Σχοινάς Ανδρέας
Ο Ανδρέας Σχοινάς γεννήθηκε το 1950 στη Νίκαια του Πειραιά. Σπούδασε αρχιτεκτονικό σχέδιο και εργάστηκε επί δεκαετία σε τεχνικό γραφείο. Το 1987 παρακολούθησε το σεμινάριο φωτογραφίας τού Πλάτωνα Ριβέλλη και άρχισε να εργάζεται αρχικά στο φωτογραφικό κατάστημα "Φωτοχώρος" και στη συνέχεια στο σωματείο "Φωτογραφικός Κύκλος", του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου από την ίδρυσή του το 1988 έως και σήμερα. Μέχρι και το 2006 ήταν υπεύθυνος σκοτεινού θαλάμου στον "Φωτογραφικό Κύκλο" και δίδασκε την πρακτική των εμφανίσεων και εκτυπώσεων στα μέλη και στους μαθητές των σεμιναρίων. Από το 1995 ξεκίνησε τη φωτογράφιση γάμων και βαφτίσεων, τομέας με τον οποίο ασχολείται ακόμα και στον οποίο διακρίνεται ιδιαίτερα. Ο Ανδρέας Σχοινάς έχει λάβει μέρος στις πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις του "Φωτογραφικού Κύκλου" και έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις στον "Φωτοχώρο" στην Αθήνα, δύο στο Γαλλικό Ινστιτούτο στη Θεσσαλονίκη, μία ατομική έκθεση στο "Πολιτιστικό Στέκι Διάβαση" και μία στη σχολή "Ελληνογερμανική Αγωγή". Φωτογραφίες του περιλαμβάνονται στα ομαδικά λευκώματα του "Φωτογραφικού Κύκλου" και σε τρεις μονογραφίες του με τους τίτλους "Γειτονιά", "Ημέρα γάμου" (εκδόσεις Φωτοχώρος) και "Το γιαπί" (Ελληνογερμανική Αγωγή).
Ανδρέας Σχοινάς: Φωτογραφίες
Φωτοχώρος (2011)
[...] Μέχρι σήμερα η χειροκίνητη Nikon και ο τριανταπεντάρης φακός είχαν γίνει προέκταση του βλέμματος του. Εύχομαι η αναπόφευκτη μεταπήδηση στις ψηφιακές Nikon και στους επίσης αναπόφευκτους φακούς ζουμ να μην παρασύρουν με τη γοητεία και τις ευκολίες τους τη ματιά του Ανδρέα, εκτός πάλι και αν ταρακουνώντας τον δώσουν αφορμή για κάτι νέο που αποκλείεται έτσι κι αλλιώς να είναι αδιάφορο. Η περιέργεια του Ανδρέα τον έκανε συχνά να στραφεί και σε άλλα φωτογραφικά θέματα, διαφορετικά από αυτά στα οποία διακρίνεται η ποιότητα και το ύφος του. Έκανε έτσι πολλά πορτρέτα, ακόμ...
Με ορθάνοιχτα μάτια
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Καστανιώτη (2004)
Εννέα συγγραφείς κλήθηκαν ν' αποτυπώσουν με το δικό τους βλέμμα την ελληνική πραγματικότητα. Αυτή που θεωρούν αθέατη ή θαμπή για τους αμύητους. Εννέα φωτογράφοι καταθέτουν την προσωπική τους άποψη για την εικόνα της ελληνικής εμπειρίας με εκστατικό, ειρωνικό, σκληρό και κάποτε ρομαντικό τόνο. Η αρχική ιδέα του βιβλίου προήλθε από το χάσμα που πάντοτε ανοίγεται ανάμεσα στην ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας και στον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως και η άποψη των Ελλήνων συγγραφέων για το είδωλο που νομίζουν ότι η Ελλάδα παρουσιάζει πρ...