Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι κυνηγοί ήταν τέσσερις, γεροδεμένοι, κοκκινοπρόσωποι. Τον Αετό τον είχαν δέσει, πισθάγκωνα, θα έλεγα, σ' ένα χοντρό καδρόνι, καρφωμένο όρθιο σ' ένα πρόχειρο φορείο. Το κρατούσαν δυο, οι άλλοι με τα όπλα υπομάλης, σαν την τιμητική φρουρά του Επιταφίου, πήγαιναν δεξιά κι αριστερά. Προχωρούσαν μ' αργό βήμα, αγέρωχοι και σιωπηλοί, στη μέση του δρόμου κι εμείς ακολουθήσαμε από τα πεζοδρόμια, ώσπου φτάσαμε στην πλατεία. Εκεί ακούμπησαν το φορείο με τον Αετό σ' ένα μεγάλο τραπέζι. Όλοι θελήσαμε να πάμε να τον δούμε από κοντά, μας εμπόδισαν όμως οι χωροφύλακες που σχημάτισαν κύκλ...

Ο Ερμόλαος, πρωταγωνιστής στην τραγωδία του Σοφοκλέους Φιλοκτήτης, εξαφανίζεται πριν ακόμα σβήσει ο απόηχος από τα τελευταία λόγια του Χορού. Η αγαπημένη του, η Δάφνη, χορεύτρια της Λυρικής Σκηνής, αγωνίζεται να τον ξαναβρεί, ενώ τον ίδιο καιρό παρουσιάζεται η μεγάλη ευκαιρία της ζωής της: της αναθέτουν το ρόλο της Ζιζέλ. Κι από τότε οι μέρες της κυλάν με διπλή αγωνία: να τον ξαναβρεί και να πετύχει στη μεγάλη προσπάθειά της, ελπίζοντας πως το ένα θαύμα θα φέρει και δεύτερο κι ο αγαπημένος της θα γυρίσει κοντά της. Περίεργοι άνθρωποι την πλησιάζουν, κάποιοι με το πρόσχημ...

[...] Κάποιοι έκλεψαν στο ζύγι, κάποιοι εκβίασαν τον αδύναμο και τον λήστεψαν. Και κάποιοι με ολόκληρους στρατούς κυρίεψαν και λεηλάτησαν πόλεις και χώρες. Και οι πρόγονοί μας, της Επανάστασης του '21, Κλέφτες ονομάζονταν και τα καλύτερα τραγούδια μας είναι τα κλέφτικα και το μέχρι πρότινος εθνικό μας όνομα, στα γαλλικά σήμαινε κλέφτης. Και ας μην σκαλίζουμε άλλες πληγές... Περιοριζόμαστε εδώ στη στενή τού όρου έννοια. [...] (απόσπασμα από την εισαγωγή)

"Εμείς οι Πολωνοί είμαστε αδιόρθωτοι", είπε. "Λίγο αλκοόλ, λίγη μουσική και η ψυχή μας λάμπει μέσα από τα μάτια μας..." [...] "Άρχισα να κερδίζω το ψωμί μου στα δεκαοχτώ", είπε, με ένα τρόπο, όπως ένας άλλος θα έλεγε: "έβρεξε πολύ σήμερα". "Ο πατέρας μου ήταν κατεστραμμένος, η μητέρα μου άρρωστη κι η μικρότερη αδελφή φαινόταν πως είχε πάρει στραβό δρόμο· κι είχα βαρεθεί να φοράω μανταρισμένες κάλτσες". Δοκίμασε το παγωτό μαρασκίνο της και το άφησε να λιώσει σιγά σιγά μέσα στο στόμα της. "Και τι κάνατε; Γίνατε μανεκέν, βάζω στοίχημα. Ή μεταφράστρια... μοντέλο... "...

Υπάρχει μια ιδιομορφία σ' αυτή τη συλλογή. Οι συγγραφείς που περιλαμβάνει δεν προέκυψαν από το επιλεκτικό ή αξιολογικό κριτήριο του γραμματολόγου ή του ειδικού ερευνητή· συνεπώς, οι πιθανές ελλείψεις ή απουσίες δεν υπονοούν καμία απορριπτική κρίση. Στο ανθολόγιο εκπροσωπούνται οι συγγραφείς που έλαβαν μέρος στη "Συνάντηση Ηπειρωτών Λογοτεχνών", τον Αύγουστο του 2000, στα Μαστοροχώρια της Κόνιτσας. Η συνάντηση οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και άλλους τοπικούς φορείς, που είχαν και την ευθύνη της επιλογής των συνέδρων. Ανάμεσα στα πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα πο...

Ένας νέος άντρας, απογοητευμένος από τον εαυτό του και πικραμένος από μια αγάπη που τέλειωσε ανεξήγητα, κάνει το μεγάλο άλμα -αφήνει την πολυθρόνα και πηδάει σ' ένα θαλασσοδαρμένο κατάστρωμα. Κι όταν κάποτε ανακαλύψει πως η απόφασή του δεν ήτανε σωστή, αντί να γυρίσει στα παλιά, προτιμάει τη διπλή ζωή -μια ανώδυνη, όπως λέει, απάτη- με συνενόχους ένα ζευγάρι, που ποτέ δεν θα συναντήσει. Μια καινούρια αγάπη τελειώνει τραγικά, ενώ συχνά στα πελάγη νομίζει πως αντικρίζει τη Σχεδία της Μέδουσας γεμάτη ζωντανούς, ετοιμοθάνατους και νεκρούς, μια μικρογραφία, όπως πιστεύει, του κό...

Ένας γέρος αλήτης, ένα ρεμάλι, όπως συχνά αυτοαποκαλείται, που πέρασε τη ζωή του με απάτες, κλεψιές, ρουφιανιές, ζει ξεχασμένος από θεούς και ανθρώπους σε μια τρισάθλια παράγκα πλάι στη λίμνη, στα Γιάννενα. Τα καθημερινά βάσανά του -πόνοι, πείνα, κρύο, μοναξιά- τα χειροτερεύουν εφιάλτες, φριχτές παραισθήσεις και έντονες αναμνήσεις λαγνείας. Ξαφνικά ελπίζει πως η ζωή του θ' αλλάξει: στην πόλη γυρίζει ένας μακρινός συγγενής του, που στην εφηβεία του είχε υποπέσει, όπως διαδόθηκε, σ' ένα ηθικο-ερωτικό αμάρτημα. Χωρίς να διστάσει, αποφασίζει να τον εκμεταλλευτεί εκβιάζοντάς τον...