Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εικόνα της βίας είναι μια πραγματικότητα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πληγώνει καθημερινά την ευαισθησία μας, διαμορφώνει τον τρόπο σκέψης, ακόμα και την αισθητική μας. Προσπαθήσαμε να αναλύσουμε αυτή την εικόνα και με το υλικό της να χτίσουμε ένα έργο τέχνης. Αποφύγαμε τις χιλιάδες πληροφορίες και σταθήκαμε ανεπηρέαστοι απέναντι στα ντοκουμέντα όπως μας τα προσφέρουν καθημερινά ο Τύπος και η τηλεόραση. Είναι μια αρχή μόνον. Δ.Μ.

"Το μοντέλο της οικολογίας" είναι ένα πρόγραμμα που ανιχνεύει πειραματικές μεθόδους διδασκαλίας. Χρηματοδοτείται από ερευνητικό πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και εποπτεύεται από τον καθηγητή της σχολής Δημήτρη Μυταρά, ο οποίος συνεργάζεται με ομάδα τελειόφοιτων κυρίως φοιτητών της σχολής. Παρ' όλα αυτά, για την ολοκλήρωση της έρευνας συνεργάστηκαν και διάφοροι ειδικοί, που βοήθησαν όταν κρίθηκε αναγκαίο. Η όλη έρευνα διαιρείται σε τρία μέρη: - Συλλογή σχετικών κειμένων και επισκέψεις (σε χώρους με οικολογικά προβλήματα - επιτόπου έρευνα και φωτογράφηση). -...

Ο Δημήτρης Μυταράς επιστρέφει με "Το Σκοτεινό Χρονικό", διηγήματα-αναμνήσεις, στη γενέθλια πόλη -την Χαλκίδα- και θυμάται πρόσωπα, ζωές, εικόνες που τον χάραξαν. Το Λος Ολβιδάδος του Λουίς Μπονιουέλ, η Ελεωνόρα Ρίγκμπι των Μπιτλς και οι άγιοι του Παπαδιαμάντη του παραστέκουν. Από την Εισαγωγή του Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλου στο βιβλίο επιλέγουμε σημεία: "Πολύ ελεημονέστερος και θρηνιτικότερος ο Μυταράς για όλους τους πτωχούς και πένητες, τους ταπεινούς και καταφρονεμένους εκείνης της Χαλκίδας και όχι μόνο τους οπιομανείς. Όϊ, φτωχό πουλί της μοναξιάς Τρισάγιο κορμί βασαν...

Ένα ποίημα είναι σαν να υπάρχει κάπου και εγώ το ανακαλύπτω. Ανακαλύπτω ένα μέρος του και μετά το εγκαταλείπω. Αρνούμαι την τρέχουσα οπτική της πραγματικότητας που είναι η καταστροφή της. Θέλω να προσεγγίσω περισσότερο την αλήθεια, αυτό που γίνεται. Η βροχή δεν είναι απλά ένα φυσικό φαινόμενο. Ο έρωτας δεν διαιωνίζει μόνο το είδος. Περνάω σ' ένα χώρο άρρητο που όλα έχουν περισσότερα ποσοστά. Εκεί το μέτριο της ύπαρξής μου με αφήνει αδιάφορο. Και κανένας φόβος, καμία σκιά δεν έχει θέση.