Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εύκολο δεν είναι να αξιολογήσεις-ανθολογήσεις κριτικά κείμενα που αφορούν δικά σου κείμενα· διστάζεις καθώς ενδίδεις πατώντας παλιότερους ισχυρισμούς, όρκους θαρρείς. Όταν έρθει η ώρα των αναστοχασμών και η ανάγκη να μαζέψεις τα πανιά σου, προβάλλουν (πιθανόν) και άλλες προτεραιότητες στον απόηχο των αναγνώσεων -αν πρέπει να ληφθούν κι αυτά υπ'όψιν. (από την εισαγωγή του Μάρκου Μέσκου, "Αμηχανία εξομολογούμενου") Ανθολογούνται τα κριτικά κείμενα: - Μάριος Αφεντόπουλος-Μαρκίδης, "Η αγροτική συνείδηση στην ποίηση του Μάρκου Μέσκου" - Τάκης Σινόπουλος, "Μια γνήσια λυρι...

Ο Γιώργος Αριστηνός,, φλερτάροντας ερωτοπαθώς για χρόνια με τον Θάνατο, στροβιλιζόμενος για καιρό πάνω από την άβυσσο του Κακού, προετοίμαζε εξακολουθητικά την οριστική του έξοδο. Στο τελευταίο του βιβλίο έρχεται, μπλαζέ μισάνθρωπος και κατά συρροήν δολοφόνος, να αποκτείνει με μια μηδενιστική κίνηση τόσο τα λογοτεχνικά είδη όσο και το βιολογικό είδος "άνθρωπο"... Η παράδοση της μοντέρνας λογοτεχνίας του Κακού συναντά τη θεωρία της λογοτεχνίας. Εφαρμοσμένη θεωρία ή απόλυτη λογοτεχνία; Ο ακραίος 20ός αιώνας γνώρισε πολλούς θανάτους, πραγματικές εκατόμβες και μεγάλες απώλει...

"Ποιητές στη σκιά" είναι εκείνοι που δεν έχουν προφανή θέση στα δημόσια αφιερώματα και στις θεσπισμένες επετείους. Η επίσημη προβολή τους είναι μικρή, η προσφορά τους όμως στην ποίηση και στον πολιτισμό είναι ανυπολόγιστης αξίας. Τον Δεκέμβριο του 2011 ξεκίνησε ένας κύκλος αφιερωμάτων σε 10 ποιητές στη σκιά και τον Δεκέμβριο του 2012 ο δεύτερος κύκλος σε 12 ποιητές. Επελέγησαν, και πάλι, λόγω εκλεκτικής συγγένειας να μιλήσουν γι' αυτούς 24 νέοι ομότεχνοί τους. Ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας είχε τη συνολική επιμέλεια του κύκλου, καθώς και την ευθύνη της ανθολόγησης των ποιημά...

"Η πολιτική είναι όπως η σφίγξ του μύθου: καταβροχθίζει όσους δεν λύνουν τα αινίγματά της". Αυτός ο αφορισμός του Ριβαρόλ θα ήταν επαρκής από μόνος του για μία πλήρη εισαγωγή στη μελέτη του Φραντς Νώυμαν γύρω από το άγχος και την πολιτική. Στα πολιτικά αινίγματα του 20ου αιώνα ο Νώυμαν δεν έστερξε ούτε στιγμή να δώσει απαντήσεις, με την αγωνία του στοχαστή που η προσωπική ιστορία του δεν αφίσταται από την πολιτική πράξη. Για έναν πολιτικό στοχαστή η απάντηση στο προσωπικό αίνιγμα δεν μπορεί να διαχωριστεί από τα γενικότερα ερωτήματα τα οποία απαιτούν απαντήσεις. Η προσωπ...

Η επιστροφή στο νόημα του Φρόυντ δεν έχει την έννοια μιας επιστροφής στον Καρτέσιο. Το cogito είναι ένα κακό όνειρο, η ψυχαναλυτική εμπειρία, μια εξερεύνηση που επιφέρει στην αντίληψή μας για τον άνθρωπο αυτό που ο Φρόυντ ονομάζει ναρκισσιστική πληγή. Γιατί αυτό το ομιλούν ον που το κατοικεί η γλώσσα, απ' την "κοσμολογική ταπείνωση" που του επιβάλλει η κοπερνικανή αντιστροφή μιας ναρκισσιστικής ψευδαίσθησης, βλέπει να γεννιέται η ελπίδα μιας καινούργιας ενότητας. Μη όντας πια αφέντης του κόσμου - με πόση αυταρέσκεια κάνει πως το δέχεται! - το ομιλούν ον ξυπνώντας από έναν ε...

[...] Ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει στο δοκίμιο πάνω στον "Μωυσή του Μιχαήλ Αγγέλου" μιαν επαναστατική ερμηνευτική, που συγκροτείται από τη μεθοδική επεξεργασία λεπτομερειών, όπως στην αποκρυπτογράφηση των ονείρων. Αλλά αυτό που πρέπει να ερευνηθεί δεν είναι η φύση της τέχνης, ένα χρέος στη γενικότητα του οποίου ναυάγησαν πολλοί επίγονοι ψυχαναλυτές. Ο Φρόυντ θα προσπαθήσει να εξηγήσει τη συντριπτική εντύπωση του συνόλου, τον τρόπο με τον οποίο ο Μιχαήλ Άγγελος συναντά τις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες μας, βαδίζοντας στο έμμεσο μονοπάτι του ήσσονος γεγονότος. Αυτό που έχουμε...

[...] Ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει στο δοκίμιο πάνω στον "Μωυσή του Μιχαήλ Αγγέλου" μιαν επαναστατική ερμηνευτική, που συγκροτείται από τη μεθοδική επεξεργασία λεπτομερειών, όπως στην αποκρυπτογράφηση των ονείρων. Αλλά αυτό που πρέπει να ερευνηθεί δεν είναι η φύση της τέχνης, ένα χρέος στη γενικότητα του οποίου ναυάγησαν πολλοί επίγονοι ψυχαναλυτές. Ο Φρόυντ θα προσπαθήσει να εξηγήσει τη συντριπτική εντύπωση του συνόλου, τον τρόπο με τον οποίο ο Μιχαήλ Άγγελος συναντά τις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες μας, βαδίζοντας στο έμμεσο μονοπάτι του ήσσονος γεγονότος. Αυτό που έχουμε...

Από τη στιγμή που θα "ανακαλύψουμε" έναν στοχαστή, δεν είναι δύσκολο να τον μάθουμε, να τον καταλάβουμε, να τον "βρούμε". Εδώ είναι που τελειώνει για τους περισσότερους η υπόθεση. Μένουν προσκολλημένοι σ' αυτά που "βρήκαν", δημιουργούν σχολές, όπου τα ιδία επαναλαμβάνονται με επουσιώδεις παραλλαγές και με έντονες έριδες για τη σωστή ερμηνεία. Αυτό συμβαίνει με τον Freud στον χώρο της Ψυχανάλυσης, με τον Heidegger στον χώρο της Φιλοσοφίας - για να περιοριστώ στα καθοριστικά θέματα αυτής της μελέτης. Για τον Nietzsche το ζήτημα δεν τελειώνει εδώ. Το υποδηλώνει η διπλή τελε...

Νόσος με ιδιαίτερη σημασία και επικαιρότητα στην εποχή μας, το άγχος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και συχνότερα αντικείμενα ενδιαφέροντος της σύγχρονης Ψυχιατρικής. Εξαιρετικό ενδιαφέρον λοιπόν έχει μια συνολική ανασκόπηση του θέματος, με τη συνδρομή σημαντικού αριθμού εμπειρογνωμόνων διακεκριμένων στο αντικείμενο. Η προσπάθεια που συντόνισε ο Β. Αλεβίζος συγκεντρώθηκε σε βιβλίο με τίτλο «Άγχος: Ιατρικές και κοινωνικές διαστάσεις» που κυκλοφορεί από τις Ιατρικές Εκδόσεις "Βήτα". Ο επιμελητής της έκδοσης Β. Αλεβίζος είναι αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπι...

Όπως γράφει ο Μιγκουέλ Αμπενσούρ (Miguel Abensour), από τον οποίο έχουμε δανεισθεί τα στοιχεία αυτού του σημειώματος ο Κλάστρ είναι ο κατ’ εξοχήν εθνολόγος της επιτόπιας έρευνας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τον μη εθνολόγο αναγνώστη ο οποίος βρίσκεται μπροστά σ’ ένα έργο με φιλοσοφικές πάντοτε διαστάσεις κι έχει ίσως την τάση να ξεχνά, ή έστω να υποβαθμίζει, το εθνογραφικό υλικό στο οποίο στηρίζεται αυτό το έργο. Ο ίδιος άλλωστε ο Πιέρ Κλάστρ, στα μαθηματικά του στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών του Παρισιού, επέμενε πάντοτε ότι η επιτόπια έρευνα είναι απολύτως αναγκαία για τη...

Τα κείμενα πάντα μιλούν μεταξύ τους, συνδιαλέγονται. Πολύ περισσότερο όταν ο διάλογος είναι ρητός και η αναφορικότητα δεδηλωμένη. Οποιαδήποτε, άρα, κατάτμηση των κειμένων, οποιαδήποτε απομόνωσή τους, προϋποθέτει ασφαλώς ένα κίνητρο ξένο προς την προθετικότητα των κειμένων και των συγγραφέων τους. Από το 12ο τεύχος του περιοδικού "Σημειώσεις" (Νοέμβριος 1977), στο οποίο δημοσιεύθηκε το κείμενο του Μάριου Μαρκίδη "Erich Fromm: ο φόβος της ελευθερίας και η θεραπεία του", εγκαινιάσθηκε μια συζήτηση, η οποία ενέπλεξε τα κείμενα των Τάκη Κονδύλη (τευχ.13-14 και 17), Γεράσιμου...

Η ύλη του παρόντος συγγράμματος αναπτύσσεται σε 2 τόμους και κατανέμεται σε 13 κεφάλαια, τα οποία καλύπτουν ολόκληρο το γνωστικό αντικείμενο και όλες τις εξειδικεύσεις της σύγχρονης Ψυχιατρικής. Η μελέτη του είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, χάρη στη λιτότητα, στη συστηματική διάρθρωση, αλλά και στην εξαιρετικά εύστοχη και ευρηματική εικονογράφηση των κειμένων.

Η ύλη του παρόντος συγγράμματος αναπτύσσεται σε 2 τόμους και κατανέμεται σε 13 κεφάλαια, τα οποία καλύπτουν ολόκληρο το γνωστικό αντικείμενο και όλες τις εξειδικεύσεις της σύγχρονης Ψυχιατρικής. Η μελέτη του είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, χάρη στη λιτότητα, στη συστηματική διάρθρωση, αλλά και στην εξαιρετικά εύστοχη και ευρηματική εικονογράφηση των κειμένων.

Ο σημαιοφόρος του Οθέλλου χλεύασε σε μια σκηνή τον κόσμο μας: «Οι σπαθιές στο κορμί μας, κύριοί μου, πονάνε περισσότερο απ' τη χαμένη μας υπόληψη». Δίκαια συνηγορεί ο κυνικός εκείνος στρατιώτης της Αναγέννησης υπέρ του σώματος. Παρ' όλα ταύτα του διαφεύγει ότι κι ο ίδιος, συνήγορος όντας του σώματος, δεν κάνει άλλο παρά να αγορεύει, να επιχειρηματολογεί, να «λογοδοτεί». Κάθε λογοδοσία είναι μια απολογία. Απευθύνεται στην ιδιότροπη ανθρώπινη τάξη, χαρακτηριστικό της οποίας είναι ότι στηρίζεται ακριβώς στον λόγο τιμής, και στην κοινωνική υπόληψη. Οργανώνει τις ανθρώπινες κοιν...

Στην περιπέτεια της λογοτεχνίας αρμόζει η παροιμιακή έκφραση "ή του ύψους ή του βάθους". Ο τεχνίτης παίζει στο χαρτί τις ιδέες, το ύφος, τη σαγήνη του - και κερδίζει ή τα χάνει όλα. Διότι έχει το μοιραίο πάθος του παίκτη και του κονκισταδόρου. Αλλά και η δοκιμιακή γραφή μάταια θα προσπαθήσει να σταδιοδρομήσει με τα εύσημα της φιλολογικής ψυχραιμίας, με την ορθοφροσύνη, με τους ακαδημαϊκούς της τίτλους. Είναι απλουστευτική η ιδέα ότι ο δοκιμιογράφος μιλάει "απ' έξω", όπως είναι ψευδής η αντίληψη περί ενός αναγνώστη που δεν οφείλει να είναι συνένοχος με το συγγραφέα. Σε ποιο...