλλιακάτσος)", 1989, "Ποιος είναι ο τρελός λαγός (Μίλτος Σαχτούρης)", 1992, "Σκοτεινός συνωμότης (Μιχάλης Κατσαρός)", 1998, "Κληρονόμος πουλιών (Μίλτος Σαχτούρης)", 2004, "Ο κήπος με τ' αμέτρητα παράθυρα (Νίκος Εγγονόπουλος)", 2005, "Ευλογημένα χέρια (Χρήστος Καπράλος)", 2006, "Σπίτι δίπλα στη θάλασσα (Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος)", 2007, "Η μουσική των Κενταύρων (Ο μουσουργός Αλέκος Ξένος)", 2009, "Η πικρή ιστορία του Αντρέι Γκορένκο", 2010, "Μαρία Κεχαγιόγλου - Μαρία Σκουλά", 2011, "Πάρε τα δώρα... Κική Δημουλά και Τίτος Πατρίκιος", 2011, "Οι συλλέκτες", 2011, κ.ά. Έλαβε μέρος με κείμενά του σε συλλογικές εκδόσεις, όπως τα βιβλία "Οι τέσσερις εποχές του Νίκου Κούνδουρου" (με τον Λάκη Παπαστάθη και τον Δημήτρη Φύσσα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2014) και "Καμύ: Η ευτυχία και το παράλογο αχώριστα παιδιά της ίδιας γης" (με τον Νίκο Μπακουνάκη και τη Φωτεινή Τσαλίκογλου, εκδ. Καστανιώτη, 2014). Κριτικές του για θέματα λογοτεχνίας δημοσιεύτηκαν στα "Νέα", στο "Εντευκτήριο" και στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.oanagnostis.gr. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 19 Ιουνίου 2020, κατά τη διάρκεια επέμβασης για την αντιμετώπιση καρδιολογικού προβλήματος.
Καμύ
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2014)
Ο Αλμπέρ Καμύ, το ξέρουμε όλοι, είναι από τους δημοφιλέστερους στην Ελλάδα ξένους συγγραφείς. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι κατά κάποιον τρόπο η καταγραφή μιας βραδιάς που οργανώθηκε από κοινού από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Μια βραδιά που ήθελε απλώς να υπενθυμίσει τρεις σημαντικές παραμέτρους του έργου του Καμύ -τη λογοτεχνική, τη δημοσιογραφική και τη φιλοσοφική/ψυχολογική-, και να τις σχολιάσει. Οι τρεις ομιλητές της εκδήλωσης καταπιάστηκαν με τις τρεις αυτές παραμέτρους, με κείμενα βατά, καθόλου επηρμένα και πομπώδη, τα οποία...
Οι εχθροί και οι φίλοι μου
Ξανθόπουλος Λευτέρης
Γαβριηλίδης (2014)
Η ΣΤΕΡΕΟΜΕΤΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ Όταν ο Λεονάρντο ντα Βίντσι συνάντησε στο δρόμο του μία κυρία με βέλο που έμοιαζε πολύ με την Παναγία και του είπε σας βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου δεν κατάλαβε ο Λεονάρντο εκείνη ακριβώς τη στιγμή πώς η συγκεκριμένη κυρία ήταν όντως η Παναγία
Κάτι τρέχει
Ξανθόπουλος Λευτέρης
Γαβριηλίδης (2015)
Τα δεκατέσσερα παλαβά τραγουδάκια για μικρούς και μεγάλους, που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση με τον τίτλο ''Κάτι τρέχει (ή Το βιβλίο της ανοησίας" - "The book of Nonense" - "Le livre du Non sens" - "Das buch des Nonsenses" και πάει λέγοντας) έχουν για μακρινό τους πρόγονο την αγγλική παράδοση του Nonsense Verse των αρχών του 19ου αιώνα, κρατούν όμως εξίσου καλά και από τα στιχάκια που σκαρώνουν και σιγομουρμουρίζουν τα μικρά παιδιά όταν μιλούνε μοναχά τους στο παιδικό τους δωμάτιο ή έξω στον κήπο (αν υπάρχει), ιδίως δε όταν βασανίζονται και κατατρώγονται από τη μοναξ...
Block 25
Ναχμούλη - Γαβριηλίδου Καρολίνα
Γαβριηλίδης (2016)
Τον Μάρτιο του 1998 οι Έλληνες Εβραίοι Καρολίνα Ναχμούλη-Γαβριηλίδου (1919-2008) και ο σύζυγός της, Γαβριήλ (Μπίλλης) Γαβριηλίδης (1917-2008), κάτοικοι Αθηνών, δίνουν μπροστά στον φακό της βιντεοκάμερας δύο ξεχωριστές μεταξύ τους συνεντεύξεις, απαντώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις που τους απευθύνει η εντεταλμένη για τη διεξαγωγή της συνέντευξης, Ελληνίδα ομόθρησκή τους, Παυλίνα Ματαθία. Ο συνολικός χρόνος της μαγνητοσκοπημένης συνομιλίας εκτείνεται στις τρεις περίπου ώρες για την Καρολίνα Γαβριηλίδου, από τις ελάχιστες γυναίκες ομήρους που επέζησαν των στρατοπέδων Άουσβιτς...
Άγγελος των πρώτων ημερών
Ξανθόπουλος Λευτέρης
Γαβριηλίδης (2016)
"Στη χρυσή εποχή της καπνεργασίας, στον μεσοπόλεμο, τότε πού ολόκληρη σχεδόν η πόλη της Καβάλας ζούσε από τα καπνά, αλλά και η κοντινή Θάσος, το καταπράσινο νησί με τους πλούσιους ελαιώνες και τα αμπέλια, το πιο δημοφιλές δίστιχο, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου, ήταν αυτό που τραγουδούσαν οι καπνεργάτες κάθε Σάββατο, ημέρα πληρωμής του βδομαδιάτικου: Σάββατο να ΄ναι μάστορα κι ας είναι χίλιες ώρες." Ένα παιδί μεγαλώνει μετά τον πόλεμο μέσα σε έναν κόσμο όπου μαζί με το καθημερινό και το επαναλαμβανόμενο, συμπλέκονται αξεδιάλυτα το όνειρο, η φαντασία, η μαγεία και το πα...
Άνθρωπος μηδενικών αποχρώσεων
Ξανθόπουλος Λευτέρης
Γαβριηλίδης (2018)
Τι βλέπει αυτή η ξύλινη μορφή στον τοίχο και γιατί χαμογελάει; Γιατί χαμογελάει όταν στρέφουμε τα μάτια μας πάνω της και γιατί σωπαίνει όταν κανείς δεν την κοιτά; Αυτό το ξύλινο πρόσωπο χτισμένο στον πέτρινο τοίχο όπως οι άγριοι Κέλτες με τα κρανία του εχθρού ποιός είναι; Ποιός είναι ο νέος άντρας στο ξύλινο κάδρο με το βλέμμα κατευθείαν μπροστά του και τι κοιτάζει; Τι κοιτάζει ο ξύλινος άντρας εμπρός του σε τι καταγίνεται και τι βλέπει; Όταν κανείς δεν τον κοιτά πώς γυρνούν τα μάτια της ξύλινης μορφής πώς γυρνούν τα μάτια της προς τα μέσα και κρύβονται; Και αν γυρνού...
Δύο διηγήματα: Νεκρολογία σε ντο ελάσσον. Ενοικιάζεται το έκτο πάτωμα
Καλλιφατίδης Θοδωρής 1938-
Γαβριηλίδης (2018)
Αρχικά τα μυθιστορήματα του Θοδωρή Καλλιφατίδη περιέγραφαν τις συνθήκες της καθημερινής ζωής των μεταναστών στη σύγχρονη Σουηδία. Για να κατακτήσει όμως την επίλεκτη θέση του στη σύγχρονη σκανδιναβική πεζογραφία, συνέβαλαν και οι αυτοαφηγήσεις του. Οι αναπλάσεις, μέσω της μυθιστορηματικής φαντασίας, των βιωμάτων και αναμνήσεών του από τα παιδικά και νεανικά χρόνια στην Ελλάδα του ’40 και του ’50 και από τις δοκιμασίες της ενσωμάτωσής του, ως ξένου, σε μια τελείως διαφορετική κοινωνία. Ωστόσο, εκτός από τα αυτοαναφορικά του τεκμήρια, το τι είδε, έπαθε και ένιωσε αυτός ο ίδιο...
Ο Βάγγος στον παράδεισο
Κορφιάτης Ευάγγελος
Γαβριηλίδης (2019)
Το Θέατρο Σκιών είναι ό, τι περισσότερο αγάπησα στη ζωή μου. Πρώτα γιατί ήτανε το παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων, κατόπιν το επάγγελμά μου. Επάγγελμα που με βοήθησε να είμαι σε διαρκή επικοινωνία με το λαό, να κάνω γέλιο τον πόνο, χαρά τη λύπη του. Να σατιρίσω (όσο το μικρό μου μυαλό κατάφερνε) όλα όσα αγνοούν τη νοημοσύνη μας και την ανθρώπινη ιδιότητα. Παρά τα δεινά που πέρασα μέχρι να γίνω αυτό που είμαι τώρα, δεν μετάνιωσα ούτε για μια στιγμή που έγινα καραγκιοζοπαίχτης. Μακαρίζω τους πρωτομάστορες του Θεάτρου Σκιών που μου δίδαξαν την τέχνη, μια τέχνη τόσο αυτόνομη ό...