Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Με το φεγγάρι αρχαίο πλοίο μια βόλτα στον ουρανό μια νύχτα έρωτα ή θανάτου. Όρθιο μισό και πανσέληνο βρώσιμο σύμβολο στο στόμα σου στο στόμα μου.

Όσοι πίστευαν ότι η Βιρτζίνια Γούλφ ήταν πολύ απορροφημένη από την τέχνη της για να ασχοληθεί με ότι συνέβαινε γύρω της θα εκπλαγούν απ’ αυτή την πνευματώδη, διαυγή και εκλεπτυσμένη πολεμική που τόσο έξοχα πραγματεύεται την υπόθεση της ισότητας και της απελευθέρωσης των γυναικών. Οι "Τρεις γκινέες" είναι μια εξαιρετικά εύστοχη εναρκτήρια βολή στη μάχη που μαίνεται ως τις μέρες μας. Με τις "Τρεις γκινέες" η Βιρτζίνια Γουλφ προσπαθεί ν’ απαντήσει στο ερώτημα "πως κατά τη γνώμη σας μπορούμε ν’ αποφύγουμε τον πόλεμο" που την απευθύνει με μία επιστολή μια γνωστή προσωπικότη...

[...] Η Θεσσαλονίκη είναι μια γεωγραφία της σκέψης μας. Πού όσο περνάει ο καιρός τούς δρους αλλάζει και τα σύνορά της. Μια γεωγραφία που η καθεμία μεταφράζει διαφορετικά σε λέξη. Έχουν πολλές φορές και ομίχλη και υγρασία τα ποιήματα εδώ και φως θαλασσινό. Οι ενότητες που παρουσιάζονται έχουν η καθεμιά την ιδιοχρωμία της, η καθεμιά και το ιδιοσυγκρασιακό της κλίμα. Δεν θα μπορούσε να 'ναι διαφορετικά άλλωστε. Κι αν θεωρείται βέβαιο πώς ο χρόνος επέφερε αλλαγές στους τρόπους εκφοράς του στίχου, το άλλο ερώτημα είναι αν έφερε αλλαγές και στη χροιά του ήχου της ποιητικής λέξης...

O δόκτωρ Λαρτς είναι υπέρμαχος των εκτρώσεων και διευθυντής ενός ορφανοτροφείου. Έχει υπό τη φροντίδα του τον Χόμερ Γουέλς έναν τρόφιμο του ορφανοτροφείου, που μη "επιτυγχάνοντας" να υιοθετηθεί, καταλήγει να μεγαλώσει στο ίδρυμα. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ερωτεύεται την κοπέλα ενός φίλου του και από κει πέρα τα πράγματα παίρνουν μια απροσδόκητη τροπή. Το μυθιστόρημα του Τζον Ίρβινγκ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Λάσε Χάλστρομ, με τους Μάικλ Κέιν, Τόμπι Μακ Γκουάιρ και Σαρλίζ Θέρον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο ίδιος ο συγγραφέας συμμετείχε στο σενάρ...

Όνειρο, φύση, έρωτας, όρεξη για καλό φαγητό και μάθηση, λεκτικά παιχνίδια, απόλαυση, απόλαυση ζωής. Αυτό είναι το σύμπαν της "Άντας", ενός από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Ναμπόκοφ, που εξελίσσεται αργά και μαυλιστικά, από τα ονειρικά τοπία της παιδικής ηλικίας, στην παθιασμένη ενηλικίωση, και από εκεί στη γλυκιά γαλήνη μιας μοιρασμένης ωρίμανσης.