Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε εποχές κρίσης όπως η σημερινή, ο πολιτισμός είναι ζωτικός παράγοντας για την κοινωνική συνοχή. Τo 2012 ιδρύθηκε στην Ελλάδα ο Κύκλος Ποιητών, η πρώτη λέσχη ποιητών στην χώρα μας, ένας από τους στόχους του οποίου είναι η διαρκής και δημόσια επικοινωνία της ποίησης με το κοινό. Δεύτερος μεγάλος στόχος του η οργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (Athens World Poetry Festival), σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το Μουσείο Μπενάκη. Εφέτος πραγματοποιείται το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης, με συμμετοχή της Dream Τeam της παγκόσμιας ποίη...

"Χνάρια λαφριά" είναι μια σειρά ποιήματα που λειτουργούν αυτόνομα αλλά διαπνέονται από ένα κοινό αίσθημα. Ότι η ζωή είναι δύσκολη αλλά αξίζει τον κόπο. Έχει στιγμές δυνατής έντασης, που πολλές δεν είναι και κρατούν λίγο, αλλά βοηθούν στη συνέχεια το προχώρημα του δρόμου. Όπως όταν δεχόμαστε απρόσμενα ένα δώρο δίχως να ξέρουμε από πού ή από ποιον, αλλά το βάζουμε στην τσέπη και πηγαίνουμε ελαφρότεροι. Την ανάκληση της εμπειρίας εκείνης που μας συντροφεύει κι όταν την έχουμε ξεχάσει επιχειρούν αυτά τα ποιήματα.

Η ζωή, η φύση, η τέχνη, και το είδωμά τους από τον άνθρωπο, είναι το κέντρο στη λογοτεχνία του Γιώργου Μπρουνιά. Με εικόνες που ανασύρονται από παλιά και σημερινά βάθη, στοχαστικά πλεγμένες σε αξιώματα και επινοήσεις, συλλαβίζεις πάλι από την αρχή, διαβάζοντας τα ποιήματα της συλλογής "Τέντα στον αέρα", το χώρο και το χρόνο, στα ελληνικά μας, μετά το 1950. "Η ζωή ως κούραση, ως πλήγματα, δεν παραβλέπεται, από κάτω όμως αναβλύζει μια μυστική πηγή φρεσκάδας, όχι ανίδεη, γιατί στο χαμόγελό της διακρίνει κανείς θαμπές κηλίδες αίματος." [...] ΧΕΙΡΑΨΙΑ Οι μέρες μου δ...

Μέσα από τη ποίηση αυτή που το πρώτο τεύχος της εμφανίστηκε πέρισυ με τίτλο "Συντροφιά" και τούτο είναι μόνο το δεύτερο, ο κόσμος ανακαλύπτεται και εμφανίζεται σαν κάτι πολύ απλό και αισθητό όπως είναι τα πράγματα και τα φυσικά φαινόμενα και ταυτόχρονα σαν κάτι το μυστικό και αναζητήσιμο πνευματικά το οποίο βρίσκεται στο βάθος του βιώματος του. "Μια ποιητική που, μακριά από τον νεοελληνικό αρνητισμό και τη φιλολογία του τραύματος, σώζει τα φαινόμενα συντονίζοντας την ανάσα της με την ασύνορη πνοή του πλατύτερου κόσμου." (Γιάννης Πατίλης, περ. Πλανόδιο, Ιούνιος 2006) «Πλα...

ΕΠΙΘΥΜΙΑ Η αγκαλιά της βροχής μουσκεύει τα δέντρα αλλά δεν ξέρουμε όταν τ' αγγίζουμε αν είναι δικοί τους χυμοί που ξεχείλισαν και τρέχουνε ή δικοί μας Τ' αγκαλιάζουμε όμως κι εμείς προσδοκώντας η υγρασία τους να περάσει στα χέρια μας να ποτίσει και το δικό μας κορμί κι από εκεί να κατέβει στα πόδια και σαν τους μυθικούς θεούς μαζί να ριζώσουμε στο χώμα.

Με την καθαρότητα ενός τοπίου που προβάλλει σιγανά μέσα από την ομίχλη, όταν τη διαλύει ο ήλιος, φθάνει στο σύγχρονο κόσμο η ιαπωνική ποίηση υπενθυμίζοντας ότι η ομορφιά δεν είναι ζήτημα διαστάσεων αλλά μέτρου και αναλογίας. 38 ποιητές και ποιήτριες, με ένα ή περισσότερα έργα τους, καθώς και έξι ποιήματα ανωνύμων, καλύπτουν 11 αιώνες μεγάλης εκλέπτυνσης. Το πρόσθετο (συν 1) ποίημα γράφτηκε από τον παλιότερο Κινέζο ποιητή Λι Πο (στην Ιαπωνία είναι γνωστός σαν Ριχάκου).

Με την καθαρότητα ενός τοπίου που προβάλλει σιγανά μέσα από την ομίχλη, όταν τη διαλύει ο ήλιος, φθάνει στο σύγχρονο κόσμο η ιαπωνική ποίηση υπενθυμίζοντας ότι η ομορφιά δεν είναι ζήτημα διαστάσεων αλλά μέτρου και αναλογίας. 38 ποιητές και ποιήτριες, με ένα ή περισσότερα έργα τους, καθώς και έξι ποιήματα ανωνύμων, καλύπτουν 11 αιώνες μεγάλης εκλέπτυνσης. Το πρόσθετο (συν 1) ποίημα γράφτηκε από τον παλιότερο Κινέζο ποιητή Λι Πο (στην Ιαπωνία είναι γνωστός σαν Ριχάκου).

Το γήπεδο αυτό που απόψε σε μια καλή στιγμή αντίκρισα ν' απλώνεται μπροστά μου, σαν πράσινος ορίζοντας σε βάθος, θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ με την ίδια όρεξη όπως όταν το 'χα πρωτοδεί; Το χωράφι εκείνο με το χορτάρι φουντωμένο και το παιδί που έτρεχε στην άκρη του να φτάσει εκεί όπου έδυε ο ήλιος, δίχως να το νοιάζει αν πληγώνει τα γόνατά του, επειδή σηκωνότανε ξανά και πάλι έτρεχε (γιατί του άρεσε να τρέχει μες στο μακρύ χωράφι με τα γόνατα γδαρμένα απ' τις μολόχες που πάνω τους έπεφτε για να φτάσει ως εκεί που τέλειωνε το γήπεδο και βασίλευε ο ήλιος), άραγε θα μπορέσω να...

25/11/88 Απόψε έφαγα ένα ωραίο βραστό στου Θεολόγου, που, αφότου πέθανε, η ταβέρνα του έγινε πιο σοβαρή. Ο Πέρη exalte με τη Μαφία, ο Νίκος πιο κόκκινος, κι η Τζούλια, που σε κάποια στιγμή με χτύπησε στην πλάτη. Είδα στην αλέα του Ζαππείου, μες στη φωτεινή δέσμη που έριχνε ο φανοστάτης, ένα κοπάδι φύλλα να τα παρασέρνει ο αέρας και να τα φυσά κατά τη νύχτα. 26/11 Μετά την χθεσινοβραδινή νεροποντή, που με βρήκε ξαπλωμένο στο κρεββάτι, αλλά όχι κοιμισμένο, με ξύπνησε το μεσημέρι τηλεφώνημα της Θεώνης. Εκείνη τρόμαξε στο χαμόσπιτο που νοίκιασε στο Αιγάλεω και που έμπασε νερ...