Χρυσοχόος Νίκος
Ο Νίκος Χρυσοχόος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στις Σέρρες ως διερμηνέας βαρέος πυροβολικού και με υποτροφία του ΙΚΥ έκανε μεχαπτυχιακές σπουδές στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία στην Αγγλία. Η σημαντικότερη επιστημονική του έρευνα "Learner's awareness of their learning" δημοσιεύτηκε απο τις Εκδόσεις Longman το 1992. Υπηρέτησε ως καθηγητής αγγλικών στο Γυμνάσιο Αγίου Γεωργίου Λασιθίου Κρήτης, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο Τζερμιάδων, στο 15ο και στο 14ο Γυμνάσιο Πειραιά, στο 10ο Λύκειο Πειραιά, στο 1ο και στο 2ο ΤΕΛ Νίκαιας, στο Ζάνειο Πειραματικό Γυμνάσιο, και στο Πειραματικό Γυμνάσιο Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Το 1998 εξελέγη σχολικός σύμβουλος Δυτικής Γλυφάδας, μέχρι το 2007, όταν και εξελέγη σχολικός σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου. Από το 2009 μέχρι και το 2012 διετέλεσε Προϊστάμενος Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Νοτίου Αιγαίου. Είναι επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος. Δίδαξε περιοσότερες από 2.000 ώρες στο ΠΕΚ Αθηνών, Πειραιά, Δυτικής Αττικής, Πατρών, Ιωαννίνων και Τρίπολης, ενώ κατά τη διάρκεια της θητείας του, ως σχολικού συμβούλου, έκανε περισσότερες από 5.000 επισκέψεις σε σχολεία της αρμοδιότητάς του, στην Πελοπόννησο, στην Αιτωλοακαρνανία, στην Ήπειρο, στα Ιόνια Νησιά, στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 750 άρθρα, χρονογραφήματα, ευθυμογραφήματα και ποιήματα στον επαρχιακό Τύπο, κυρίως στις εφημερίδες "Ήπειρος Ιωαννίνων", και στην "Αλλαγή Πατρών". Μέρος τους έχει δημοσιευτεί στον τόμο "Ο Λεβέντης, ο Βασίλης και ο Περικλής: 50+1 εφημεριδογραφήματα", ("Περί Τεχνών", Πάτρα, 2007), ενώ η "Αλλαγή Πατρών" δημοσίευσε σε 16 συνέχειες το αφήγημά του "Το μανταλάκι" (Πάτρα, Ιούλιος 2007). Σε πανελλήνιο διαγωνισμό το 1998 απέσπασε το Α' βραβείο ποίησης, το Α' βραβείο δοκιμίου και το Γ' βραβείο χρονογραφήματος. Έχει κυκλοφορήσει τις ποιητικές συλλογές: "ΟΧΙ-ΝΑΙ" (Πειραιάς 1985), "Most people die at railway stations"(Hillside Press", Λονδίνο 2000), "Τα αδέσποτα" (Ίανθος, Ανθολογία ελληνικής ποίησης, Αθήνα 2002), "Θάνατος" ("Περί Τεχνών", Πάτρα 2002), "Αντεπιγράμματα" (Πάτρα 2007), τη συλλογή μικρών ιστοριών "Ο λαγός, η χελώνα και το ασθενοφόρο" ("Κέδρος", Αθήνα 2006). και τα θεατρικά έργα "Ανάμεσα σε δυο γυναίκες" ("Δωδώνη", Αθήνα 2009), "Η εργατική τάξη πάει στην κόλαση" (Ντουντούμης, Αθήνα 2013), "Μπροστά στο κουπόνι" ("Ντουντούμης", Αθήνα 2013), "Ο γιος του Προκρούστη" ("Ντουντούμης", Αθήνα 2013), "Ερωτικά παιχνίδια" ("Ντουντούμης", Αθήνα 2013), ενώ το 2006 επιμελήθηκε της έκδοσης των πρακτικών του πανελλήνιου συνεδρίου προς τιμήν του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που διοργάνωσε το Θεατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών ("Περί Τεχνών", Πάτρα 2006). Έχει τιμηθεί για την πολιτιστική και κοινωνική προσφορά του από τον εξωραϊστικό-εκπολιπστικό σύλλογο Αβρακόντε Λασιθίου, το Δήμο Παραλίας Πατρών, το Σύλλογο Αποφοίτων του Ε' Γυμνασίου Αρρένων Πειραιά, τον Πολιτιστικό Σύλλογο "Μακρυγιάννης" Αγρινίου και τον Πανηπειρωτικό Σύλλογο Πατρών.
Αναζητώντας χαμένα πρόσωπα
Χρυσοχόος Νίκος
Ζαχαρόπουλος Σ. Ι. (2014)
Η αδελφή ενός συμμαθητή, η αρραβωνιαστικιά ενός φίλου, μια οικονομική μετανάστρια και μια εξωτική καλλονή αναζητούνται από το ίδιο πρόσωπο. Δεν βρέθηκαν ποτέ, αλλά στο δρόμο βρέθηκαν τόσα άλλα πράγματα.
Πακτωλός καλεί Ντάιαμοντ
Χρυσοχόος Νίκος
Ντουντούμης Ι. (2013)
Η εταιρεία "Πακτωλός" σχεδιάζει μια αποστολή στο άπιαστο όνειρο, στον πλανήτη "Ντάιαμοντ", που, όπως μαρτυρά το όνομά του, κατακλύζεται από κάθε λογής και διαφορετικού μεγέθους διαμάντια. Οι μεγαλομέτοχοι είναι όλοι τους τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, όμως όλοι συσπειρώνονται γύρω από τον κοινό στόχο της αποστολής. Για πόσο όμως; Μπορεί τα διαμάντια που θα έρθουν στη Γη με την αποστολή να καταρρίψουν τους νόμους της αγοράς; Μπορεί ο πλούτος να φέρει ευτυχία στους αστροναύτες και στις οικογένειές τους ή θα καταδικαστούν στην απομόνωση του Διαστήματος, για την υπόλοιπη ζωή το...
Ανάμεσα σε δυο γυναίκες
Χρυσοχόος Νίκος
Δωδώνη (2009)
Η αέναη διαμάχη των προθέσεων του εγωπαθή και αφελή άντρα και της δυναμικής που αναπτύσσεται στις καθημερινές του σχέσεις με το "ωραίο" φύλλο επαναθέτουν επί τάπητος το βασικό ζήτημα, αυτό ανάμεσα στη βούληση και στη δράση, στην προσδοκία και στην πράξη, αλλά και στην αποτελμάτωση και στην αναγέννηση, στη συντριβή και στην ελπίδα.
Ο Λεβέντης, ο Βασίλης κι ο Περικλής
Χρυσοχόος Νίκος
Περί Τεχνών (2007)
Οι άνθρωποι που ζουν δίπλα μας δεν αποτελούν απλό σημείο αναφοράς αλλά τον σοβαρότερο ίσως λόγο ύπαρξης. Χωρίς αυτούς οι λιμνάζουσες μνήμες θα αποτελούσαν άγραφο χαρτί κι η ανθρώπινη εμπειρία ανεκμετάλλευτο ορυχείο. Οι μικροί καθημερινοί ήρωες που ζουν ανάμεσα μας είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για όσους αποπειρώνται έστω μια ελάχιστη καταγραφή περιστατικών και επεισοδίων στα οποία ο ανθρώπινος παράγοντας δρα καταλυτικά. Ηθική αυτουργός για την έκδοση του παρόντος τόμου είναι η εφημερίδα "Αλλαγή" της Πάτρας που από τις 31.10.2004 μου παρεχώρησε ένα βήμα ελεύθερη...
Πρακτικά πανελλήνιου συνεδρίου προς τιμήν του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Συλλογικό έργο
Περί Τεχνών (2006)
[...] Το έργο του Καμπανέλλη και η σημασία του είναι γνωστά - θα αναδειχθούν άλλωστε αρκούντως κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου. Για να μην προβώ σε αξιολογήσεις, περιορίζομαι στον μετρημένο χαρακτηρισμό του Καρόλου Κουν για τον Καμπανέλλη: "Ένας ανανεωτής της ελληνικής θεατρικής γραφής". Στις λίγες αυτές λέξεις νομίζω ότι κρύβεται πολύ μεγάλης σημασίας προσφορά στη νεοελληνική τέχνη και ευρύτερα στον νεοελληνικό πολιτισμό. Το γεγονός επιπλέον ότι το έργο του Καμπανέλλη αποτέλεσε και αποτελεί "καθρέφτη της συλλογικής μας συνείδησης" (Κ. Γεωργουσόπουλος), όπως το έργο άλλων με...
Ο λαγός, η χελώνα και το ασθενοφόρο
Χρυσοχόος Νίκος
Κέδρος (2006)
Έπιασε το σουβλάκι με ευλάβεια όπως ο τραγουδιστής το μικρόφωνο, περιποιήθηκε πρώτα το χαρτί περιτυλίγματος με τον τρόπο που η μάνα διορθώνει τη γραβάτα του γιου της πριν από την παρέλαση, το έσπρωξε προς τα κάτω βίαια και αποφασιστικά με τη λαχτάρα του πεινασμένου εραστή μπρος σε εξώπλατο, βύθισε τα δόντια του αργά αλλά με πάθος στο λωτό, όπως η τίγρη συνθλίβει το κορμί της εξαντλημένης αντιλόπης, και αναφώνησε μπουκωμένος: "άλλο ένα, φίλε". Στη δεύτερη μπουκιά του το χαρτί έγινε μονομιάς σαΐτα που διέσχισε τον ορίζοντα απ' τον πάγκο μέχρι το σκουπιδοτενεκέ διαγράφοντας μι...