Παπανούτσος Ευάγγελος Π. 1900-1982
Papanoútsos Evángelos P.
Ο Ευάγγελος Παπανούτσος γεννήθηκε το 1900 στον Πειραιά. Σπούδασε στα πανεπιστήμια Αθηνών, Βερολίνου, Τυβίγγης και Παρισίων. Διετέλεσε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, του γερμανικού Πανεπιστημίου της Τυβίγγης. Και "τιμής ένεκεν" διδάκτωρ του Δικαίου, του σκωτικού Πανεπιστημίου του Αγίου Ανδρέου. Η συμβολή του στη λειτουργία και στην ανακαίνιση της Ελληνικής Παιδείας είναι πασίγνωστη. Υπηρέτησε την εκπαίδευση από το 1920, και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, έως ότου (μετά την απελευθέρωση της χώρας) διορίστηκε γενικός διευθυντής και αργότερα (1950 και 1963) γενικός γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας. Δίδαξε επί 20 χρόνια φιλοσοφία, ψυχολογία και παιδαγωγικά στον μορφωτικό σύλλογο "Αθήναιον". Διετέλεσε αντιπρόεδρος του "Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου" και βουλευτής επικρατείας στην πρώτη Δημοκρατική Βουλή. Με τη διεύθυνσή του δημοσιεύτηκαν 15 τόμοι του Περιοδικού "Παιδεία" (1946-1961) και 100 τόμοι Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1954-1958). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει δεκάδες βιβλία, όχι μόνο στην ελληνική, αλλά και στη γερμανική, την αγγλική και τη γαλλική. Πέθανε το 1982.
Ψυχολογία
Παπανούτσος Ευάγγελος Π. 1900-1982
Νόηση (2008)
Το κείμενο τούτο, καρπός μακράς αναστροφής με τα ψυχολογικά προβλήματα και - σε μερικά σημεία - προσωπικών ερευνών και σκέψεων, αποτελεί ό,τι συνήθως ονομάζαμε «εγχειρίδιο», βιβλίο δηλαδή σύντομο και εύληπτο, με σημασία κατ' εξοχήν χρηστική. Έως τώρα έχω δημοσιεύσει ή πολυσέλιδες πραγματείες ή άρθρα με καθαρά επιστημονικό, καθώς και γενικότερα κοινωνικό περιεχόμενο. Εάν σήμερα αποφάσισα, παραμερίζοντας την καθαυτό ερευνητική μου εργασία, να γράψω με σκοπό διδακτικό ένα Εγχειρίδιο Ψυχολογίας (και ένα Εγχειρίδιο Λογικής που κυκλοφορεί ταυτόχρονα), το έκαμα επειδή θέλησα να δ...
Χαιρετισμός στον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1979)
Σε λίγο -το 1980- ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος συμπληρώνει εξήντα ολόκληρα χρόνια άγρυπνης πνευματικής παρουσίας μέσα στον νεοελληνικό πνευματικό χώρο. Στα 1920 έγινε συνδιευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού "Μούσα", ύστερ' από εφηβικά δημοσιεύματα, κι από τότε ως σήμερα, στέκεται στη πρώτη γραμμή των συγγραφέων του τόπου μας. Η προσωπική αγωνία, η αγρύπνια της συνείδησής του και η υψηλή ευγένεια της ψυχής του συνταιριασμένα θαυμαστά μ 'ένα ισχυρότατο κι εξαιρετικά πλούσιο συγγραφικό τάλαντο, ανέδειξαν τον Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο όχι μονάχα ένα μεγάλο και γονιμότατο συγγραφέα ά...
Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού
Camus Albert 1913-1960
Αλεξάνδρεια (2004)
Υπάρχει μια Ευρώπη αστική, ατομικίστρια, εκείνη που σκέφτεται τα ψυγεία της, τα γαστρονομικά της εστιατόρια, που λέει "εγώ δεν ψηφίζω... εμείς δεν θέλουμε ούτε ρομαντισμό ούτε υπερβολές, δεν θέλουμε να ζήσουμε στα όρια ούτε να γνωρίσουμε τη διάσπαση"... Αντίθετα, εγώ θα ασπαστώ μια θέση που λέει: "Γνωρίζουμε το άκρο, το ζήσαμε, θα το ζήσουμε αν χρειαστεί, και μπορούμε να πούμε ότι το ζήσαμε γιατί περάσαμε μέσα από γεγονότα που μας επέτρεψαν να το γνωρίσουμε". Πράγματι υπήρξε μια γαλλική εθνική αλληλεγγύη και υπήρξε επίσης μια ελληνική εθνική αλληλεγγύη: η αλληλεγγύη της οδύ...
Το ιστορικόν μυθιστόρημα
Δαίδαλος Ι. Ζαχαρόπουλος
Το θρησκευτικό βίωμα στον Πλάτωνα
Παπανούτσος Ευάγγελος Π. 1900-1982
Νόηση (2002)
"Ο Πλάτων ανήκει σ' εκείνες τις κοσμοϊστορικές προσωπικότητες που με τις ιδέες τους έχουν ακαταπόνητα ασχοληθεί οι σοφοί όλων των χρόνων και όλων των ειδών, και που εξακολουθούν εντούτοις να ερεθίζουν πάντα το διαφέρον των ειδικών και του μορφωμένου κοινού. Γύρω απ' αυτόν έχει δημιουργηθεί μια εξαιρετικά πλούσια σε έκταση φιλολογία, πρέπει λοιπόν μια νέα συγγραφή για τον Πλάτωνα να θεμελιώσει πρώτα το δικαίωμα της ύπαρξής της. Ας επιτραπεί σ' αυτήν εδώ την εργασία για τη δικαίωσή της να επικαλεστεί τους λόγους του Windelband (P.R.I. σ. 56-57): "Οι μεγάλες μορφές της ανθρώπι...
Το δίκαιο της πυγμής
Παπανούτσος Ευάγγελος Π. 1900-1982
Νόηση (2008)
[...] Σε τούτο τον τόμο δημοσιεύονται 40 δοκίμια (όλα προϊόντα της τελευταίας πενταετίας) που τα έχω κατατάξει σε 4 κατηγορίες: κοινωνικοπολιτικά, ψυχολογικά, αισθητικοκριτικά και ποικίλα, επειδή αυτά τα τελευταία με δυσκολία θα μπορούσαν να στεγαστούν στις τρεις πρώτες κατηγορίες. Στα δοκίμια αυτά τα ζητήματα εξετάζονται πάντοτε με φακό "φιλοσοφικό". Δηλαδή με την πρόθεση η ανάλυση να μη περιορίζεται σε καμιά της διάσταση, ούτε στην έκταση ούτε στο βάθος της. Ο αναγνώστης θα κρίνει αν και έως ποιο βαθμό πέτυχε το δύσκολο τούτο έργο. Ωστόσο ελπίζω ότι, και όταν δεν θα με...