Porchia Antonio
Ο Antonio Porchia γεννήθηκε το 1886 στην Καλαβρία όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Πολύ νέος μετανάστευσε στην Αργεντινή και εγκαταστάθηκε στο Μπουένος Άιρες, απ' όπου δεν απομακρύνθηκε ως το θάνατό του, το 1968. Άνθρωπος απλός, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, άσκησε διάφορα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πονταδόρος στο λιμάνι, εργάτης τυπογραφείου, κεραμουργός, ξυλουργός κ.ά.) και έγραψε ένα και μοναδικό μικρό βιβλίο αφορισμών στα ισπανικά, τις "Φωνές" ("Voces", 1943). Η φήμη του στο εξωτερικό απλώθηκε μετά την ανακάλυψη του έργου από τον Γάλλο ποιητή και κριτικό Roger Caillois, ο οποίος το μετέφρασε και το τύπωσε στη Γαλλία το 1949. Οι ακαθορίστου είδους, σύντομες φράσεις των "Φωνών" τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον του Χένρι Μίλλερ και των υπερρεαλιστών, μεταξύ άλλων, και ο συγγραφέας προσκλήθηκε στη Γαλλία. Αρνήθηκε όμως, ευγενικά, με τη χαρακτηριστική φράση: "Οι αποστάσεις δεν έκαναν τίποτα. Όλα είναι εδώ.". Η φήμη που ακολούθησε τον άφησε ανεπηρέαστο, εκτός από μερικούς φίλους και συνομιλητές που προσήλκυσε στο σπίτι του, στη συνοικία Ολίβος του Μπουένος Άιρες, όπου συνέχισε να ζει καλλιεργώντας τον κήπο με τις τριανταφυλλιές του.
Φωνές
Porchia Antonio
Bibliotheque (2020)
Ο άνθρωπος βρίσκεται σε όλα σαν ένα πράγμα εσωτερικό, χωρίς ένα παράθυρο φωτός.
Φωνές
Porchia Antonio
Ίνδικτος (2007)
"Έρχομαι από το πεθαίνω, όχι από το έχω γεννηθεί. Με το έχω γεννηθεί πάω." "Κοιμώμενος ονειρεύομαι αυτό που και ξυπνητός ονειρεύομαι. Και το όνειρό μου είναι συνεχές." "Οι πληγές είναι φωλιές από άνθη." "Όταν δεν βαδίζω στα σύννεφα, βαδίζω σαν χαμένος." "Ο έρωτας είναι άσχημη πληγή, αλλά σκεπάζεται με άνθη, και τα άνθη είναι όμορφα" "Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει!" "Μετά αφού ήπια το περιεχόμενο της κούπας μου, ξεχείλισε η κούπα μου." "Ο πατέρας μου, φεύγοντας, δώρισε μισόν αιώνα στην παιδική μου ηλικία." "[...] Από τη δεκαετία...
Επιλογή από τις Voces
Porchia Antonio
Στιγμή (2007)
Οι αφορισμοί διατρέχουν τον κίνδυνο να εκληφθούν ως απλές λεκτικές εξισώσεις. Μας βάζουν στον πειρασμό να τους θεωρήσουμε έργο της τύχης ή έργο συνδυαστικής δεξιοτεχνίας. Αυτό όμως δεν ισχύει στην περίπτωση του Νοβάλις, του Λαροσφουκώ ή του Αντόνιο Πόρτσια. Στους δικούς τους αφορισμούς ο αναγνώστης αισθάνεται την άμεση παρουσία του ανθρώπου και του πεπρωμένου του. Οι αφορισμοί που περιέχονται στις "Φωνές" οδηγούν πολύ πιο πέρα από το γραπτό κείμενό τους· δεν είναι μια κατάληξη αλλά μια απαρχή. Δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν εντύπωση. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο συγγ...