Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο άνδρας στάθηκε κοντά στον πάγκο, όπου βρισκόταν ο Μάλκο, και κάτι έδειξε με το μπαστούνι του στη σύντροφό του. Ύστερα γύρισε απότομα και σημάδεψε μ' αυτό τον Μάλκο. Ο ήλιος που έγερνε στη δύση, φώτισε τη μεταλλική ανταύγεια μιας ατσάλινης ακίδας που θα τον διαπερνούσε...

Ήταν ένοχος ο ξένος; Μόνο ένας ξένος θα μπορούσε να έχει διαπράξει αυτό το έγκλημα. Αυτή ήταν η άποψη των κατοίκων του μικρού χωριού, που ήταν 37 όλοι κι όλοι. Και ο ξένος αυτός βρέθηκε. Όμως, το ερώτημα παρέμενε για εκείνους που ενδιαφέρονταν. Αυτός ο ξένος, ο Πολωνός Κοβάλσκυ ήταν πραγματικά ο ένοχος; Αυτός είχε δολοφονήσει τη Φάνσυ Άνταμς;

Ο Μάλκο δεν τολμούσε να κουνηθεί. Η ζωή του κρεμόταν από μία κλωστή... Ο Κουμ Σα σηκώθηκε ξαφνικά με σπάνια ευελιξία. Δεν ήταν πολύ ψηλός αλλά ανάδινε εκπληκτική δύναμη. Το καρφωμένο στον Μάλκο βλέμμα του, καθρέφτιζε απίστευτο μίσος. Έπιασε με το δεξί χέρι την φιλντισένια λαβή του όπλου του -την έσφιξε στην παλάμη του και τράβηξε με μια απότομη κίνηση το κολτ από τη θήκη του.

Η αεροσυνοδός ξεμάκρυνε αφήνοντας τον Μάλκο μπροστά στην πόρτα της τουαλέτας. Η μυρωδιά του καμμένου ήταν το ίδιο πάντα έντονη. Μια φοβερή σκέψη γεννήθηκε ξαφνικά στο μυαλό του Μάλκο. Ήταν φανερό, πως, ο κλειδωμένος στην τουαλέτα, άγνωστος ετοιμαζόταν να διαπράξει ένα έγκλημα. Δεν ήξερε τι και πώς, αλλά ήταν απόλυτα σίγουρος ότι είχε εκείνον για στόχο. Ο Μάλκο κοίταξε την πόρτα και σκέφτηκε ότι τον χώριζαν, ίσως, λίγα δευτερόλεπτα από την αιωνιότητα. Δεν υπάρχουν επιζώντες όταν ένα αεροπλάνο εκραγεί "εν πτήσει".

Ο Μάλκο κοίταξε γύρω του και πρόσεξε αμέσως τους δύο νεαρούς Κινέζους που στέκονταν δίπλα σε έναν σταματημένο συρμό. Ο ένας κρατούσε ένα φονικό όπλο: ένα μπαστούνι που είχε στην άκρη του μια χοντρή αλυσίδα η οποία κατέληγε σε μια μεγάλη σιδερένια ακίδα. Ο άλλος ετοιμαζόταν να του ρίξει ένα αστέρι που είχε πέντε ακτίνες και μια τρύπα στη μέση. Αυτό το όπλο χρησιμοποιούσαν οι τριάδες. Ήταν ένα φοβερό όπλο. Σε σκότωνε αθόρυβα στα είκοσι μέτρα. Επειδή είχε βγει με τους τελευταίους επιβάτες ο Μάλκο βρέθηκε κυριολεκτικά μόνος. Ένας από τους δύο Κινέζους έφερε πίσω του το μπράτσο...

Με περιέργεια και τρόμο, ο Έλλερυ Κουήν και ο πατέρας του, ο Επιθεωρητής Κουήν, ξεκλείδωσαν την πόρτα του εργαστηρίου και την άνοιξαν. Εκεί μέσα ο διάσημος γιατρός Τζων Ξαβιέ έκανε τα μυστικά πειράματά του, κι από εκεί ξεκινούσαν κάθε μέρα κάτι περίεργα δέματα, που θάβονταν στον κήπο... Όποιο όμως μυστικό κι αν κρυβόταν μέσα σ' αυτό το δωμάτιο, δεν μπορούσε να συγκριθεί με τη φρίκη που βασίλευε έξω απ' αυτό... Ο γιατρός Ξαβιέ ήταν, τώρα, νεκρός - και ήταν το πρώτο θύμα. Κάποιος - άνδρας, γυναίκα ή τέρας - είχε μετατρέψει το απομονωμένο βουνό σε δικό του εργαστήριο, γι...

- Θέλεις να κάνεις μια κατάθεση, Ντέντον; Αν ναι, τότε να καλέσω τη στενογράφο μου. Η φωνή του εισαγγελέα Κρόσμπυ ήταν εκνευρισμένη. - Κατάθεση; Απόρησε ο Τζιμ Ντέντον. Για ποιο πράγμα να κάνω κατάθεση; - Γι' αυτό που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, είναι ένα προμελετημένο έγκλημα. Για το φόνο της γυναίκας σου, είπε ξερά ο Κρόσμπυ. Υπήρχε ωστόσο και κάτι θριαμβευτικό στη φωνή του εισαγγελέα, που ξάφνιασε τον Ντέντον. - Αν καταλαβαίνω καλά, είπε, με κατηγορείς ότι σκότωσα τη γυναίκα μου, έτσι δεν είναι; - Εγώ θα το τοποθετήσω διαφορετικά, είπε ο εισαγγελέας χαμογελώντας...

Ο Μάλκο κατάφερε ν' ανάψει ψηλαφητά τη λάμπα του πετρελαίου. Η φλόγα που χόρευε πρόσφερε αρκετό φως για να μπορέσει να διακρίνει κάτι παράξενο. Τη λάμα ενός στιλέτου που προεξείχε είκοσι εκατοστά από το ύφασμα της σκηνής, πάνω ακριβώς από το μέρος όπου ήταν ξαπλωμένος λίγες στιγμές πριν. Η λάμα κατέβηκε μ' ένα απαλό τρίξιμο δημιουργώντας στο ύφασμα ένα μακρύ άνοιγμα.

Με μια απαλή και πολύ φυσιολογική χειρονομία, η νέα γυναίκα ακούμπησε το χέρι της στη σκαλιστή λαβή του στιλέτου και το τράβηξε από τη θήκη του, αποκαλύπτοντας τη γυαλιστερή και ακονισμένη σαν ξυράφι λάμα του. Έφερε το χέρι της πίσω για να πάρει φόρα και το κατέβασε με όση δύναμη είχε πάνω στον Μάλκο...

Η Λάντα προβλημάτιζε τον Μάλκο. Εξέτασε το εσωτερικό της για να σιγουρευτεί πως ήταν άδεια. Ένα κύμα αδρεναλίνης τινάχτηκε μέσα του και λίγο έλειψε να εκραγούν οι αρτηρίες του. Παρέλυσε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ύστερα κοίταξε το ρολόι του και όρμησε τρέχοντας προς τον Δούναβη...

Ο Μάλκο σάρωσε το μπαρ με το βλέμμα, χωρίς να διακρίνει κάτι ύποπτο. Ως τη στιγμή που, χαμηλώνοντας τα μάτια, πρόσεξε, κάτω από τον πάγκο όπου καθόταν, μια μεταλλική βαλίτσα, και συνειδητοποίησε τον κίνδυνο σε κλάσμα δευτερολέπτου.Τινάχτηκε όρθιος απότομα αναποδογυρίζοντας το τραπεζάκι και το ποτήρι με τη βότκα που έπινε. Όρμησε στο χωλ φωνάζοντας στην σερβιτόρα, που τον κοίταγε σαν χαμένη, "Μπιστρό", "Νταβάι"! Η κοπέλα έμεινε ακίνητη. Ο Μάλκο βγήκε τρέχοντας από το μπαρ. Οι σφυγμοί του είχαν φτάσει τους 150, γιατί ήξερε ότι τον κυνηγούσε ο θάνατος.

Η κοπέλα που πέταγε τα μαχαίρια γύριζε την πλάτη στον σύντροφό της και είχε αντίκρυ της τον Μάλκο που αναρωτήθηκε αν σκόπευε να πετάξει τα μαχαίρια κάτω από τον ώμο της. Ένιωσε ξαφνικά τα νύχια του Γκουλούθ να χώνονται στο μπράτσο του. Η μασκοφορεμένη κοπέλα με τα μαχαίρια είχε τραβήξει από τη ζώνη της ένα απ' αυτά. Κρατώντας το από τη μυτερή άκρη του, τίναξε το κορμί της, όπως το τινάζει ο ακοντιστής, και το πέταξε προς το μέρος του Μάλκο.

Ο Μάλκο γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα. Από το μισοσκόταδο πρόβαλε ένας εφιάλτης. Μια πορτοκαλιά γενειάδα, ένα βλέμμα τρελό και, κυρίως, ένα τεράστιο μαχαίρι, σηκωμένο ψηλά, έτοιμο να τον σφάξει. Η λάμα του ήταν ήδη ματωμένη... Ο φονιάς με την πορτοκαλιά γενειάδα σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα κι ύστερα ζωντάνεψε ξαφνικά και όρμησε στον Μάλκο με προτεταμένο το μαχαίρι. Με το βλέμμα ακόμα πιο τρελό.

Όταν τον τύφλωσε η χειροβομβίδα, ο Μάλκο που δεν είχε τρόπο να φύγει από το σπίτι της Ροξάνδρας Ανδρεάνου, ετοιμάστηκε να πουλήσει ακριβά τη ζωή του. Κάτωθέτου, το χωλ έσφυζε από άνδρες με κουκούλες και μαύρες στολές, οπλισμένους με αυτόματα οπλοπολυβόλα και όλων των ειδών τις μηχανές που σκόρπιζαν τον θάνατο. Ήταν ένα κομάντο "Σπέτναζ" τού SVR που είχε έρθει να αποδεκατίσει όλους όσοι ζούσαν ακόμη μέσα στο σπίτι. Ο αρχηγός τούς έδωσε μια διαταγή και όρμησαν στη σκάλα.

Ο Μάλκο κατάλαβε πως ο οδηγός έφερνε το φορτηγό αριστερά για να τον σπρώξει στη χαράδρα που περιέβαλε τον αυτοκινητόδρομο. Έστριψε απότομα το τιμόνι του δεξιά, αλλά το φορτηγό ήταν πολύ πιο βαρύ από το μικρό ΚΙΑ που οδηγούσε και ο γκρεμός πλησίαζε αμείλικτα. Η αριστερή μπροστινή ρόδα του ΚΙΑ βρέθηκε στο κενό. Το μικρό αμάξι αναποδογύρισε και κατρακύλησε σαν βαρέλι στη σχεδόν κάθετη πλαγιά. Το κεφάλι του Μάλκο χτύπησε στην οροφή και έχανε τις αισθήσεις του. Ένιωσε τη μυρωδιά της βενζίνας κι η τελευταία του σκέψη ήταν πως θα καιγόταν ζωντανός.

Ο Μάλκο παρατηρούσε με ενδιαφέρον τη νεαρή Κιργισία που ακουμπούσε το δεξί της χέρι στον μηρό του. Στα μακριά μυτερά νύχια της, το κόκκινο βερνίκι είχε μια παράξενη μεταλλική γυαλάδα. Τη στιγμή που το χέρι της πλησίαζε το πρόσωπό του, ο Μάλκο πρόσεξε τη θριαμβευτική λάμψη στα πράσινα μάτια της. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα και πιο δυνατά όταν η νέα γυναίκα τινάχτηκε προς το μέρος του, αποφασιμένη να τον ξεσκίσει με τα θανατερά νύχια της...

Ο Βλαντιμίρ Σεβτσένκο είχε πάρει με το μέρος του τις δίδυμες! Ήταν όμως πολύ αργά για να μετανιώσει. Ήξερε πως αν έκανε μια, απειροελάχιστη έστω, κίνηση, θα τον έσφαζαν και θα τον ευνούχιζαν... Δεν πρόλαβε να το σκεφτεί κι ακόμα λιγότερο να απορήσει γιατί άκουσε την Σβελτάνα να μουρμουρίζει στο αυτί του: - Μην φερθεί ανόητα. Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ θέλω να δω το αίμα σου να αναβλύζει. Όπως αναβλύζει το αίμα από ένα σφαγμένο γουρούνι.

Ο Μάλκο κοίταξε γύρω του. Υπήρχαν λίγα μόνον ζευγάρια. Κανένας δεν μπορούσε να τον βοηθήσει. - Τι τρέχει; ρώτησε η Κάρλα Μπετέγκα βλέποντας την έκφρασή του. - Τραβήξου, της είπε ο Μάλκο. Έβγαλε, κάτω από το τραπέζι, το Ζάσταβα από τη ζώνη του και το όπλισε. Όταν σήκωσε τα μάτια, οι τρεις φονιάδες σχημάτιζαν ένα τόξο μπροστά του και τον κοίταγαν ατάραχοι. Κατάλαβε τότε ότι με ένα απλό πιστόλι θα σκότωνε ίσως τον έναν, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετωπίσει τους δύο άλλους που τον εμπόδισαν να φτάσει στη στεριά.

Ένας από τους σωματοφύλακες του Καρκόφ Μπαλαγκούλα, κατέβασε χωρίς να βιάζεται το Καλάσνικοφ και άδειασε τον πρώτο γεμιστήρα του με σύντομες ριπές, πάνω στους τέσσερις άνδρες. Ο Μάλκο χλώμιασε. Έβλεπε να πραγματοποιούνται οι χειρότερες προβλέψεις του. Η καρδιά του χοροπήδησε ξαφνικά, στο στέρνο του. Είχε ακούσει τον χαρακτηριστικό θόρυβο κάποιου ελικόπτερου! Άρπαξε βιαστικά τον ασύρματό του. Ο Βλαντιμίρ Σεβτσένκο γύρισε προς το μέρος του. Ήταν απελπισμένος. - Άδικος ο κόπος, του είπε. Είμαστε χαμένοι!

Ο Μάλκο είχε μόλις καθίσει σ' ένα τραπέζι όταν σηκώθηκε η γυναίκα με το τσαντόρ. Διασταύρωσε στον καθρέφτη το παγερό και αγριωπό μαύρο βλέμμα της. Ύστερα την είδε να πηγαίνει προς την πόρτα και να βουτάει ξαφνικά το χέρι στην τσάντα της. Έβγαλε από μέσα ένα μαχαίρι που η ακονισμένη λάμα του είχε μήκος σαράντα εκατοστά! Όρμησε αμέσως μετά μπροστά για να το φυτέψει στην πλάτη του...