Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι, λοιπόν, σήμερα ο Μαρξισμός; Σε ποιο σημείο βρίσκεται; Τι αντιπροσωπεύει; Είναι, άραγε, μια ξεπερασμένη επιστήμη; Είναι ένα αυθεντικό κομμάτι της γνώσης; Είναι μια φιλοσοφία, που έχει βέβαια αιώνια αξία, αλλά ταυτόχρονα απομακρύνεται στο χώρο και στο χρόνο από τις ιδέες; Ή μήπως είναι μια "θεωρία"; Και με ποια σημασία; Κανείς δεν αγνοεί την αμφισημία αυτού του όρου που άλλοτε είναι επαινετικός (λ.χ. η "θεωρία" της σχετικότητας, των κβάντα, των πληροφοριών, κλπ.) και άλλοτε υποτιμητικός (λ.χ. η πλατωνική "θεωρία" των ιδεών, η "θεωρία" του Φουριέ για το φαλανστήριο,...

Το βιβλίο αυτό εκδίδεται με την ευκαιρία της αναδρομής στον Ναγκίσα Όσιμα που οργανώθηκε από το 35ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (11-20 Νοεμβρίου 1994), το συντονισμό της οποίας είχε ο Θρασύβουλος Γιάτσιος. Περιέχονται τα κείμενα: - Ναγκίσα Όσιμα, "Εκατό χρόνια κινηματογράφος" - Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, "Τελετές των αισθήσεων" - Γιώργος Μπράμος, "Το σημείο τομής" Γραπτά του Όσιμα - Ναγκίσα Όσιμα, "Με αφετηρία την αδιάκοπη άρνηση του εαυτού" - Ναγκίσα Όσιμα, "Τι είναι ένα shot;" - Ναγκίσα Όσιμα, "Η άρνηση του εαυτού" - Ναγκίσα Όσιμα, "Κατάσταση και θεμ...

Βγαίνοντας στα δεκαεπτά της χρόνια από το μοναστήρι, η Ζαν είναι γεμάτη όνειρα για τον έρωτα, γεμάτη προσδοκίες για την ευτυχία. Ο υποκόμης ντε Λαμάρ θα τη γοητεύσει με τη χάρη, την ευγένεια και τη διακριτική του τρυφερότητα. Ανεπιφύλακτα η Ζαν δέχεται να γίνει γυναίκα του. Και αμέσως μετά το γαμήλιο ταξίδι οι αυταπάτες αρχίζουν να γκρεμίζονται. Διαβάζοντας το "καλύτερο ίσως γαλλικό μυθιστόρημα μετά τους "Αθλίους" του Ουγκώ" (Λ.Τολστόι), δεν παρακολουθούμε μόνο τη ζωή της ηρωίδας, αλλά βλέπουμε και την ανελέητη Αλήθεια της Ζωής.

Ο Οράτιος, ένας πολύ νέος άντρας, ζει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τις πνευματικές ανησυχίες, την αβεβαιότητα για το μέλλον και την αφύπνιση των φιλοδοξιών του σ' ένα Παρίσι που συγκλονίζεται από νέες ιδέες και κοινωνικές εξεγέρσεις. Ερωτεύεται, προβληματίζεται, φοβάται, διασκεδάζει, πάσχει, αυταπατάται, παρασύρεται και παρασύρει στο στρόβιλο των υπέρμετρων χαρισμάτων, αλλά και ελαττωμάτων του, ερωμένες και φίλους. Γύρω του, υπάρχουν άνθρωποι που τον λατρεύουν και άλλοι που τον μισούν, που τον πιστεύουν ή νιώθουν προδομένοι. Και η Γεωργία Σάνδη εμπλέκει τη ζωή όλων αυτών...

Γραμμένο γύρω στα 1860, ανέκδοτο μέχρι σήμερα γιατί ο εκδότης του Βερν το είχε απορρίψει εκείνη την εποχή, καταχωνιασμένο έκτοτε σε κάποιο χρηματοκιβώτιο που το κλειδί του είχε χαθεί, το Παρίσι στον 20ό αιώνα περίμενε να έρθει ο καιρός του για να φανερωθεί. Περίμενε να φτάσουν τα τέλη του 20ού αιώνα, για να δούμε εμείς, οι τυχεροί πρώτοι αναγνώστες του, ότι με αυτό το νεανικό του έργο ο Ιούλιος Βερν μας συναρπάζει -και μας τρομάζει- όχι τόσο με τις περιπέτειες που αφηγείται και με τις "προφητείες" του για τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, όσο με το εφιαλτικό του...

Μανόν Λεσκώ: ηρωίδα μυθιστορήματος και δύο μελοδραμάτων. Γυναίκα που ξεσήκωσε θύελλα στη ζωή του εραστή της, του ιππότη ντε Γκριέ, αλλά και του δημιουργού της, του Αββά Πρεβό, που διώχθηκε για το "άσεμνο" έργο του. Σύμβολο άπιστου και άστατου θηλυκού, κι όμως ερωτευμένη, κι όμως αξιολάτρευτη μέσα στην απλοϊκότητά της, τη ζωντάνια της, τη λαχτάρα της για πλούτη και διασκεδάσεις. Μαζί της, ο ιπποκόμης ντε Γκριέ ζει απίστευτες περιπέτειες και, περνώντας όλες τις διακυμάνσεις ενός παράφορου ερωτικού πάθους, γνωρίζει συγκλονιστικά συναισθήματα: από την αβάσταχτη ευτυχία μέχρι τη...

Ο Ιβάν ο τρομερός, τίτλος που του έδωσε η Ιστορία για τα φοβερά πράγματα που διέπραξε κατά την περίοδο που ήταν Τσάρος στην Ρωσία. Ένας άνθρωπος που ακροβατούσε μεταξύ ευλάβειας και ακολασίας, πνευματικής διαύγειας και παραφροσύνης, παρουσιάζει ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό. Ένα βιβλίο με διάχυτη την βαρβαρική χλιδή της αυλής και τις πνιγερές αίθουσες των βασανιστηρίων μέσα στις οποίες εξόντωνε τους υποτιθέμενους προδότες του ο Ιβάν.

Στην προσπάθειά του να πάρει πίσω τα λεφτά που κέρδισε από την εκδοτική επιτυχία του πρώτου βιβλίου του, Τι λέει η Λιλά, και που τα βούτηξε κάποιος επιτήδειος, ο Σιμό μπαίνει σ' αυτό τον κόσμο του υποκόσμου και παίρνει μαζί του κι εμάς, κάνοντάς μας να γελάμε, να απορούμε, να σοκαριζόμαστε, να φοβόμαστε. Όπως φοβάται κι ο ίδιος.