Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία. Εν πάση περιπτώσει, η ιστορία ενός τόπου δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα. Άλλωστε, σε μια διαλεκτική αντίληψη των πραγμάτων, αν δεν υπήρχε άρνηση δεν θα υπήρχε ούτε κατάφαση. Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι το 1974, που γράφτηκε για να είναι κατ' αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα της ιστορίας μας. Δίνει δηλαδή μεγαλύτερη σημα...

Περιέχονται τα κείμενα: - Δημήτρης Εϊπίδης, "Πρόλογος" - Ειρήνη Στάθη, "Ένας κινηματογράφος της ποίησης και της Ιστορίας" Μύθος - Ιστορία - Αναπαράσταση - Μπαρτελεμί Ααμανγκάλ, "Μια ποιητική της Ιστορίας" - Σολβί Ρολέ, "Το θέατρο έναντι της εικόνας" Ταξίδι - Όρια - Εξορία - Φρέντερικ Τζέιμσον, "Το παρελθόν ως Ιστορία, το μέλλον ως φόρμα" - Μάικλ Ουίλμινγκτον, "Η δύναμις και η δόξα" - Βόλφραμ Σούτε, "Ένας τοπογράφος χρονοταξιδευτής" - Χρήστος Αθ. Τερέζης, "Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και η υπέρβαση των ορίων" Ποιητική - Γλώσσα - Εικαστικές αναζητήσεις - Κάρολαϊν...

"...Τα "ιστορικά" μου κείμενα απέχουν έτη φωτός από τα κείμενα ενός ειδικού στην Ιστορία, και αυτό γίνεται εύκολα νοητό στον κάθε νοήμονα. Διότι στην επιστήμη της Ιστορίας δεν έχει θέση ούτε το προκλητικό χιούμορ, ούτε, πολύ περισσότερο, η αδιάκοπη "αυτοκαταστροφή" του ιστορήματος με συνειρμικά εμβόλιμα από άλλες... ιστορίες. Αποφάσισα λοιπόν να βάλω ως γενικό τίτλο σ' αυτά τα αφηγήματα "Νεοελληνική Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας", όχι μόνο από χιουμοριστική διάθεση, αλλά κυρίως για να δείξω πως ό,τι λέω δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα ερεθίσματα που θα μπορούσε να πάρ...

Ο Δήμος Θέος είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Αλλά ένα κεφάλαιο που παραμένει "ανοιχτό", με την έννοια ότι εμείς -οι αποδέκτες του έργου του Θέου- δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τη σχέση μας μαζί του. Ή, ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα κεφάλαιο "κλειστό", με την έννοια ότι δεν έχουμε ακόμη αποκρυπτογραφήσει όσα ο Θέος έχει καταθέσει. Το κεφάλαιο Δήμος Θέος άρχισε να γράφεται ορμητικά τη δεκαετία του εξήντα, με την ενθουσιώδη υποδοχή -και τη γενική αποδοχή- που συνάντησαν οι ριζοσπαστικά καινοτόμες πρώτες ταινίες του: το από κάθε άπ...

Στο βιβλίο αυτό παρακολουθούμε την πορεία των Εβραίων από τις απαρχές της ιστορίας τους μέχρι την εξέγερση των Μακκαβαίων κατά τους τελευταίους προχριστιανικούς χρόνους. Ο συγγραφέας με τον γνώριμο όσο και απαράμιλλο τρόπο του ζωντανεύει παραστατικά την άκρως περιπετειώδη "μυθική ιστορία" των Εβραίων. Πιστεύοντας ότι "κανένας μύθος δεν είναι παραμύθι", αλλά απλώς "προεπιστημονικός τρόπος σκέψης", καθώς και ότι "η ιστορία κάθε λαού αρχίζει με τη μυθολογία του, η δε εθνική μυθολογία είναι κάτι σαν εισαγωγή στην εθνική ιστορία", αναδεικνύει τη λογική και τα ψήγματα αλήθειας πο...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της πλήρους αναδρομής στο έργο της Αντουανέττας Αγγελίδη, που διοργανώθηκε από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (18-27 Νοεμβρίου 2005). Στο πλαίσιο του αφιερώματος προβλήθηκαν οι ταινίες "Παραλλαγές στο ίδιο θέμα", "Idees Fixes/Dies Irae", "Τόπος", "Οι ώρες-μια τετράγωνη ταινία", "Κλέφτης ή η πραγματικότητα". "Μέσα στο γενικότερο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου, το έργο της Αντουανέτας Αγγελίδη είναι από τα λίγα που έχουν επιλέξει τη σκέψη και τον πειραματισμό πάνω στο ίδιο το μέσο της κινηματογραφικής αφήγησης. Οι τα...

"Πολλοί κινηματογραφιστές φιλοδοξούν ν' αποτυπώσουν την αλήθεια του ατόμου επιλέγοντας ερασιτέχνες ηθοποιούς, αλλά σπάνια επιτυγχάνουν. Ο Erice το κατορθώνει θαυμάσια χρησιμοποιώντας επαγγελματίες ηθοποιούς. Λυπάμαι που δεν υπάρχουν περισσότερες ταινίες αυτού του εξαίρετου καλλιτέχνη, αλλά "Το πνεύμα του μελισσιού" αποτελεί καθ' αυτό το έργο μεγάλου δημιουργού". Monte Hellman

Αν μένουν κάποιες αξεπέραστες αξίες από τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο είναι η προσοχή, ο σεβασμός, η προστασία, η ανάδειξη, η σκέψη, στοιχεία με τα οποία κατοχύρωσε την πολυμορφία και τη διαφορετικότητα των δημιουργών του. Ο Κώστας Σφήκας είναι ένας σκηνοθέτης που δοκίμασε, θα έλεγε κανείς στα άκρα, τις ανοχές και τις αντοχές της κινηματογραφικής δημιουργικότητας, στοχάστηκε και μόχθησε για μια άλλη, εντελώς ριζοσπαστική και αποκλίνουσα από το συνήθη αφηγηματικό σινεμά, προσέγγιση του κινηματογραφικού πολιτισμού. Σε άλλες εποχές και σε άλλες συνθήκες θα ήταν ένας απόκληρος...

[...] Πιστεύουμε ότι εργασίες, όπως της παρούσας φιλολογικοκριτικής σειράς, μπορούν να προσφέρουν πολλαπλά οφέλη στους αποδέκτες της: Το ευρύ κοινό, αρχικά, θα δυνηθεί να παρακολουθήσει την πορεία του συγγραφέα, την εξέλιξη του, τις αμοιβαίες σχέσεις των έργων του, τις θεματικές του- θα αποκομίσει, με άλλα λόγια, μια συνθετική εικόνα, βοηθητική αναγνωστικά. Ο επιστήμονας, έπειτα, ο δάσκαλος και ο ειδικός θα εξασφαλίσουν συγκριτικά εφόδια, αξιοποιώντας το συγκεντρωμένο κριτικό υλικό και αποκτώντας βιβλιογραφική πρόσβαση σε ένα είδος, όπως οι κριτικές, που συνήθως διασπείρετα...

"Δημοσιογραφικά" και όχι "επιστημονικά", από τη μια, "ερασιτεχνικά κείμενα θρησκολογίας" ή "κείμενα για το μουσουλμανισμό", από την άλλη: έτσι αυτοπροσδιορίζονται τα κείμενα του βιβλίου αυτού, που δεν ευτύχησε να το δει τυπωμένο ο συγγραφέας του. Πράγματι, το είδος της δημοσιογραφίας αλλά και της ερασιτεχνίας που θεράπευε ο Β. Ραφαηλίδης, είναι εδώ στην καλύτερή τους ώρα. Παρόλο που το βιβλίο έχει κυρίαρχο άξονα τη θρησκεία, εξακτινώνεται και αγκαλιάζει οτιδήποτε ουσιαστικό αφορά τους Άραβες: από την εθνογένεση και την ιστορική εξελικτική τους πορεία, έως την κουλτούρα, τη...

Ένα βιβλίο με τις θέσεις του Βασίλη Ραφαηλίδη για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Όταν ένας φίλος καλείται να μιλήσει για έναν άλλο φίλο, ένας κριτικός καλείται να μιλήσει για έναν κινηματογραφιστή και τυχαίνει αυτοί οι δύο να είναι φίλοι, το πράγμα γίνεται εξ υπαρχής ύποπτο μεροληψίας, εκτός κι αν αυτός ο φίλος είναι ο Αγγελόπουλος, οπότε δεν μπαίνει πρόβλημα, βέβαια, καχυποψίας τέτοιας· για ό,τι και να κάνει ο φίλος δε θα ήταν δυνατόν να τον κολακεύσει, γιατί ήδη το γεγονός καθεαυτό υπάρχει, η ποιότητα καθεαυτή υπάρχει, δε θα τη βάλω εγώ, δε θα τη βάλει ο άλλος, δε...

Ο κινηματογράφος διανύει ήδη τον δεύτερο αιώνα της προσφοράς του στην ανθρωπότητα. Όταν βρισκόταν ακόμα στα πρώτα του βήματα, τότε που κανένας δεν τον λογάριαζε σαν τέχνη, ο Μελιές, έκπληκτος, είδε να μεταμορφώνεται μια παρισινή άμαξα σε νεκροφόρα. Ένα σκάλωμα της μηχανής λήψης τού γέννησε την ιδέα των κινηματογραφικών τρικ. Αυτό ήταν και η αρχή του μοντάζ, έννοια άγνωστη, τότε. Η φιλμική δράση δεν ταυτίζεται με τον φυσικό χρόνο. Δύο δεκαετίες αργότερα θα έρθει η δαιμόνια παρέα των Κουλέσοφ, Αϊζενστάιν, Βερτόφ, να ανακαλύψει ξανά τον κινηματογράφο· ως τέχνη αυτή τη φορά. Ω...

Το βιβλίο εκδόθηκε με την ευκαιρία της κινηματογραφικής εκδήλωσης "Commedia All' Italiana" (20 χρόνια Ιταλικής Κωμωδίας), που οργανώθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 22 έως τις 28 Μαρτίου 2002 στο "Απόλλων Renault" και στη Θεσσαλονίκη από τις 29 Μαρτίου έως τις 4 Απριλίου 2002 στο "Ολύμπιον". Περιλαμβάνει κείμενα σχετικά με τη γέννηση και την άνθιση της ιταλικής κωμωδίας, φωτογραφικό υλικό, βιογραφικά των σκηνοθετών του αφιερώματος και φιλμογραφία τους (Mario Monicelli, Dino Risi, Luigi Comencini, Ettore Scola, Pietro G...

Έκδοση που έγινε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Eric Rohmer από το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, από 23-29 Μαρτίου 2001 στον κινηματογράφο Απόλλων Renault, και σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στη συμπρωτεύουσα από 30 Μαρτίου έως 5 Απριλίου στο Ολύμπιον. Η μονογραφία περιλαμβάνει φωτογραφίες, κείμενα, συνεντεύξεις του δημιουργού, φιλμογραφία με ζενερίκ, συνόψεις και κριτικές αναλύσεις των ταινιών. Αναλυτικά περιέχονται τα κείμενα: - Νίκος Σαββάτης, "Ο ανθρωπολόγος της διπλανής πόρτας" - Serge Daney, "Η...

Η ανά χείρας έκδοση, κατ' αρχάς, ελπίζουμε ότι θα μπορέσει να λειτουργήσει ως ένα εισαγωγικό εγχειρίδιο στον κινηματογράφο του Κώστα Γαβρά. Η πολιτική θεματολογία των ταινιών του, ωστόσο, και ο τρόπος με τον οποίο τις υποδέχθηκε κάθε φορά η κριτική, επέβαλλε να προσεγγίσουμε ταυτόχρονα με τις ταινίες και το πολιτικό κλίμα της εποχής που γυρίστηκαν, όχι "αγιογραφικά" αλλά όπως τουλάχιστον αυτό καθρεφτίστηκε στα κριτικά σημειώματα γι' αυτές. Έτσι εξηγείται, π.χ., η παρουσία κειμένων όπως αυτό της Σιμόν ντε Μποβουάρ, που μόνο παρεμπιπτόντως αναφέρεται στις ταινίες του Γαβρά, α...