Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο συγκεκριμένο έργο η λογική αλυσίδα των συλλογισμών διακόπτεται κάθε τόσο, αφού οι ήρωες βγάζουν το ένδυμα του όλου και ντύνονται αυτό του ηθοποιού που υποδύεται τον ρόλο. Έτσι, η φαινομενικά δραματική εξέλιξη του έργου διακόπτεται και το κοινό ταξιδεύει τη μια στη δραματουργία και την άλλη στην πραγματικότητα. Όμως ποια πραγματικότητα, όταν και αυτή είναι προκατασκευασμένη και προορισμένη να διακόψει τη δράση, για να τη συνεχίσει φυσικότατα λίγο αργότερα; Οι θεατές δεν ταυτίζονται με τους ήρωες του έργου, διότι διαμεσολαβούν ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί ως θεατρικές Οντ...

Τα δύο μονόπρακτα που παρουσιάζονται εδώ είναι έργα της ώριμης ηλικίας του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ (1849-1912) και διαπνέονται από την κυριότερη εμμονή του -νευρωσικού αλλά και μεγαλοφυούς- συγγραφέα: την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ του ζευγαριού και τις ολέθριες επιπτώσεις που έχει αυτή στις διαπροσωπικές σχέσεις τους. Ο Στρίντμπεργκ είναι μοναδικό φαινόμενο συγγραφέα που μεταποιεί σε τέχνη τις μονομανίες του και δίνει καλλιτεχνική μορφή στις νευρώσεις του. Ίσως αυτό τον συντηρεί, τον σώζει από το βύθισμα στο σκότος και στην τρέλα και, ταυτόχρονα, λειτουργεί ως θεραπευτική...

Υπάρχει κοινός άξονας στα δύο έργα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό: ένα περίπου ρεαλιστικό πλαίσιο, που γρήγορα μετατρέπεται σε σχόλιο της κοινωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι μια συνομιλία του ονείρου με τον εφιάλτη, που σαρκάζει την ίδια την πλοκή των έργων, απογυμνώνει τους χαρακτήρες τους και με την ηθελημένη μελοδραματική έξαρσή τους μας οδηγεί σ' ένα δυσδιάκριτο μεν, αληθινό δε όριο: το σύνορο μεταξύ τραγωδίας και παρωδίας. Στον χώρο όπου διαδραματίζονται αυτά τα δύο έργα λιγοστεύει το φως και αρχίζει να κυριαρχεί το σκοτάδι, όμως κάθε τόσο οι ήρωές τους φωτίζ...

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ υπήρξε ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας της Αναγέννησης. Απαράμιλλος ποιητής και αξεπέραστος δραματουργός, το έργο του παραμένει διαχρονικό και ανατέμνει όλα τα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Το "Ανθολόγιο" περικλείει όλη τη μαγεία της τέχνης του μεγάλου ελισαβετιανού. Όλος ο Σαίξπηρ σε έναν και μόνο τόμο. Απόσταγμα των σημαντικότερων στιγμών του, αποθησαυρίζει στις σελίδες του το σαιξπηρικό έργο και καταδεικνύει ότι παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Ένα έργο που πάντα θα μας μαγεύει και που πάντα διαβάζεται με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια...

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ υπήρξε ο κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας της Αναγέννησης. Απαράμιλλος ποιητής και αξεπέραστος δραματουργός, το έργο του παραμένει διαχρονικό και ανατέμνει όλα τα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Το "Ανθολόγιο" περικλείει όλη τη μαγεία της τέχνης του μεγάλου ελισαβετιανού. Όλος ο Σαίξπηρ σε έναν και μόνο τόμο. Απόσταγμα των σημαντικότερων στιγμών του, αποθησαυρίζει στις σελίδες του το σαιξπηρικό έργο και καταδεικνύει ότι παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Ένα έργο που πάντα θα μας μαγεύει και που πάντα διαβάζεται με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια...

Έργο γραμμένο το 1753, από τα πολλά σχεδόν ίδια που έγραψε ο Γκολντόνι εκείνη την εποχή. Η επιρροή της Κομμέντια ντελ Άρτε στα έργα της περιόδου αυτής είναι φανερή, αφού χρησιμοποιεί ως και τα ονόματά της (Παντελόνε, Μπριγκέλλα κ.τ.λ.). Όμως, ήδη παρατηρούμε μια προσπάθεια του συγγραφέα να διαφοροποιηθεί από τις αυτοσχέδιες κωμωδίες της Αναγέννησης. Με το έργο αυτό αντιδρά στην προκαθορισμένη φόρμα της κωμωδίας χωρίς κωμική επινοητικότητα, και εισάγει μια νεοπαγή τακτική, τη «λογική και την ηθικολογία της καθημερινότητας». Υπηρέτριες και υπηρέτες μιλάνε αποφεύγοντας τους πρ...

Ο "Κοριός" είναι μια σατιρική βιτριολική κριτική στην εφαρμογή της μαρξιστικής θεωρίας. Σε περιβάλλον που θυμίζει έργα του Κάφκα, οι ήρωες του έργου κινούνται σαν μαριονέτες ενός συστήματος που καταπιέζει το άτομο, μη δίνοντάς του ταυτόχρονα το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστεί. Μέσα σε ατμόσφαιρα που δεν επιτρέπει στον πολίτη να ανασάνει, οι ήρωες του Μαγιακόφσκυ αναζητούν απεγνωσμένα συγκινήσεις σε συναισθήματα όπως ο έρωτας και η φιλία, δεν τα βρίσκουν, και λυγίζουν κάτω από τον κρατικό ζυγό. Ο ήρωας του έργου, Πρισύπκιν, γίνεται στο τέλος έκθεμα σε ζωολογικό κήπο, μαζί με έ...

Η συνύπαρξη στο ίδιο βιβλίο δύο μονόπρακτων διαφορετικών συγγραφέων δεν είναι τυχαία: και τα δύο πραγματεύονται το αφόρητο βάρος της μοναξιάς που αισθάνεται όποιος αναγκάζεται να ζήσει μόνος, χωρίς δηλαδή αυτό να αποτελούσε στάση ζωής ή, τουλάχιστον, επιλογή του. Και τα δύο έργα, λοιπόν, έχουν ως θέμα την ανάγκη επικοινωνίας που νιώθουν ορισμένοι άνθρωποι και τις ακραίες λύσεις που συχνά αναζητούν για το πρόβλημά τους. Στην "Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου" έχουμε έναν νέο που αναγκάζει έναν άγνωστό του να τον ακούσει, ενώ στον "Τίγρη" έχουμε έναν νέο που κάνει απαγωγή μόνο κα...

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται δώδεκα μονόπρακτα που ο Τεννεσσή Ουίλλιαμς είχε ολοκληρώσει αλλά δεν είχε εκδώσει ούτε δώσει άδεια να παιχτούν όσο ζούσε. Τα έντεκα παρουσιάζονται για πρώτη φορά, ενώ το "Να πούμε θλιβερές ιστορίες για θανάτους βασιλισσών" παρουσιάζεται σε αναθεωρημένη και διορθωμένη έκδοση. Περιλαμβάνονται τα μονόπρακτα: Αυτή τη σκάλα πρέπει να προσέχεις Ο κύριος Πάρανταϊς Ο Παλούκα Γιατί καπνίζεις τόσο πολύ, Λίλυ; Καλοκαίρι στη λίμνη Το μεγάλο παιχνίδι Το ροζ δωμάτιο Η γυναίκα του χοντρού Σ' ευχαριστώ, καλό πνεύμα Το Δημοτικό Σφαγείο Ο...

Ο Γκέοργκ Μπύχνερ πρόλαβε να γράψει τρία μόνο θεατρικά (Ο Θάνατος του Νταντόν - 1835, Λεόντιος και Λένα - 1836 και Βόυστεκ - 1836) και πέθανε από τύφο στα 24 χρόνια του. Ενώ το Λεόντιος και Λένα είναι μία σε πρώτο επίπεδο κλασική ιστορία, που θα μπορούσε να έχει γραφτεί στην αρχή του Ρομαντισμού, τα άλλα δύο θεατρικά του, και ειδικά ο ημιτελής Βόυτσεκ, τονίζουν τις κοινωνικές αδικίες που αποθηριώνουν την ψυχή του ανθρώπου σε εποχές γεμάτες πολέμους και άδικα χυμένο αίμα. Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, το ανυπεράσπιστο άτομο αποκτά τη βεβαιότητα ότι έχει χάσει τα πάντα - και...

Στους "Δανειστές" φαίνεται πεντακάθαρα η πάλη των ψυχών για επικράτηση και στη συνέχεια υποδούλωση της μιας στην άλλη. Το έργο δεν είναι μια σπουδή στον έγγαμο βίο, στη φθορά και στα αδιέξοδα της συμβίωσης: είναι μια ρωμαϊκή μονομαχία με πεδίο αναφοράς το θάνατο. Ο Στρίντμπεργκ καταγράφει με ωμή σαφήνεια τις στρατηγικές που ακολουθούν οι ήρωές του οδεύοντας προς την αναπόφευκτη αξόντωσή τους, αφού έχουν απεμπολήσει τη μνήμη τους για να επιδοθούν σε πρωτοφανούς κυνισμού επιθέσεις.

Το "Δολοφόνος χωρίς ανταμοιβή" (1959) είναι ένα από τα πρώτα έργα του Ιονέσκο, όπου για πρώτη φορά εμφανίζεται ο ήρωάς του Μπερανζέ, τον οποίο θα συναντήσουμε και σε άλλα έργα ("Ρινόκερος", "Ο βασιλιάς πεθαίνει", "Πεζός στον αέρα"). Ο Μπερανζέ αποτελεί μια σχεδόν αυτοβιογραφική φιγούρα, και εκφράζει τον προβληματισμό του Ιονέσκο για την πραγματικότητα, την οποία θεωρεί παράδοξη. Ο Μπερανζέ είναι φαινομενικά κωμικός και αφελής, κερδίζοντας έτσι τη συμπάθεια του κοινού. Είναι στην ουσία ένας χαρακτήρας σαν τους γελωτοποιούς της Αναγέννησης, που μόνος αυτός λέει πράγματα πι...

Στον "Επιστάτη" έχουμε ένα θέμα αρκετά κοινό στον χώρο της λογοτεχνίας και του θεάτρου: την εισβολή κάποιου στη ζωή δυο άλλων και τις καταστάσεις που αναπόφευκτα δημιουργούνται ανάμεσα στους τρεις. Και οι τρεις χαρακτήρες είναι αδιαμόρφωτοι και προσπαθούν μέσα από τη γλώσσα της ανάμνησης να πλάσουν ένα παρελθόν που ίσως τους βοηθήσει να πορευτούν προς το θολό μέλλον τους. Στο "Εκείνα τα χρόνια" το ίδιο θέμα επαναλαμβάνεται: στη μεσοαστική ηρεμία ενός ζευγαριού εισβάλλει μια κοινή φίλη από το παρελθόν, αυτό το παρελθόν κατακτά το παρόν και προσδιορίζει το μέλλον, που θα...

Η Άλμα, τραγική πουριτανή του έρου, είναι μια δυστυχισμένη κοπέλα, εγκλωβισμένη στα στεγανά ασκητικά πρότυπα της θρησκευτικής της υπερβολής. Δειλιάζει μπροστά στην αντιμετώπιση προσωπικών της τρόμων και συντρίβεται από το βάρος των ανομολόγητων επιθυμιών της. Δεν είναι τυχαίο που ο Ουίλλιαμς τοποθετεί χρονικά το έργο στις αρχές του εικοστού αιώνα (1916) και όχι στην εποχή που το έγραψε: ως και στη υποτιθέμενη φιλελεύθερη Αμερική, η εγκράτεια και η υποκρισία της βρετανικής βικτοριανής εποχής έχει στιγματίσει όλους τους Αγγλοσάξωνες. Έτσι, η Άλμα είναι χαρακτηριστικό δείγμα...

Ο Στάνλεϋ Κοβάλσκι, ένας άξεστος Πολωνός, δεύτερης γενιάς μετανάστης, και η γυναίκα του Στέλλα, που κατάγεται από ξεπεσμένη εύπορη οικογένεια του Νότου, ζουν στα Ηλύσια Πεδία, μια μίζερη παραποτάμια συνοικία της Νέας Ορλεάνης. Η αδελφή τής Στέλλας, η Μπλανς Ντυμπουά, μια εύθραυστη, στολισμέν, ξεθωριασμένη καλλονή, καταδέχεται να έρθει και να ζητήσει καταφύγιο στο σπίτι του ζεύγους, όπου αρχίζει να ζει πνίγοντας τα προβλήματά της στο ποτό και μιλώντας συνέχεια για το ένδοξο παρελθόν της οικογένειάς της.

Τα μονόπρακτα του Τεννεσσή Ουίλλιαμς αποτελούν αντικείμενο μελέτης σε θεατρικές σχολές, όπου παρουσιάζονται ως σπουδή στον συμπυκνωμένο θεατρικό λόγο. Ο Ουίλλιαμς, όπως ο Πιραντέλλο, ο Μίλλερ και άλλοι, πλάθουν χαρακτήρες και μέσω αυτών μεταδίδουν τα μηνύματά τους με έμμεσο τρόπο. Ειδικότερα ο Ουίλλιαμς προσφέρεται για μελέτη και ανάλυση, αφού στα μονόπρακτά του οι ήρωες ξεκινούν από μια αφετηρία του παρελθόντος γνωρίζοντας πως η πορεία τους δεν έχει τέρμα, ή, αν έχει, το τέρμα αυτό είναι αδιέξοδο. Οι περισσότεροι ήρωές του προσπαθούν να βρουν μια άκρη -όποια-, όμως δεν το...

Είναι ένα έργο όπου πιστεύουμε κάθε λέξη που δεν εκφέρεται, κάθε συναίσθημα που δεν εκδηλώνεται, κάθε αδυναμία που δεν ομολογείται. Οι δύο κύριοι χαρακτήρες του, εκρηκτικοί μέσα στα αδιέξοδά τους, είναι διατεθειμένοι να συγκρουστούν έως την συντριβή και την κατάρρευση. Έχουμε να κάνουμε εδώ με μία έγγαμη ερωτική σχέση που θυμίζει περισσότερο εναγκαλισμό θανάτου παρά προσπάθεια συμβίωσης. Η διεκδικητική Μάγκι προσπαθεί να αναστήσει πεθαμένα αισθήματα στον παραιτημένο Μπρικ, που μετά το βιολογικό τραυματισμό του σε κάποιο γήπεδο αποσύρεται στο δωμάτιό του και καταφεύγει στο π...

Αντίθετα με τις περισσότερες μεγάλες του επιτυχίες που αποτελούσαν ξέσπασμα προσωπικού λυρισμού, ο Ουίλλιαμς γράφει το Τριαντάφυλλο στο στήθος, έργο πιο κωμικό, αλλά και πάλι με πολλά αυτογραφικά στοιχεία. Στόχος του είναι να ξορκίσει τα προβλήματα της αμερικανικής κοινωνίας και, κυρίως, τη λαίλαπα του μακαρθισμού, τον πολλαπλασιασμό των γυναικείων νευρώσεων και την αγωνία των μικροαστών για κοινωνική άνοδο. Γι αυτό φιλοτεχνεί ένα έργο που, πατώντας στα χνάρια της ηθογραφίας, προχωρεί στη συμβατική ερμηνεία των φυσικών φαινομένων για να καταλήξει σε ιλαροτραγικό ψυχογράφημα...

Το έργο είναι ένα μεγάλο μονόπρακτο, χωρίς ιδιαίτερη σκηνική δράση, και στην ουσία αποτελεί μια ελεγεία πάνω στην έννοια του χρόνου και στην ουτοπία της ποιητικής ευαισθησίας. Το θέμα που κυριαρχεί σ' αυτό είναι η ωμοφαγία. Η γηραιά κυρία Βέναμπλ συντηρεί στον κήπο της σαρκοβόρα φυτά που τρέφονται με έντομα. Η κυρία Βέναμπλ και ο γιος της, Σεμπάστιαν, κάνουν ειδικό ταξίδι στα νησιά Ενκαντάδας για να δουν όρνεα να επιτίθενται και να καταβροχθίζουν νεογέννητες θαλάσσιες χελώνες. Στο τέλος η Κάθρην Χόλλυ γίνεται αυτόπτης μάρτυρας του βίαιου θανάτου του Σεμπάστιαν από πεινασμέν...