Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο σύρμα του γαλάζιου, το συμπαντικό σπουργίτι κελαηδούσε, το σπουργίτι κι εγώ τραγουδούσαμε, μιλούσαμε, και το άκουγε η φωνή της γυναίκας στον άνεμο του κόσμου. Τί γωνιά πια για ν' ακολουθήσει η φαντασία μου! Ο "Χώρος", ένα ποίημα ποταμός σε πρόζα, θεωρείται από πολλούς παγκοσμίως, όχι μόνο το σημαντικότερο ποίημα στην Ισπανία του εικοστού αιώνα, αλλά μια από τις κορυφώσεις της παγκόσμιας ποίησης. Γραμμένο από το 1941 και με διορθώσεις ως το 1954 από το Χουάν Ραμόν Χιμένεθ στην Αμερική, όπου βρέθηκε εξόριστος κατά και μετά τον Ισπανικό εμφύλιο, αποτελεί σήμερα το...

"Έρχομαι από το πεθαίνω, όχι από το έχω γεννηθεί. Με το έχω γεννηθεί πάω." "Κοιμώμενος ονειρεύομαι αυτό που και ξυπνητός ονειρεύομαι. Και το όνειρό μου είναι συνεχές." "Οι πληγές είναι φωλιές από άνθη." "Όταν δεν βαδίζω στα σύννεφα, βαδίζω σαν χαμένος." "Ο έρωτας είναι άσχημη πληγή, αλλά σκεπάζεται με άνθη, και τα άνθη είναι όμορφα" "Το κακό που δεν έχω κάνει, πόσο κακό έχει κάνει!" "Μετά αφού ήπια το περιεχόμενο της κούπας μου, ξεχείλισε η κούπα μου." "Ο πατέρας μου, φεύγοντας, δώρισε μισόν αιώνα στην παιδική μου ηλικία." "[...] Από τη δεκαετία...

Ο άνθρωπος βρίσκεται σε όλα σαν ένα πράγμα εσωτερικό, χωρίς ένα παράθυρο φωτός.

Ο Ρουμπέν Νταρίο, ελάχιστα γνωστός σήμερα στη χώρα μας, θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους, αν όχι ο σπουδαιότερος, ποιητές της Λατινικής Αμερικής. Είναι ο πατέρας του ισπανικού μοντερνισμού, αυτός που αναμόρφωσε την ισπανική γλώσσα και την γέμισε με ελληνικές λέξεις και που μέσα από το έργο του επηρέασε καθοριστικά τη λατινοαμερικανική λογοτεχνία και συνέβαλε τα μέγιστα στο να πάρει τη μορφή με την οποία την ξέρουμε σήμερα. Τα δέκα διηγήματά του και το δοκίμιό του για τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε που βρίσκονται στο βιβλίο αυτό, αποτελούν ένα αδιάσπαστο σύνολο και αποκαλ...

Το "Βιβλίο των ερωτήσεων" είναι ένα βιβλίο παιδί που ρωτάει αλλά επίμονα για τα πράγματα του κόσμου με την επιθυμία να τακτοποιήσει παρατηρήσεις και λεκτικό. Μέσα από αυτό το τέχνασμα, ο αναγνώστης ξαναγίνεται παιδί και συμπληρώνει από τη σημερινή θέση του ενηλίκου όσα του έμειναν αναπάντητα ή δεν έφτασαν να γίνουν ερώτηση. Το τέχνασμα είναι άκρως απολαυστικό. Το βιβλίο ανήκει στην όψιμη παραγωγή του Νερούδα και φαίνεται να γράφτηκε μεταξύ 1971 (Γαλλία) και1973 (Χιλή). Δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του ποιητή το 1974. Ο ποιητής έχει δοκιμάσει τη μορφή των ερωτήσεων στο ποί...

Ο Μπασό προσφέρεται για κατά μέτωπον μεταφράσεις. Να συγκατανεύσει το λεκτικό ακριαία και να γίνει λόγος θερμός στα μάτια του αναγνώστη, όχι στον ενδιάμεσο χώρο γλώσσας πηγής και γλώσσας άφιξης. Στον αναγνώστη στοχεύει αυτή η μετάφραση με μεσεύουσα γλώσσα τα ισπανικά αντί της αγγλικής που συνηθίζεται ως μεσογειακής γλώσσας με επιλογές πιο κοντινές στη δική μας ευαισθησία.

Τα "Δεκατρία ρόδα" σήμαιναν για τον Φερρέρο την εκ νέου ανακάλυψη των οριακών συναισθημάτων της ελληνικής τραγωδίας στην Ισπανία, όπου έλαβε χώρα το πρώτο ολοκαύτωμα. Τι χάσανε "τα δεκατρία ρόδα" εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του '39 και γιατί αντιπροσώπευαν τόσο καθοριστικά την αξιοπρέπεια ενώπιον της αβύσσου; Βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες μετά τον ισπανικό εμφύλιο. Δεκατρείς γυναίκες, σχεδόν όλες ανήλικες συλλαμβάνονται, δικάζονται, εκτελούνται... Μετά θάνατον αρχίζουν να τις αποκαλούν "τα δεκατρία ρόδα". Έτσι ξεκινάει ο θρύλος, ο οποίος αποκτάει υπόσταση σ' αυτό το μυ...

"Πολύ συζητήθηκε η ανωνυμία αυτού του βιβλίου. Αυτό που εγώ συζητούσα μέσα μου, εν τω μεταξύ, ήταν αν έπρεπε ή όχι να το βγάλω από την στενή προέλευσή του: να αποκαλύψω την καταγωγή του ήταν να ξεγυμνώσω τα ιδιωτικά περιστατικά της γέννησής του. Και δεν μου φαινόταν πως μια τέτοια πράξη θα ήταν πιστή στα αρπάγματα του έρωτα και της τρέλας, στο απαρηγόρητο και φλεγόμενο κλίμα της εξορίας που το γέννησε. Από την άλλη σκέφτομαι πως όλα τα βιβλία θα έπρεπε να είναι ανώνυμα. Αλλά ανάμεσα στο να αφήσω σε όλα τα δικά μου το όνομά μου ή να τα παραδώσω σε κάτι πλέον μυστηριώδες,...

Ο Άδωνις ως ποιητής μας είναι πολύτιμος γιατί αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου μιας ανήκουστης γλωσσικής ηπείρου. Η Ευρώπη μαζί με την αποικιοκρατία της απέσυρε και το πολιτιστικό της ενδιαφέρον για έναν κόσμο που αρχίζει στη Μεσόγειο και φτάνει στις τελευταίες κτίσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου ανατολικά. Ο Άδωνις καταφέρνει να διασπάσει αυτήν την αδιαφορία και με όχημα μιαν αποδοχή γίνεται η μνήμη μιας ολόκληρης ποιητικής, που σε μας τους Έλληνες όλο κάτι θυμίζει, βυθισμένη στην προφορικότητα των γιαγιάδων και των παππούδων μας στα προσφυγικά, ή στις καταλογάδιν αναγνώσεις...

"Ο Ανδαλουσιανός σκύλος είμαι εγώ". Αυτή τη φράση λέγεται πως είπε ο Λόρκα, σχολιάζοντας το φιλμ στον 'Ανχελ ντελ Ρίο. Η κριτική βρήκε αρκετές ομοιότητες του σεναρίου Ταξίδι στη σελήνη του Λόρκα κυρίως με τον Πρόλογο του Ανδαλουσιανού σκύλου. Συναντάμε στα δύο σενάρια μια ιδιότυπη διαχείριση εικόνων και συμβόλων που υπήρξαν προϊόντα κοινών εμμονών και πειραματισμών από τους τρεις (Μπουνιουέλ, Νταλί, Λόρκα) και που ο καθένας τους αξιοποίησε διαφορετικά στο πλαίσιο της προσωπικής του μυθολογίας.

Ένα μήνα σχεδόν πριν πεθάνει ο Κορτάσαρ, κλείνει μια ομπρέλα που ήπιε όλα τα χρώματα, γιατί αυτό είναι το μαύρο, και καταθέτει το τελευταίο του όπως αποδείχτηκε γραπτό, για να συνοδεύσει κάποιους πίνακες. Σχόλια ριπές που άλλοτε το κατονομάζουν, άλλοτε όχι σαν χρώμα, με το αντίστοιχο σθένος για το συμβολισμό του. Ο Κορτάσαρ είναι στο Παρίσι, τον φροντίζει η πρώτη του γυναίκα γιατί η τελευταία έχει πεθάνει πριν από αυτόν. Επισκέπτεται την αγαπημένη του Βιβλιοθήκη και δεν μπορεί να ανεβεί τη σκάλα. Του μεταφέρουν την κατάσταση δι' αντιπροσώπου. Αν πυκνώσεις τη συμβολική ζο...