Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Διαβάζοντας ένα ποίημα μπαίνεις στον κόσμο του ποιητή. Διαβάζοντας ένα καλό ποίημα μεταφέρεσαι σε έναν χώρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, είναι σαν μία ανακάλυψη. Διαβάζοντας ένα πολύ καλό ποίημα τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μία έκπληξη, σε μία αποκάλυψη, κάτι σε συνεπαίρνει, κάτι ξυπνά μέσα σου και σε ωθεί να το συγκρίνεις με άλλα ποιήματα και ποιητές που σε έχουν συνεπάρει. Ο όγκος των ποιητών και ποιητριών στον ανά χείρας τόμο δεν παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις. Πώς το 'πε ο Σεφέρης; "Λίγες οι νύχτες με φεγγάρια που μ' άρεσαν". Λίγα τα ποιήματα στον τόμο του 2018 που ξυπνάν κάτι...

Σε μια εποχή ταραχής, απελπισίας και ηθικών συγκρούσεων οι ποιητές της Ελλάδας εξακολουθούν να ερευνούν όχι μόνο τις πηγές της κρίσης με τις πολλαπλές εκδηλώσεις της, αλλά και καινούργιους δρόμους για ανανέωση. Αυτή η συλλογή -με τη δραματική ποικιλία μορφών, συναισθημάτων και αποχρώσεων- προσφέρει στον αναγνώστη μια πλούσια εμπειρία της σύγχρονης Ελληνικής ποίησης παραστατικά παρουσιασμένης από τον Robert και τη Despina Crist σε δίγλωσση μορφή. Συμμετέχουν οι: Αργυρός-Ιωάννης Πρωτοπαπάς, Ιωάννης Μασμανίδης, Τάσος Σ. Μάντζιος, Αθηνά Τιτάκη, Μαρία Μανδάλου, Βίκυ Δερμάνη,...

Η ΜΠΑΝΤΑ Ένας αγέρας αδιάκοπος τα κορμιά των ανθρώπων στεγνώνει. Οι μέρες μονότονα περνούσαν άλλοτε πίσω από τα παράθυρα κι άλλοτε κάτω απ' τ' ανελέητο καλοκαιριού το φως. Οι ώρες κυλούσαν αργά μέχρι να φτάσει το δειλινό απ' έναν ροζ και μαβί ουρανό υποκάτω. Τις νύχτες οι νεκροί μουσικοί κατέβαιναν στην κοιλάδα και έπαιζαν τα τύμπανα και τις τρομπέτες τους, μ' έναν τρόπο υπέροχα θρηνητικό. Η πάντα παρούσα τους θλίψη, ρεύμα δυνατό, άγρια περιδινείτ' εκεί παθιασμένα γεμάτη από λεβάντες θροΐζουσες και μοσχομυριστές. Η μπάντα των νεκρών, που ολόκληροι αιώνες καρτερίας...

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΒΡΟΧΩΝ Tα νερά των βροχών που απ' τον ορίζοντα έρχονται πέφτουν μ' ορμή στη μήτρα της γης τρυπώνουν από πηγές αναβλύζουσες πορφύρας γεννιούνται άνθη χορεύουν οι ελιές στη θάλασσα κατεβαίνοντας τα καρποφόρα κλαδιά της πνίγονται στα κύματα λόγια μυστήρια σε χλοοτάπητες σπέρνονται σ' αφίλητο λαιμό φίδι τυλίγεται συρίζοντας στην παγωνιά ενός δάσους κατάλευκου νύφες επτά με πέπλα σχισμένα και πόδια γυμνά έναν ήλιο σακάτη νυμφεύονται

ΤΙΜΩΡΟΣ Σε νύχτα μετέωρη ατσάλινος ήρθες με χέρια ακάνθινα και ματωμένα φορώντας των νικητών το ένδυμα γυμνός μέσα σε πανοπλία ηφαίστεια γυρνώντας το στρόβιλο των νεκρών πηγών έως τριγμού οστών σφίγγοντας τη μέγγενη με μάτι αγριεμένο πουλιών τυφλών φτύνοντας ψυχές εκπορνευμένες σαλτιμπάγκων παλουκώνοντας κρανία χωρίς έλεος και μύρα μαύρος καβαλάρης και μοναχικός εγώ ειμί ο τρόμος, δήλωσες εγώ ειμί ο Τιμωρός

Ως πότε; Εσύ ο γητευτής των άλικων πόθων μου που με ανάσες καυτές τις νύχτες μου θρέφεις ως πότε; με ρωτάς κι εγώ σου απαντώ: μέχρι να διαλυθούν τα κύτταρα του κόσμου

Νυχτερινό πρελούδιο Ρόδο σκοτεινό μέσα στη νύχτα κι ούτε φεγγάρι ούτε ήλιος φλογερός τα βυθισμένα χείλη να ματώσει...

ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ Ότι απέμεινε για να κατέχουμε ένα κομμάτι θάλασσα και λίγες μικρές βαρκούλες να ταξιδεύουν όνειρα στους τόπους της γαλήνης

Ανθολογούνται επίσης οι ποιητές: Ματθαίος Κοντογιώργης, Γιάννης Κοντός, Δημήτρης Κοσμόπουλος, Στράτος Κοσσιώρης, Θεώνη Κοτίνη, Χρήστος Κούκης, Γιάννης Λειβαδάς, Ιουλίτα Λειβαδίτη, Χριστόφορος Λιοντάκης, Βαγγέλης Λουλαδάκης, Ευγενία Λουπάκη, Σ. Λυγέας, Βασίλης Μαραγκός, Ελένη Μαρινάκη, Γιώργος Μαρκόπουλος, Θανάσης Μαρκόπουλος, Δημήτρης Μαρούλης, Σωκράτης Μαρτίνης, Κώστας Μαυρουδής, Ανέστης Μελιδώνης, Πέννυ Μηλιά, Αλέξανδρος Μηλιάς, Αγγελική Μητσολίδου, Θανάσης Γ. Μίχος, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Άννα Νιαράκη, Τόλης Νικηφόρου, Λιλή Ντίνα, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Απ...

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Ταξίδι ξεκινά ανεμπόδιστο από μάτια χορτάτα ερημιά ποτίζει αποξηραμένο δέρμα χαράζει αυλάκια αψηφά πόρους τρωκτικά συνθλίβει αγριολίθαρα κυοφορώντας κύκλους επάλληλους μιμείται μπόρες ουρανών και οιμωγές Ικάρων ανεμπόδιστο κυλά σε χωμάτινο χαλί το δάκρυ

ΣΤΟΥΣ ΒΑΘΥΚΟΛΠΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ ΣΟΥ εγώ, η ανονείρευτη ταξίδεψα πολύ. Έτσι. Ιχνογραφώντας βήματα σε τόπους ανεξήλιους. Στα μάτια σου.