Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα βιβλία της σειράς "Διαβάζω μόνος μου" περιλαμβάνουν ευκολοδιάβαστες και διασκεδαστικές εικονογραφημένες ιστορίες. Παρουσιασμένα με τη συνεργασία της Άλισον Κέλι, Λέκτορος του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ Ρόεχάμπτον, ή γραμμένα από γνωστούς Έλληνες συγγραφείς, απευθύνονται σε παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού.

"... Καθώς γεγονότα και περιστατικά διαδέχονταν το ένα το άλλο με κινηματογραφική ταχύτητα, άρχισαν να ζωντανεύουν οι λέξεις, οι φράσεις να γίνονται αέρινα, εξωτικά, πρόσωπα αναγνωρίσιμα, άλλα φτιασιδωμένα κι άλλα καλυμμένα με προσωπείο. Ανέβαιναν στη σκηνή, έπαιζαν κάποιο ρόλο, έκαναν τον κύκλο τους, συρρικνώνονταν ευθύς στο αιθέριο περίβλημά τους κι εξαφανίζονταν στο πουθενά. Βρισκόμουν σε άλλη διάσταση, σε θέατρο παραλόγου, ακροατής και θεατής, εκτός τόπου και χρόνου, σ' ένα περιβάλλον εξωπραγματικό. Έβλεπα τα διαδραματιζόμενα και άκουγα. Τίποτε άλλο δεν μπορούσα να κάν...

Το τιμιότατο δώρημα που χάρισε η Θεσσαλονίκη στα Νεοελληνικά Γράμματα με την ασύγκριτης πνευματικότητας και γλώσσας λογοτεχνική "Σχολή" της, προσφέρθηκε δια χειρός Γ. Θ. Βαφόπουλου, που πρώτος, περνώντας από οδυνηρές υπαρξιακές δοκιμασίες, ακούσε εντός του και διερμήνευσε την μοναδική, υψηλόφθογγη φωνή της. Τιμούμε με τον τόμο αυτό, τον άξιο, ακάματο, εμπνευσμένο Αρχηγέτη της και τιμούμε το αυτόνομα πανάξιο ποιητικό κυρίως, αλλά και πεζογραφικό του έργο, ένα έργο που φάνηκε κιόλας να διεκδικεί την αθανασία -και που καθορίζει την μεθόριο και το ύψος μιας "Σχολής", της "Σχ...

"Μερικές φορές σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Βλέπω τη φάτσα μου στον καθρέφτη, απαίσια! Α, δε γίνεται, δεν πάει άλλο, θα τον σπάσω! Δε δείχνει και τίποτα καλό. Λες και το κάνει επίτηδες να μου σπάει τα νεύρα. Και το σχολείο, το πιο βαρετό πράγμα στον κόσμο. Θαρρώ πως μου φταίει όλος ο κόσμος, τον μισώ, τον βρίσκω μικρό, μίζερο. Αδύνατο να ενταχθώ στο σύνολο που μου επιβάλλουν. Ουφ! Κοντεύω να σκάσω από αηδία. Στα κομμάτια η γκρίνια της μάνας μου, που φοβάται μη φάω τον καθρέφτη. Έτσι μου 'ρχεται να βγω στους δρόμους φωνάζοντας: Σταματήστε επιτέλους την υποκρισία! Εσείς φταίτε γ...

Ο Γιαννάκης βαρέθηκε να κάνει και να βλέπει όλο τα ίδια και τα ίδια. Μπήκε λοιπόν μέσα σε μια μαγική σαπουνόφουσκα και πέταξε μακριά. Έφτασε στην περιοχή που ζούσαν οι χορτοβάτραχοι... αλλά τι περίεργο! Έγινε κι αυτός χορτοβάτραχος! Και θα έμενε για πάντα εκεί, αν δεν τον έβρισκε ένας παλιατζής, που γύριζε με το ελικόχορδό του ψάχνοντας για παλιά αλλά και περίεργα πράγματα. Και πήρε και το Γιαννάκη για αξιοπερίεργο... Όμως δεν τον κράτησε, τον ξαναπήγε στο σπίτι του!

Ήταν ένας ποιητής του φωτός· πλασμένος από το φως το ελληνικό, έπλαθε ποιήματα του φωτός με λέξεις που έλαμπαν, ψυχής που έλαμπε. Και ήταν ένας άνθρωπος του φωτός, ένα άνθισμα περίλαμπρο πηγαίας καλοσύνης που ανηφόριζε προς τους ουρανούς τον πνεύματος με την αυθόρμητη χαρά ενός παιδιού θαμπωμένου από τα δώρα του Θεού που του δόθηκαν. Ήταν και είναι μια ευγενέστατη, μακρόπνοη αστραψιά πάνω στο στερέωμα των Νεοελληνικών Γραμμάτων, ένα ανάστημα ποιητικής φωταύγειας ανεξάντλητης και γλώσσας συνειδητά ψυχωμένης από τις ουσίες της ελληνικής παράδοσης, του χώματος, της θάλασ...