Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Χαρακτήρες υπαρκτοί αλλά αθόρυβοι, το απρόσωπο πλήθος στις ιστορικές φωτογραφίες. Άνθρωποι που δεν διαδραμάτισαν κανέναν σπουδαίο ρόλο στις μεγάλες και κομβικές στιγμές της νεότερης Ιστορίας αλλά αφηγούνται το αποτύπωμα που αυτή άφησε στις ζωές τους. Αντιήρωες, προσηλωμένοι στις καθημερινές ανάγκες. Οι μαρτυρίες τους ξεδιπλώνουν κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές πτυχές του ελληνικού δημόσιου βίου από τον Μεσοπόλεμο έως την απριλιανή δικτατορία, ιδωμένες υπό το πιο ταπεινό πρίσμα. Οι κομπάρσοι δεν είναι παρά μια ωδή στο μεγαλείο της ασημαντότητας.

Τον Αύγουστο του 1944, δύο περίπου μήνες πριν από την Απελευθέρωση, οι κατοχικές δυνάμεις πραγματοποίησαν ένα από τα τελευταία τους μπλόκα στην Αθήνα. Ο Παύλος Μώτος συνελήφθη μαζί με εκατοντάδες άλλους και στάλθηκε ως εργάτης-όμηρος σε στρατόπεδο εργασίας, στο Κάισλινγκεν της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Ένα χρόνο μετά και αφού είχε απελευθερωθεί, κατέγραψε την εμπειρία του σε ημερολόγιο, που παρέμεινε ανέκδοτο για σχεδόν επτά δεκαετίες έως ότου παραδόθηκε από τον γιο του στην ερευνήτρια Ιστορίας Μαρία Σαμπατακάκη. Δίχως να απαντιέται η συμβατική μορφή της αντίστασης στην ιστορία...

Μια δραματική μαρτυρία σε πρώτο πρόσωπο που αποτυπώνει την κοινωνική πραγματικότητα της χρεωκοπημένης Ελλάδας του Μεσοπολέμου, καθώς και της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου, όπως την έζησε η αφηγήτρια Ιωάννα (Ζαννιά) Κότσικα. Η Ζαννιά γεννήθηκε το 1912 σε ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας. Λόγω της οικονομικής κρίσης που είχε ξεσπάσει το 1930, εγκατέλειψε τη γενέτειρά της το 1932 αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Τα περιστατικά του πολυτάραχου βίου της τα διηγήθηκε έξι μήνες πριν τον θάνατό της στην ιστορικό Μαρία Σαμπατακάκη, η οποία κατέγραψε ακέραιη τη μαρτυρία (με ελ...

Στις 26 Ιουλίου 1822 η καταπονημένη στρατιά του Δράμαλη, στην προσπάθειά της να υποχωρήσει προς την Κόρινθο, επιχείρησε να περάσει από τα κακοτράχαλα στενά των Δερβενακίων. Εκεί έπεσε στην αριστοτεχνική παγίδα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και υπέστη τρομερή καταστροφή. Τις επόμενες ημέρες η ανυπόφορη δυσοσμία από τα άταφα πτώματα και τα σμήνη των όρνεων που συγκεντρώθηκαν εκεί για να κορέσουν την πείνα τους συνέθεταν ένα σκηνικό κόλασης. Επί πολλά χρόνια το πλήθος των οστών τα οποία παρέμεναν στη «χαράδρα του θανάτου» ήταν οι απτές αποδείξεις μιας από τις μεγαλύτερες πανωλε...

Στη σημερινή Ελλάδα, μετά από αρκετές δεκαετίες ατέρμονων διαδικασιών με στόχο την εξεύρεση βιώσιμης λύσης του Κυπριακού Ζητήματος, πολλοί συμπατριώτες μας αποκαλούν αυτό το δυσεπίλυτο πρόβλημα «Ζήτημα των χαμένων ευκαιριών». Είναι όμως πράγματι έτσι; Πώς φθάσαμε, άραγε, από τη διεκδίκηση του αναφαίρετου δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του συντριπτικά πλειοψηφούντος ελληνικού πληθυσμού του νησιού, στην τουρκική εισβολή του 1974 και στην ουσιαστική προσάρτηση του ευφορότερου 40% της έκτασής του στην Τουρκία; Πώς κατέληξαν οι δύο σύγχρονοι «εθνάρχες», ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος κα...

Στην προσπάθειά της να προστατεύσει τους υπόδουλους αδελφούς και να απελευθερώσει τα πατρογονικά εδάφη της Ιωνίας, η Ελληνική Στρατιά Μικράς Ασίας πέρασε τον ποταμό Σαγγάριο τον Αύγουστο του 1921. Αντικειμενικός της σκοπός ήταν η κατάληψη της Άγκυρας και η εξουδετέρωση της ισχυρότερης βάσης του κεμαλικού κινήματος. Στα κακοτράχαλα υψώματα ανατολικά του ποταμού, επί 25 συνεχείς ημέρες Έλληνες και Τούρκοι αγωνίστηκαν σκληρά για τη νίκη, την οποία στο τέλος πέτυχαν όχι οι νικητές επί του πεδίου Έλληνες αλλά οι νικητές επί της στρατηγικής Τούρκοι. Οι "Μεγάλες Μάχες" παρουσι...

Aπό τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους το 1830 έως το δημοψήφισμα του 1974, ο βασιλικός θεσμός (και ειδικότερα η δυναστεία των Γκλύξμπουργκ) έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Η ανάμιξη των βασιλέων και οι παρεμβάσεις τους στα πολιτικά πράγματα αποτελούσαν συνηθισμένη πρακτική, συχνά με αναπόφευκτη συνέπεια πολιτειακές παρεκκλίσεις, πολιτικές επιπλοκές και πρόκληση κοινωνικών εντάσεων οι οποίες ορισμένες φορές έφθαναν μέχρι τα όρια της εμφύλιας σύγκρουσης (Εθνικός Διχασμός, επακόλουθα της μικρασιατικής καταστροφής). Υπό αυτές τις συνθήκες, η κατάργηση της...

Ονόματα όπως αυτά του Σπάρτακου, του Λούθηρου, του Κρόμβελ, του Ροβεσπιέρου, του Γαριβάλδη, του Λένιν, του Τρότσκι, του Τσε Γκεβάρα και του Μάο Τσε Τουνγκ έχουν ταυτισθεί διαχρονικά στη συλλογική συνείδηση με επαναστάσεις που συγκλόνισαν τα κοινωνικά συστήματα της εποχής τους. Τα άτομα αυτά προκάλεσαν αιματηρές συγκρούσεις, ανατρέποντας πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές αντιλήψεις αιώνιων και επιβάλλοντας δια της βίας νέες πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές ιδέες που άφησαν ένα ανεξίτηλο στίγμα και άλλαξαν την πορεία του κόσμου για μεγάλες χρονικές περιόδους....

Ποια θα ήταν η εξέλιξη της νεώτερης Ελλάδας εάν δεν είχε δολοφονηθεί ο Ιωάννης Καποδίστριας; Αραγε θα είχε συμβεί ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος εάν δεν είχε σκοτωθεί ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος στο Σεράγεβο; Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν χάσει τον Πόλεμο του Βιετνάμ, εάν το νήμα της ζωής του Τζων Κέννεντυ δεν είχε διακοπεί τόσο πρόωρα στο Ντάλλας; Η σύγχρονη πολιτική ιστορία είναι γεμάτη από παρόμοια αναπάντητα ερωτήματα τα οποία έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το χέρι ενός (ή περισσότερων) δολοφόνων που άλλαξε δραματικά, αλλά και μοιραία και καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις, συ...

H ήττα της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα τον Μάιο του 1941 έφερε και στη χώρα μας τα δεινά που υφίσταντο οι υπόλοιπες κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια όμως της τετραετούς κατοχής (1941-44) οι Έλληνες πλήρωσαν αναλογικά πολύ μεγαλύτερο τίμημα από άλλους κατεχόμενους λαούς. Μια αναπάντεχη συγκυρία παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση εκτεταμένου λιμού που καταδίκασε σε αργό θάνατο από ασιτία μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κυρίως των αστικών κέντρων. Ιδιαίτερα κατά τον τραγικό χειμώνα του 1941-42 η πείνα ήταν το άμεσο αίτιο για το 50% του συνόλου των θαν...