Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αλέξανδρος δεν πίστευε στ’ αυτιά του. Ήταν ο νικητής. Πετούσε από τη χαρά του που θα παντρευόταν την πεντάμορφη. Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινήσει. Μια φορά κι έναν καιρό... Και το παραμύθι αρχινά. Ήρωες, δράκοι, μάγισσες, μοίρες, ζώα που μιλάνε, βασιλιάδες, πριγκιποπούλες και ό,τι βάζει ο νους. Το παραμύθι όλα τα επιτρέπει. Δε βάζει φρένο στη φαντασία και στο όνειρο. Οι ήρωες μετά από πολλές περιπέτειες φτάνουν στον προορισμό τους σοφότεροι, καλύτεροι και ευτυχισμένοι.

Σε ένα πελώριο και απέραντο καφέ χωράφι ένα μικρό σκουλήκι γεννιέται. Κάνει όνειρα..., όνειρα μεγάλα, όνειρα αυτοκρατορικά! Στητό και αγέρωχο, το μικρό σκουλήκι, ο Ναπολέων περιμένει την ώρα και τη στιγμή να πραγματοποιήσει το μεγάλο σχέδιό του. Θα γίνω μεγάλο, θα γίνω βασιλιάς! Θα βασιλέψω σ’ αυτό το χωράφι, που θα είναι η χώρα μου ψιθυρίζει...

Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος, σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος, σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος, σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.

Η ιστορία της Ευρώπης ξεκινάει πολύ παλιά. Από τότε που οι άνθρωποι ζούσαν μαζί με τους θεούς, μονοιασμένοι και αγαπημένοι. Από τη μέρα που ο Δίας ερωτεύεται την όμορφη βασιλοπούλα Ευρώπη, βάζει στόχο να την κατακτήσει, και απ’ τα μέρη της Φοινίκης όπου ζει να τη φέρει στην Κρήτη. Παίρνοντας τη μορφή ενός λευκού ταύρου απάγει την Ευρώπη με τα πανέμορφα μάτια και τότε ξεκινάει για την ίδια ένα ταξίδι γεμάτο καινούριες εμπειρίες και εικόνες. Ένα ταξίδι που συνεχίζεται στους αιώνες από την ήπειρο που φέρει τ’ όνομά της και που μέλλει να αποδειχθεί αντάξια του ονόματός της. Η Ε...

Η ιστορία της Ευρώπης ξεκινάει πολύ παλιά. Από τότε που οι άνθρωποι ζούσαν μαζί με τους θεούς, μονοιασμένοι και αγαπημένοι. Από τη μέρα που ο Δίας ερωτεύεται την όμορφη βασιλοπούλα Ευρώπη, βάζει στόχο να την κατακτήσει, και απ’ τα μέρη της Φοινίκης όπου ζει να τη φέρει στην Κρήτη. Παίρνοντας τη μορφή ενός λευκού ταύρου απάγει την Ευρώπη με τα πανέμορφα μάτια και τότε ξεκινάει για την ίδια ένα ταξίδι γεμάτο καινούριες εμπειρίες και εικόνες. Ένα ταξίδι που συνεχίζεται στους αιώνες από την ήπειρο που φέρει τ’ όνομά της και που μέλλει να αποδειχθεί αντάξια του ονόματός της. Η Ε...

Μέσα από την ιστορία της Κασσάνδρας, του Χαρίσιου και του Λυσίμαχου, περιγράφεται η καθημερινή ζωή και η λειτουργία του ανάκτορου που έχτισε ο σοφός βασιλιάς Νέστορας στην Πύλο. Οι ήρωες περπατούν στις μεγάλες του αυλές, ανεβοκατεβαίνουν τα κλιμακοστάσια, ζουν την προετοιμασία ενός μεγάλου συμποσίου που κορυφώνεται στη μεγαλόπρεπη αίθουσα του θρόνου, αντικρίζουν ιδιωτικά διαμερίσματα και λουτρά, ενώ ταυτόχρονα αναζητούν το χρώμα της πορφύρας στις ακτές της μεσσηνιακής γης. Στο τέλος βιώνουν την καταστροφή του ανακτόρου το 1200 π.Χ. από μία πυρκαγιά και ακολουθούν τους κάτοι...

Σουσάμι, άνοιξε! Παστέλι, κόλλησε! Τζουμταρατάτζουμ; Σκουληκομυρμηγκότρυπα; Μακαρόνια-με-κιμά; Η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτε. Θα περνούσα λοιπόν όλη μου τη ζωή εδώ μέσα; Σαν λιοντάρι στο κλουβί; Μα πώς τα κατάφερα έτσι; Πόσο θα ’θελα να βρω ένα μαγικό κλειδί, να ανοίξω την πόρτα και να πετάξω! Ελάτε να βρούμε μαζί το μαγικό κλειδί και να πετάξουμε με ένα μαγικό χαλί! Μια ιστορία για τα συναισθήματα που μας δίνουν φτερά και πετάμε.

Η συγκινητική ιστορία δύο παιδιών µέσα στον υπέροχο κόσµο της Σοφίας. Εκεί όπου θα ανακαλύψουν το πραγματικό νόηµα της ζωής, µέσα από ένα φανταστικό ταξίδι γεµάτο χρώµατα και αρώµατα αξιών. Ταξιδεύοντας µαζί τους θα µάθουµε να βλέπουµε τον κόσµο απλά, µε τα µάτια της ψυχής.

Κοιτάχτηκα μια τελευταία φορά στον καθρέφτη. Ευτυχώς οι γονείς μου έλειπαν, κι έτσι δεν θα με διέκοπταν. Έπρεπε να το κάνω σωστά! Χωρίς να χάσω άλλο χρόνο, έβαλα τη μηχανή στο κεφάλι μου και τρίχες άρχισαν να πέφτουν. Συνέχισα το έργο μου, και στο τέλος δεν υπήρχε ούτε μια τρίχα στο κεφάλι μου. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή τρόμαξα λιγάκι. Να, δεν ξέρω πώς να το πω, αλλά φαινόμουν διαφορετικός... Μια ιστορία για την ανιδιοτελή αγάπη. Αλήθεια, μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, όταν αγαπάμε αληθινά;

Ποιοι ήταν η Εριφύλη και ο Ζήτης και τι ζητούσαν πάνω σε ένα πλοίο καταµεσής της θάλασσας; Ποιο ήταν το πολύτιµο φορτίο που κουβαλούσε στο πλοίο ο καπετάνιος Ανταίος; Πώς βρέθηκε λησµονηµένο για αιώνες το πλοίο τούτο στον βυθό της θάλασσας των Αντικυθήρων, ενός µικρού νησιού ανάµεσα στα Κύθηρα και στην Κρήτη; Ένα αγόρι, γεµάτο λαχτάρα να εξερευνήσει τον γνωστό και άγνωστο κόσµο του ουρανού και της θάλασσας, κρατάει σφιχτά στα χέρια του ένα κιβώτιο, που έµελλε να γίνει παγκοσµίως γνωστό ως "ο πρώτος υπολογιστής της αρχαιότητας". Η σειρά Αρχαιολογικά παραµύθια περιλ...

"Κοπιάστε γύρω να σας πω Μύθο που άκουσα κι εγώ Για ένα όνειρο ακριβό Που ρίζωσε στον τόπο αυτό" Πολύ πολύ παλιά, στους Δελφούς, το αλλοτινό κέντρο του κόσμου, δύο νέοι και διάσημοι μουσικοί θέλησαν να διαγωνιστούν στη μεγάλη γιορτή των Πυθίων για να απλώσουν τη φήμη τους στα πέρατα της γης. Ο Νικίας και η Μελίτη, με την επτάχορδη λύρα αχώριστο σύντροφό τους, γύρεψαν να φορέσουν το δάφνινο στεφάνι της νίκης. Η μοίρα, όμως, είχε ήδη γράψει το δικό της ξεχωριστό και αλησμόνητο τραγούδι για το νεαρό ζευγάρι. Το τραγούδι ενός ονείρου. Η σειρά Αρχαιολογικά Παραμύθια...

Ο Ασηλάμπα Ντελασύ, που δεν έλεγε όχι σε κανέναν, θα ταξιδέψει σε μια πολιτεία στην άλλη άκρη της γης, και από εκεί θα γυρίσει όλο τον κόσμο με μια δύσκολη αποστολή... Πρέπει να βρει για λογαριασμό του βασιλιά της Ουρανοχώρας την καλύτερη γυναίκα, αυτή που έχει όλες τις χάρες, για να την παντρευτεί. Πώς θα μπορέσει ο καλόψυχος γίγαντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία του βασιλιά και ποια θα γίνει τελικά η βασίλισσα της καρδιάς του; Το τρίτο βιβλίο της σειράς Οι Περιπέτειες του Ασηλάμπα Ντελασύ, με ήρωα έναν ξεχωριστό γίγαντα, τον καλόψυχο και αγαθό Ασηλάμπα που δεν έλε...

Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα. Το ΑΣΠΡΟ έχει τις ιστορίες τις σίγουρε...

Ένα κρυστάλλινο Πεφταστέρι, η Γοργόνα θάλασσα, ο ταξιδιάρης Άνεμος και μία Καμήλα δρομάδα προσκαλούν τον μικρό πρόσφυγα Αντίλ να τους ακολουθήσει στα λημέρια τους, για να ανθίσει και πάλι το χαμόγελό του. Ποια θα είναι η επιλογή του; Ένα ποιητικό, αλληγορικό παραμύθι για τις πατρίδες της καρδιάς μας. Για μικρούς και μεγάλους ταξιδιώτες - αναγνώστες.

Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του. Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα. Το ΜΑΥΡΟ μπορεί και να μην είναι χρώμα...

Με λένε Δάφνη. Με λένε και Ηλιαχτίδα και Πριγκίπισσα και Κούκλα και Δροσοσταλίδα. Έχω πολλά ονόματα, όμως εσείς μπορείτε να με φωνάζετε απλά Δάφνη. Τα άλλα είναι για τον μπαμπά και τη μαμά. Είμαι η μονάκριβη κορούλα τους. Η Δάφνη, η Μονακριβούλα τους! Ό,τι κι αν συμβεί...

Γεννηθήκαμε σε έναν πανέμορφο δρόμο. Σε μια πεδιάδα μακριά από σπίτια και φασαρία. Στο τέρμα αυτού του δρόμου βρισκόταν το σπίτι του κυρ Σταύρου, του «μπαμπά» μας. Άνθρωπος αυτός, δέντρα εμείς. Εγώ δεν έμοιαζα με τα υπόλοιπα δέντρα. Εκείνα είχαν ρίξει περισσότερο μπόι από μένα και καμάρωναν με τον ψιλόλιγνο κορμό τους, ενώ ο δικός μου κορμός παρέμενε κοντός με τα κλαδιά μου να καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου. Μια μέρα ο μπαμπάς με πλησίασε και μου είπε: - Πώς μπερδεύτηκε σπόρος από άλλη ποικιλία στο σακούλι μου; Δηλαδή, είχα φυτρώσει κατά λάθος εδώ;...