Αμπατζόγλου Πέτρος 1931-2004
Ampatzóglou Pétros
ΠΕΤΡΟΣ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ (1931-2004). Ο Πέτρος Αμπατζόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από το Κέρκαγατς της Μικράς Ασίας από τον πατέρα του και από την Κωνσταντινούπολη από την μητέρα του. Τα πρώτα οχτώ χρόνια της ζωής του τα πέρασε με την οικογένειά του στο Νέο Ηράκλειο και το 1939 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο κέντρο της Αθήνας, όπου ο πατέρας ασχολήθηκε με διαφόρων ειδών επιχειρήσεις (κέντρο διασκέδασης, θέατρο, αργυροχρυσοχοείο), όλες χωρίς επιτυχία και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής άνοιξε μεταφραστικό και δακτυλογραφικό γραφείο. Ο Αμπατζόγλου κινδύνεψε κατά την περίοδο αυτή να πεθάνει από αβιταμίνωση. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο το 1950 και διορίστηκε μετά από διαγωνισμό στην Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών - Πειραιώς, από όπου συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα λόγω της αδύναμης υγείας του το 1966. Το 1964 παντρεύτηκε την αρχιτέκτονα Καίτη Παπανικολάου. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνταξη κειμένων στη διαφημιστική εταιρεία Έργον και μετά τη συνταξιοδότησή του έφυγε με τη γυναίκα του για το Λονδίνο, όπου πέρασε από τότε μεγάλο μέρος της ζωής του. Το 1969 πήρε χορηγία από το ίδρυμα Φορντ και το 1973 επισκέφτηκε πανεπιστήμια των Η.Π.Α. με υποτροφία του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων του Πανεπιστημίου της Αϊόβα. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 από τις σελίδες της Νέας Εστίας και το 1962 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων "Με το Μινώταυρο" και στράφηκε αποκλειστικά στην πεζογραφία με εξαίρεση κάποιες μεταφραστικές απόπειρες σε περιοδικά. Το 1964 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο για το έργο του "Ισορροπία τρόμου". Ο Πέτρος Αμπατζόγλου ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του είναι η απόλυτη κυριαρχία του φαντασιακού στοιχείου και του συνειρμού, σε βαθμό που καταλύει τόσο τις παραδοσιακές αφηγηματικές δομές όσο και την όποια χωροχρονική συνοχή στην εξέλιξη του μύθου. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Αμπατζόγλου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Αμπατζόγλου Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρη Πάτση, 1968, και Ζήρας Αλέξης, «Πέτρος Αμπατζόγλου», στο συλλογικό έργο «Η μεταπολεμική πεζογραφία · από τον πόλεμο του '40 ως τη δικτατορία του '67», Β΄, σ.184-199, Αθήνα, Σοκόλης, 1988. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών γεννημένων από το 19ο αιώνα έως το 1935, Ε.ΚΕ.ΒΙ.). (Φωτό: Μαριλένα Σταφυλίδου)
Προσωπική αποκάλυψη
Αμπατζόγλου Πέτρος 1931-2004
Κέδρος (1989)
Τη σειρά αυτή την ονόμασα Διηγήματα Συγκινησιακής Φαντασίας (emotional fiction) κατά τη γνωστή σειρά των βιβλίων Επιστημονικής Φαντασίας (science fiction). Αν δηλαδή στα έργα επιστημονικής φαντασίας οι ήρωες ταξιδεύουν στο διάστημα, σε κόσμους φανταστικούς και σε περιπέτειες σε διαφορετικούς χρόνους ακόμα και σε διαστάσεις, οι δικοί μου πρωταγωνιστές ζουν φοβερές διαχρονικές εσωτερικές περιπέτειες που στηρίζονται στις αναμνήσεις και στη φαντασία. Ξαφνικά το παρελθόν γίνεται παρόν, αλλά και το παρόν γυρίζει πίσω να συναντήσει το παρελθόν του. Έτσι, στο διήγημα το "Παγκάκι",...
Η γέννηση του Σούπερμαν
Αμπατζόγλου Πέτρος 1931-2004
Κέδρος (1987)
Στον συγγραφέα σιγά-σιγά κυοφορείται η μεγάλη φυγή -η απόδραση και η περιχαράκωση στον κόσμο την φαντασίας, της ολοκληρωτικής αδράνειας, του ύπνου, της παντοδυναμίας της μαγικής σκέψης. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα γίνει σούπερμαν, ένας Γουώλτερ Μήττυ απροσμέτρητων διαστάσεων, που "σφετερίζεται" και "ασκεί" το δικαίωμα να κρίνει και να κατευθύνει τον κόσμο σύμφωνα με τις αγαθοποιές προθέσεις του. Μόνο που αν και σούπερμαν φτάνει κάποτε η ώρα να σταθεί στο προσκεφάλι της μάνας του που πεθαίνει χωρίς να μπορεί να προσφέρει την παραμικρή ανακούφιση στο μαρτύριό της. Είναι οι τελευτ...
Θάνατος μισθωτού
Αμπατζόγλου Πέτρος 1931-2004
Κέδρος (1986)
Ο Παύλος Μπατής συλλαμβάνεται προληπτικά με την κατηγορία του αντικαθεστωτικού και κλείνεται σε μια πρότυπη φυλακή. Στο κτίριο αυτό οι κατάδικοι ζουν όπως και στις πόλεις με δικά τους ομοιόμορφα διαμερίσματα και εργασία ανάλογη με τα προσόντα τους. Η άφιξη του Μπατή δημιουργεί δυνατότητες για επανάσταση που είναι καταδικασμένη, αφού έχει προδοθεί από την ηγεσία της. Ο Μπατής όμως συνεχίζει τον αγώνα.
Ισορροπία τρόμου
Αμπατζόγλου Πέτρος 1931-2004
Κέδρος (1985)
"Ο Αμπάτης άναψε τσιγάρο, αφού έσβησε το προηγούμενο... - Στους χωρισμούς πρέπει να είναι κανείς ψύχραιμος, είπε. Οι άνθρωποι κλαίνε συνεχώς όταν χάνουν κάτι και δε σκέπτονται πως το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο είναι ακριβώς το χάσιμο. Και να κλαις, βέβαια, είναι φυσικό, αλλά κανονικά δε πρέπει να κλαίει κανείς. Και βιολογικά, αν το σκεφτείς, η ζωή χάνεται ή μετατρέπεται, που σημαίνει πως τίποτα απ' όσα αγαπούμε με πάθος - και τ' αγαπούμε όλα με πάθος - φοβερό πάθος, δε γλιτώνει, όλα χάνονται. Δε βαριέσαι, φιλοσοφικές σκέψεις θα κάνουμε τώρα; Όπως είπαμε, συνέχισε, μ' α...