Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι δύο νουβέλες, "Το Πλάσμα που ψιθύριζε στο Σκοτάδι" (1930), "Ο Ναός του Τρόμου" (1935), καθώς και και το διήγημα "Το Κάλεσμα από το Υπερπέραν" (1935), που συνθέτουν το υλικό αυτού του βιβλίου, εντάσσονται και αυτά στη δημιουργική περίοδο του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Στην πρώτη γίνεται λόγος για τους τερατόμορφους Μεγάλους Παλαιούς και τις προσπάθειές τους να ξαναεισβάλλουν στη Γη. Στη δεύτερη εμφανίζεται το θαυμαστό Λαμπερό Τραπεζόεδρο, ένα λατρευτικό αντικείμενο που προέρχεται απ’ το μυστηριώδη πλανήτη Γιογγόθ-Πλούτωνα, και σχετίζεται με τη λατρεία του θεού Νιαρλαθοτέπ, βασικού πρ...

Με ποιητική έξαρση ο Χ.Φ. Λάβκραφτ, αυτός ο Άρχοντας της Φαντασίας, θα μας οδηγήσει στα "Μυστικά Θαύματα" ενός ασύλληπτου κόσμου μ' εκείνον το μοναδικό και συναρπαστικό τρόπο που μόνο ένας αληθινός δημιουργός μπορεί να το κάνει. "Η κατάρα που χτύπησε τη Σάρναθ", "Το άσπρο καράβι", "Οι γάτες της Ουλθάρ", "Σελεφαϊς", "Οι άλλοι θεοί", είναι η ωραιότερη "εισαγωγή" σ' αυτό το ονειρικό σύμπαν του συγγραφέα που σελαγίζει κάτω από τον αστερισμό του Λόρδου Ντάνσανι.

Ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους στον χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας δίνει με συναρπαστικό τρόπο το κλίμα του παράδοξου, του τρόμου και του μακάβριου. Το σκηνικό των ιστοριών, από τις παγωμένες ερήμους της Ανταρκτικής μέχρι τη σκοτεινή σοφίτα στην τρομακτική πόλη, έχει μόνιμο φόντο τη φρίκη, που στην ομίχλη της βυθίζονται ο χώρος και ο νους. Άνθρωποι, ζώα, παράδοξα πλάσματα, προσωποποιημένες δυνάμεις του Καλού και του Κακού, κάτω από το απόκρυφο φως δαιμονολογικών πηγών και απαγορευμένων βιβλίων, συνθέτουν έναν ζοφερό χορό που ακροβατεί στο όριο αλήθειας και εφι...

Από ένα ιδιωτικό ψυχιατρείο του Πρόβιντενς, στο Ροντ Άιλαντ, εξαφανίστηκε ένα εντελώς ιδιόμορφο άτομο. Το όνομά του ήταν Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ και για το κλείσιμό του είχε φροντίσει, με πολύ απροθυμία είναι αλήθεια, ο περίλυπος πατέρας του, που είχε παρακολουθήσει τη διανοητική διαταραχή του γιου του να εξελίσσεται και από απλή εκκεντρικότητα να μεταμορφώνεται σε σκοτεινή μανία με υποβόσκουσες φονικές τάσεις και φανερή αλλοίωση των πνευματικών του εκδηλώσεων. Οι γιατροί πάλι, ομολογούσαν το αδιέξοδό τους μπρος σε μια κατάσταση που παρουσίαζε ασυνήθιστες σωματικές και ψυχικ...

"Η Σκιά πάνω από το Ίννσμουθ" Είπαν... ότι αν ένωναν το αίμα τους θα γεννιόντουσαν παιδιά που στην αρχή θα έμοιαζαν με ανθρώπους, αλλ’ αργότερα θα έμοιαζαν ολοένα και περισσότερο μ’ εκείνα τα πλάσματα... "Οι αρουραίοι στους τοίχους" Oι δαιμονικοί αρουραίοι που τρέχουν πίσω από τη μαλακή, προστατευτική επένδυση των τοίχων αυτού του δωματίου και με καλούν εκεί κάτω, σε ακόμη μεγαλύτερες φρικαλεότητες απ’ όσες γνώρισα ποτέ. "Ο καταχθόνιος τρόμος" Καταρράχτες σκιών βγαλμένες από κόκκινους βούρκους τρέλας να ουρλιάζουν, να σέρνονται, να κυνηγούν η μια την άλλη μέσα σε α...

"Η φρίκη του Ντάνγουιτς" Ο άνθρωπος κυβερνά τώρα εκεί όπου κάποτε κυβερνούσαν Εκείνοι -σύντομα Εκείνοι θα κυβερνούν εκεί όπου ο άνθρωπος τώρα κυβερνά. "Το μοντέλο του Πίκμαν" Mονάχα ένας αληθινός καλλιτέχνης γνωρίζει τον ακριβή συνδυασμό από γραμμές κι αναλογίες που αγγίζουν τα κρυμμένα μας ένστικτα ή τις κληρονομικές μνήμες του φόβου, καθώς και τις κατάλληλες χρωματικές αντιθέσεις και φωτοσκιάσεις για να ξυπνήσουν μέσα μας την κοιμισμένη αίσθηση του παράξενου. "Φυλακισμένος με τους Φαραώ" Θεέ μου!... Πόσο καλύτερα θα ήταν αν δεν είχα διαβάσει τόση αιγυπτιολογία πρ...

Η έννοια του "φανταστικού" για ένα συγγραφέα επιδέχεται πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, και σ’ αυτό ακριβώς έγκειται το ενδιαφέρον της όλης Μυθολογίας Κθούλου. Σε όλα τα μυθιστορήματα, όλων των ειδών, μπορεί αυτά καθαυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα που περιγράφονται να μη συνέβησαν ποτέ, να είναι φανταστικά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι γεγονότα όπως αυτά που περιγράφονται, δεν μπορεί να είναι απολύτως πραγματικά. Είναι ένα αιώνιο παιχνίδι των συγγραφέων αυτό -το να παίζουν σαν ζογκλέρ με τα μπαλάκια του φανταστικού και του πραγματικού- αλλά στη Μυθολογία Κθούλου τα πράγματα...

Στην Ανταρκτική υψώνονται τα ανεμοδαρμένα Βουνά της Τρέλας, που κρύβουν πίσω τους την φρικιαστική πολιτεία των Μεγάλων Παλαιών, η οποία ήταν ήδη αρχαία, όταν η ζωή γεννήθηκε στον πλανήτη. Παράνοια, τρόμος και θάνατος παραμονεύουν ανάμεσα στους πελώριους πύργους, τους παγιδευμένους στον πάγο και στο χιόνι. "Τα βουνά της τρέλας" θεωρούνται από πολλούς το κορυφαίο έργο του Χ. Φ. Λάβκραφτ, αφού εδώ επεξηγούνται η φύση και η προέλευση των Μεγάλων Παλαιών, η κάθοδός τους στην νεογέννητη Γη και η δημιουργία του ανθρώπινου είδους. Ακόμα ερμηνεύεται η καταγωγή των τρομερών Γιογγόθ,...

Όταν οι Πύλες ανοίγουν, ποιος μπορεί να ξέρει ποια Σκιώδης Απειλή παραμονεύει για να περάσει από το κατώφλι προς τον κόσμο μας; "Και, ξαφνικά, όπως στεκόμουν εκεί, με τη δροσερή νυχτερινή αύρα να μου χαϊδεύει το κορμί, ένιωσα να με τυλίγει ένα γοργά εντεινόμενο αίσθημα κατάθλιψης που συνοδευόταν από μιαν αβάσταχτη απόγνωση. Ταυτόχρονα, αισθάνθηκα κάτι ανείπωτα φρικαλέο και βλεδυρό, ένα μαύρο, θανάσιμο κακό που αγκάλιαζε απέξω κι από μέσα σε τούτο το σπίτι του δάσους. Ήταν κάτι το τόσο σιχαμερό που μου έκοβε την ανάσα, κάτι που διαπότιζε το καθετί, πηγάζοντας από τις πιο έσχ...

Πρόκειται μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας στην οποία ο συγγραφέας περιγράφει τις προσωπικές του φαντασιώσεις και εφιάλτες. Η Σκιά πέρα από το χρόνο είναι από τις καλύτερες ιστορίες του Χ. Φ. Λόβκραφτ, και θεωρείται η τελευταία του σημαντική νουβέλα την οποία, μάλιστα, έγραψε σε μια εποχή που ένιωθε τρομερή απογοήτευση καθώς πίστευε πως είχε αποτύχει ως συγγραφέας. Τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατό του (1937) ο Λόβκραφτ θα αναγνωριστεί ως ένας από τους καλύτερους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας στον κόσμο.

"Αν δεν καταφέρουμε να τους μεταπείσουμε από το εγχείρημα, θα φτάσουν στην ίδια την καρδιά της Ανταρκτικής κι εκεί θ’ αρχίσουν το λιώσιμο και τις γεωτρήσεις στους πάγους, μέχρι να φέρουν στην επιφάνεια κάτι που ξέρουμε ότι μπορεί να σημάνει το τέλος του κόσμου μας. Έτσι, τελικό, είμαι αναγκασμένος τώρα ν’ αφήσω κατά μέρος κάθε επιφύλαξη και ν’ αποκαλύψω τα πάντα -ακόμη κι εκείνη την έσχατη, ακατονόμαστη φρίκη που καραδοκεί πέρα από τα βουνά της τρέλας." Ο Χ. Φ. Λάβκραφτ σε όλο το αποτρόπαιο μεγαλείο του!

"Το κάλεσμα του Κθούλου" Δεν είν’ νεκρό εκείνο που αιώνια μπορεί να περιμένει. Μα με το διάβα των παράξενων αιώνων ως κι ο θάνατος μπορεί να πεθαίνει. "Τα όνειρα του σπιτιού της μάγισσας" Είχε την αίσθηση ότι ήξερε τι έμελλε να επακολουθήσει -ένα τερατώδες ξέσπασμα του βαλπουργιανού ρυθμού, στην κοσμική μουσική του οποίου θα βρίσκονταν συγκεντρωμένες όλες οι αρχέγονες, έσχατες χωροχρονικές δίνες που υπάρχουν πίσω απ’ όλους τους κόσμους της ύλης. "Ο παρείσακτος" Έτσι ζούσα μέσα σ’ ατέλειωτα λυκόφωτα, ονειρευόμουν και καρτερούσα, μόλο που κι εγώ δεν ήξερα τι περίμενα...