Καραγιάννη Χριστίνα Α.
Γεννήθηκε στην Άρτα. Είναι πτυχιούχος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας και του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Εργάζεται ως δασκάλα και έχει αναλάβει ετήσια περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προγράμματα και έγραψε θεατρικά σκετς και έργα, παραμύθια και διηγήματα. Το 2006 επιμελήθηκε την "Ανθολογία Αρτινών Συγγραφέων" της Εταιρείας Εθελοντισμού Άρτας. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: - "Πηγή πυρός", εκδόσεις Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη, 2007. - "Τα τραγούδια της παρέας" (μελοποιημένοι στίχοι), εκδόσεις Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη, 2007 - "Τα φτερά της πεταλούδας", εκδόσεις Ξάστερον, Αθήνα, 2009 (μεταφρασμένο και στην αγγλική γλώσσα). Το 2007-2009 μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Ιωαννίνων. Συνέγραψε άρθρο στο επιστημονικό περιοδικό "...στα γράμματα" και εκπόνησε διπλωματική εργασία με τίτλο "Κ.Π. Καβάφης, Η υπεροχή της μοναδικότητας". Γράφει άρθρα και κριτικές για άλλους συγγραφείς σε περιοδικά και τοπικές εφημερίδες (Άπειρος Χώρα, κ.α.). Βραβεύτηκε με Α΄Βραβεία και επαίνους σε πολλούς ποιητικούς διαγωνισμούς: Από την πολιτιστική εταιρεία "Αργοναύτες", από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, από το περιοδικό "Κελαινώ", από την Ένωση Συγγραφέων και Λογοτεχνών Ευρώπης, από την Ενωτική Πορεία Συγγραφέων (ΕΠΟΣ) και την Ένωση Σμυρναίων Μικρασιατών Β.Ε. Ποιήματά της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Κελαινώ", στο περιοδικό "Ομπρέλα" κ.α. Τα ποιήματά της ανθολογήθηκαν στις εγκυκλοπαίδειες Ένωσης Συγγραφέων και Λογοτεχνών Ευρώπης, την εγκυκλοπαίδεια Λογοτεχνών "Χάρη Πάτση" κ.α.
Το πάρασμα των μουσώνων
Καραγιάννη Χριστίνα Α.
Βεργίνα (2011)
Μαζεύουμε σπυρί σπυρί τις μνήμες από κει που τις αφήσαμε γυρίζοντας πίσω. Σε γνώριμα μονοπάτια που περπατήσαμε. Σε πόλεις που έχουν στο κούτελο τα χνάρια μας. Βαδίζουμε στις μεγάλες άγνωστες πολιτείες του χθες... Στα μάτια μας ένας ήλιος που ανέτειλε στις καρδιές μας, Στα μπερδεμένα μαλλιά μας κρύβεται το αναμάλλιασμα από τον θερμό μας άνεμο. Πού και πού σα φωτορυθμικά άναβε κανένα αστέρι να μας λέει πού βρισκόμαστε... ...Μαζί μας οι μελαμψές σκιές να μας ακολουθούν. Να σέρνουν τα βήματά τους κρατώντας τα μαντίλια στα χέρια τους. Αυτοί περιμένουν τους Ανέμους....